France here we are (France nous voici)

My hart is stukkend en my gemoed swaar.

Julle kan gerus wees, ek het geen liefdesteleurstelling gehad nie. My geliefde span is egter onlangs ’n doodskoot in die halfeindstryd toegedien.

Ek glo stellig julle weet van watter span ek praat, maar vir diegene wat in die donker is, laat ek maar die aap uit die mou laat.

Die opmars van Kudu-rugbyklub se span na die Namibiese Rugby Unie (NRU) se premierliga-finaal, is vir ’n tweede keer met ’n kopskoot gestuit.

Wat dit moeilik maak, is dat die Kudus in die doodsnikke op altwee geleenthede (teen United en Unam) gesneuwel het en dit was ’n bitter pil om te sluk. Hulle het my aan die Suid-Afrikaanse krieketspan laat dink wat die “chokers” genoem is toe hulle nie die halfeindstryd teen Australië in die Wêreldbekertoernooi in 1999 kon klop nie.

My kop het gepyn van al die hoekoms, waaroms en daaroms. Ek wonder nog steeds of die Kudu-trop nie maar moes Basterland toe trek vir weiding en die laaste wedstryd van die seisoen nie. Daar is mos besluit om as [verbrande hout] gevolg van die gebrek aan geld, om die wedstryd te verbeur. Sou dit die uitslag teen United in die semifinale rondte verander het?

Ons sal nooit weet nie en dié stukkie geskiedenis is reeds geskrywe.

Nou het ek ook ’n effense idee van hoe Unam en Western Suburbs moes gevoel het toe hulle verneem het dat daar geen semifinale plekke meer oor is vir beide van hulle nie.

Maar die “Ingelsman” sê mos “third time lucky”. Ek onthou vir Dolphin-rugbyklub se ontslape oom Tommy Forbes. Hy was ’n groot voorstander van die idee dat die bestes van alle spanne by die kus moet saamkom om ’n streekspan te vorm wat ons in die premierliga sal verteenwoordig. Ek dink dit kan dalk die kluis waarin die premierligatrofee en titel in Windhoek is, vir rugbyliefhebbers by die kus oopsluit.

Ek het darem nog hoop dat die jong trop Kudus die reserweligatrofee gaan huistoe bring en dit bring my terug na my Franse opskrif.

Namibië is op pad na die Wêreldbekertoernooi in Frankryk en daar is heelwat bekende ouens in die span. Dit is salwing vir my kloppende hoofpyn en gebroke rugbyhart.

My totale aandag is vir nou eers op dié toernooi. Ons aanloop na die wêreldskouspel was goed met een sege en drie naelskraap-verliese teen opgewasse teenstanders.

Ek weet vir enige rugbyondersteuner is die verwagting altyd groot. ’n Oorwinning van 36-0 oor Kenia in die eindstryd van die Rugby Afrikabeker 2022 het verseker dat Namibië aan ’n sewende agtereenvolgende Wêreldbekertoernooi sal deelneem.

Die Welwitschias het hul buiging in die toernooi in 1999 gemaak en het sedertdien elke jaar gekwalifiseer, maar moet nog ’n wedstryd wen – iets wat hulle vanjaar in Frankryk gáán regstel.

Ja, ek beklemtoon die woord “gaan”, want ek glo vas hierdie is die jaar wat ons span ’n sege of twee gaan behaal!

Kom ons trek saam as rugbyliefhebbers en help dra ons span en die bal oor die doellyn. Viva la France!

– [email protected]

* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Namibia Media Holdings (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.