Vesting van verwarring

Des Erasmus – Die byderwetse lesse van eers lees dan klank gee Taffie probleme met die “de” en die “te”. Sy eintlike naam was David, maar hy spelle dit Tavid. Vandaar Taffie. En skryf hy die Bybeltoets, griffel hy dit uit: Die Doring van Babel.

Heel gepas, want die spellery maak hom deurmekaar. In vir my die besbekende huishouding het ons ’n manier van stapeltjies. Die vaas mag nie net op die tafel staan nie. Dit moet ’n voetstuk hê. Dit is ’n skewe stuk geelhout wat deur ’n kundige smous langs die Suidkus as ’n kleinood duur aan ons dommes verkwansel is. Vir die oumaskleedjie was daar eers nie plek nie. Toe word dit oor die duur plank gegooi (sprei sê die huishouers sag vir die smyt van die lap). Op die doek staan dan weer die vaas (totdat die kat daarlangs gaan).

So maak hulle ook met die TV. Die TV moet ’n kas hê. Daar staat hy. Daar’s nog plek. Die “decoder” moet ook in, want die nasionale kanaal dryf jou tot ’n alternatief. Die betaalkanaal dryf jou weer video toe. Die VCR moet dus weer bo-op.

’n Driekuns van vrotsigheid is om op dieselfde aand die nasionale TV-diens, die oorskiet van die betaalkanaal en ’n vrot video saam te kry. Dan moet daar ’n hoëtroustel (dis nou 'n “grams” wat met die nodige prysaanpassing ʼn “hifi” en weer teen ʼn prys ʼn stereo geword het).

Dit staan bo-op die TV-kas. Bo-op staan niks, want dis weer die huiskat se sitplek wanneer sy so smaak. Brul daardie fliekgebroedere Warner se leeu nie die aand met die fliekaankondiging nie, sit die kat darem daar. Getrou aan my onthou van Taffie word die ganse kontrepsie heel gepas die Doring van Babel genoem. Ses verlofweke was die nederige uwe nou ʼn burger van daardie vesting van verwarring. Onthou ek Taffie se lesse uit Die Boek reg, het mense daar in Babel met mekaar gepraat, maar mekaar nie verstaan nie. Sedes het verval, wêrelde het in botsing gekom en wesens het in verset getree. Ja, pure Babel.

Moderne flieke het twee kenmerke. Moorde en vergelding word gepleeg deur mense wat alewig van hoë plekke spring, die doderyk op die wyse ingestamp word of in ’n vuisgeveg geslaan word tot waar hy (of desedae ook sy) die dieptes van die verderf intuimel.

Sê maar ’n nekbreekval van die Toring van Babel af. Kenmerk nommer twee is uitgerekte sekstonele om letterlik en figuurlik ’n bietjie lyf aan die fliek te gee.

Daar by Babel het hulle seker ook maar so gemaak. En soos wat mense mekaar nie in die Ou Testamentiese toring kon verstaan nie, so verstaan ek ook nie aldag die aanbieders en karakters van die kassie nie. Aan enkele woorde wil-wil dit vir my klink of dit Engels kan wees. Maar dan hoor ek ook weer volop die universele vloekwoorde wat Afrikaans met so ʼn effense verbuiging oorgeneem het. Een dag op ’n reëndag gaan die toring in die voorkamer tuimel terug aarde toe.

Soos ek ná ses weke van (welverdiende?) vakansie.

– 13 Mei 1994