Die vergesigte laat my dink
Ek is nie ’n wafferse stapper nie. Maar dit bly ’n voorreg om saam met maters te stap.
Van toeka se tyd onderneem ek staptogte met vriendinne, van die Visrivier tot die Kaapse Walvisroete, en sommer ’n hele boel korter Namibiese stappe tussenin. Op ’n Dinsdag stap ek met hartsvriendinne op Farm Windhoek. Ons is ’n klankbord vir mekaar se uitdagende idees en lag vir mekaar se klagtes. Ons is raadgewers vir kopsake, vir leeslyste en vir seer voete. Ná ’n Dinsdagstap voel ek bemoedig, bevoorreg en vervuld. Nou die dag het ons my verjaardag met ’n stapnaweek op Farm Isabis gevier. Vroegoggendkoffie by die Waterval, vonkelwyn by Klipdam. Die boer en sy vrou kom kuier by ons en neem ons saam met die honde vir ’n skemerkelk op rooi klippe skuins langs ’n luiperdgrot. Saans luister ons musiek en eet by kerslig. Ons kyk sterre.
Die plaas is vol veldblommetjies, wuiwende silwer gras, perde wat wei. Die vergesigte maak dat ek nie eens aan my stapmoeë voete dink nie. Maar wel aan die mooi gedigte oor my land wat ek onlangs met Afrikaansstudente kon deel tydens ’n paar weke se aflos. Selfs die vlieë is inspirasie: die vlieg is ’n voorste sensasiesoeker/ in hierdie droë land is hy eerste by – geboei/ deur trane wat loop, bloed wat vloei {Daniel Hugo}.
Die vergesigte laat my dink aan ’n verwonderingsvers van Kobus Lombard: Lê die blou van jou berge ligter blou/ of lê dit net in skoner lug... /blink jou blinkhaargras immer blink/ of blink dit net in son en wind...
Vandag waardeer ek weer eens my land en my mense, ons digters en ons stappers.
Emma Kirchner
Vakgroep Afrikaans
Universiteit van Namibië
[email protected]
* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Network Media Hub (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.
Van toeka se tyd onderneem ek staptogte met vriendinne, van die Visrivier tot die Kaapse Walvisroete, en sommer ’n hele boel korter Namibiese stappe tussenin. Op ’n Dinsdag stap ek met hartsvriendinne op Farm Windhoek. Ons is ’n klankbord vir mekaar se uitdagende idees en lag vir mekaar se klagtes. Ons is raadgewers vir kopsake, vir leeslyste en vir seer voete. Ná ’n Dinsdagstap voel ek bemoedig, bevoorreg en vervuld. Nou die dag het ons my verjaardag met ’n stapnaweek op Farm Isabis gevier. Vroegoggendkoffie by die Waterval, vonkelwyn by Klipdam. Die boer en sy vrou kom kuier by ons en neem ons saam met die honde vir ’n skemerkelk op rooi klippe skuins langs ’n luiperdgrot. Saans luister ons musiek en eet by kerslig. Ons kyk sterre.
Die plaas is vol veldblommetjies, wuiwende silwer gras, perde wat wei. Die vergesigte maak dat ek nie eens aan my stapmoeë voete dink nie. Maar wel aan die mooi gedigte oor my land wat ek onlangs met Afrikaansstudente kon deel tydens ’n paar weke se aflos. Selfs die vlieë is inspirasie: die vlieg is ’n voorste sensasiesoeker/ in hierdie droë land is hy eerste by – geboei/ deur trane wat loop, bloed wat vloei {Daniel Hugo}.
Die vergesigte laat my dink aan ’n verwonderingsvers van Kobus Lombard: Lê die blou van jou berge ligter blou/ of lê dit net in skoner lug... /blink jou blinkhaargras immer blink/ of blink dit net in son en wind...
Vandag waardeer ek weer eens my land en my mense, ons digters en ons stappers.
Emma Kirchner
Vakgroep Afrikaans
Universiteit van Namibië
[email protected]
* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Network Media Hub (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie