My hart se reis

Ek het onlangs twee weke in Namibië deurgebring en ek kon nie anders as om te glimlag oor hoe ek my reise beskryf het nie.

Aan my Ierse vriende het ek gesê ek gaan “huis toe” na Namibië. Tog, toe ek na Ierland terugkeer, het ek vir my familie en vriende gesê ek gaan “huis toe” na Ierland.

Hierdie speelse teenstrydigheid het my laat dink oor hoe die samelewing ons soms probeer laat glo dat sekere dinge net op ’n sekere manier moet wees. Dat wanneer jy na ’n ander land trek, jy jou ou tuiste moet agterlaat en ’n nuwe plek moet aanneem.

Ek het altyd so baie druk op myself geplaas: Moet ek my wortels in Namibië agterlaat en Ierland my nuwe tuiste noem, of draai ek my rug op die "eiland van groen" wat so goed vir my en my gesin was en noem Namibië steeds my tuiste? Ek het gevoel ek moet ’n keuse maak, asof ek net een plek kan hê wat ek regtig myne kan noem. Ná byna vyf jaar in Ierland en ná ’n jaarlikse terugkeer na Namibië, het ek ’n waardevolle insig gekry: Ek hoef nie te kies nie.

Ek is ongelooflik gelukkig om twee plekke my tuiste te kan noem. Hoe wonderlik is dit nie? Ek probeer nie iemand anders oortuig nie en ek hoef dit ook nie te regverdig nie. Ek het twee huise en dit bring my soveel vreugde!

Ek het vrede met hierdie nuwe insig gemaak en ek kan nie glo hoe simpel ek was om te dink ek moes een bo die ander kies nie.

Wees dapper genoeg om nie altyd maatskaplike norme as die reël te aanvaar nie en leef jou lewe op jou eie terme. Ons lewens het soveel ryker geword deur in Ierland te woon en tog is ons nog nooit so trots Namibies nie.

Ek dra helder Namibiese sokkies gimnasium toe, ek het Namibiese plakkers op die agterkant van al ons motors, en ek besit meer as vyf hemde wat Namibië vier – alles wat ek met trots in Ierland dra.

Dit laat my dink aan hoe verganklik alles in die lewe is en nie permanent nie – nie eens die plekke wat ons ons tuiste noem nie. Ons lewens is bedoel om doelgerig en betekenisvol te wees, nie om beperk te wees deur reëls wat iemand anders vir ons geskep het nie.

Leef jou lewe so dat dit jou vervulling bring, of dit nou beteken dat jy twee lande jou tuiste noem, of selfs meer. Die wêreld is groot, vol moontlikhede en tuistes, en ek glo regtig die mees avontuurlustige en vrymoedige mense is diegene wat nie bang is om hul hart in meer as een plek te sit nie.

Ek het geleer dit is nie nodig om een tuiste vir ’n ander op te offer nie. Ek het geleer jy kan koester wat jou oorspronklike wortels bied, terwyl jy ook die nuwe plekke wat jou lewe verryk, kan omarm. Ek is dapper genoeg om nie te kies nie en ek is trots daarop. Ons kan almal ons eie reëls skryf.

Ons definieer self wat ons doel verbreed, selfs al gaan dit teen wat die “norm” dikwels sê. Wat as jy vandag die moed vind om jou eie norme te herskryf?

Is daar ’n “norm” wat jou terughou van die lewe wat jy werklik wil lei? Jy het die mag om jou eie pad te kies en om jou lewe te vorm op ’n manier wat vir jou werklik betekenisvol is.

* Astrid is ’n Namibiër wat saam met haar man en twee jong kinders in Waterford, Ierland, woon. Sy is passievol oor vrouebemagtiging en geestesgesondheid. Dié rubriek is deel van haar Be Brave Monthly Glimmer-inisiatief waar sy elke maand haar gedagtes, ervarings en raad per e-pos deel.

– Gasskrywer

– [email protected]

* Beste lesers, keuring vir die publikasie van WhatsApp, briewe en alle ander lesersbydraes berus by Republikein. Klagtes oor die diens van private besighede word eers aan die onderneming vir reaksie voorgelê. Die menings van ons lesers en rubriekskrywers verteenwoordig nie noodwendig die standpunt van Republikein nie. Republikein is ’n lid van die Redakteursforum van Namibië (EFN) en onderskryf die etiese kode vir die Namibiese media soos toegepas deur die media-ombudsman.