Jy skuld niemand jou stukkies nie

Daar kom ’n tyd in elke mens se lewe waar jy moet gaan sit en jouself afvra: Wat gee ek vir mense en wat bly van my oor ná die gee? Nie uit trots nie. Nie uit woede nie. Maar uit eerlikheid. Want die waarheid is: jy kan nie aanhou gee aan iets, of iemand, wat jou net leeg maak nie.

Ons is geleer om aan te hou. Om te probeer. Om tweede, derde, tiende kanse te gee. Om familie te verduur. Om vriende te hou al het julle al lankal opgehou om saam te groei. Om liefde te verdedig, selfs al voel dit nie meer soos liefde nie. Want dis wat goeie mense doen, nè?

Maar weet jy wat goeie mense ook doen? Hulle weet wanneer om op te hou. Hulle weet wanneer genoeg regtig genoeg is. Hulle weet wanneer hulle teenwoordigheid nie meer genesend is nie, net beskikbaar. Net gerieflik vir ander, maar duur vir hul eie siel.

Ek het lank geglo om aan te hou liefde gee, beteken jy is sterk. Maar soms is dit die sterker ding om stil te raak. Om op te staan. Om te loop. Nie almal wat jy verloor, is ’n verlies nie.

Soms is dit juis wanneer jy iets los, ’n verhouding, ’n ou vriendskap, ’n familieband wat jou al jare lank aan jouself laat twyfel, dat jy vir die eerste keer asemhaal soos jy veronderstel is om asem te haal. Sonder spanning. Sonder skuldgevoelens. Sonder om elke dag kleiner te voel, net om iemand anders gemaklik te hou.

Jy mag ophou bel as jy altyd eerste bel. Jy mag kies om nie meer daardie een te wees wat altyd regmaak, probeer, vrede maak nie. Nie omdat jy nie omgee nie, maar omdat jy in ’n stadium ook vir jouself begin omgee.

Dis nie hard nie. Dis nie selfsugtig nie. Dis nodig.

Jy skuld niemand jou stukkies as hulle dit nie mooi vashou nie. Nie mense wat jou probeer vorm in hul beeld nie.

Nie diegene wat net lief is vir jou as jy stil, sag en inskiklik is nie. Nie familie wat net nader kom as hulle iets nodig het nie. Nie vriende wat net praat as hulle praattyd soek nie.

Jy mag kies. Jy mag verander. Jy mag wegbeweeg.

En jy hoef nie vir almal ’n verduideliking te gee nie.

Ek sê maar net: dis nie jou werk om aan te hou water gee aan tuine wat jou nie wil sien groei nie. Dis nie jou taak om mense te red wat nie eers self wil swem nie. Dis nie jou roeping om jouself elke keer in die naam van lojaliteit te verloor nie.

Kies rus. Kies stilte. Kies jouself.

En as jy moet loop, loop sonder kwade gevoelens. Maar loop met jou hele hart.

– [email protected]



* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Network Media Hub (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.