Blydskap en dankbaarheid al gaan dit swaar

Wiesie Kotzé – Hallo julle. Vanoggend kom ek na julle toe met ’n moeilike onderwerp. Moeilik omdat ons mense mos maar net mense is. Daar is so baie om heen en na te strewe, maar soms skiet ons menslikheid ook maar tekort. Hierdie naweek wat verby is, het ek vir die eerste keer in ’n lang tyd weer ’n paar kennisse, wat intussen kliënte van my geword het, raakgeloop. En ek hoop eintlik dat ons mekaar ook eendag vriende kan noem. Onwetend vra een van hulle my uit oor my kinders. Ek was swanger met sussie toe ek daar op hulle bouterrein rondgeloop het amper ’n jaar en ’n half gelede. En selfs ná sussie se geboorte was ek en my klein meisiekind by hulle op die terrein. Soos ek stuk vir stuk die storie van ons dogter se verlies aan hulle uitpak, sien ek die skok op hierdie paartjie se gesigte. En ek raak hartseer – vir hulle onthalwe. Hartseer dat hulle op daardie oomblik weer op ’n plek moet gaan draai wat ek verlig is om te kon agterlaat. Maar hulle reaksie het my ook herinner dat ek ons meisiekind mis. Tussen al die “aangaan met die lewe”-dinge, mis ek haar verskriklik.Nie lank daarna nie, kom die onderwerp van fratsongelukke op en ek verneem dat daar blykbaar omstreeks die einde van verlede week iemand hier in die Afrikaanssprekende gemeenskap in ’n fratsongeluk gesterf het. Soos in, die een oomblik nog daar en die volgende oomblik is hulle weg. Ek dink ’n bietjie dit is hoe die wegraping eendag gaan wees. So vinnig dat ’n mens se brein voel asof hy nie vinnig genoeg kan verwerk watter verskriklike werklikheid hy nou skielik mee te doen het nie. My hart gaan uit na daardie gesin. Ek het nie hulle presiese ervaring gehad nie, ek kan nie presies weet hoe hulle dit beleef nie, maar die skielike en onvoorsiene verlies is vir my bekend. Ek voel diep medelye met hulle oor die skok van die onvoorsiene veranderde omstandighede in hulle gesin. Ek bid dat daardie gesin ’n sterk en vaste fondasie het om aan vas te hou, want sulke gebeurtenisse is geneig om mense in hulle eie hartseer vas te keer en weg van mekaar te dryf. So wild en so rof as wat die omstandighede nou is. So rou as wat hulle verlies nou is, bid ek dat daardie gesin, soos ons intussen kon regkry, eendag sal kan sien wat in Romeine 8 vers 28 geskryf staan: “En ons weet dat God alles ten goede laat saamwerk vir hulle wat hom liefhet, hulle wat geroep is volgens sy doel vir hulle lewe.” Nóg ’n moeilike konsep om mee om te gaan as ’n mens. Hoe kan so iets hoegenaamd ten goede uitwerk?! Net die tyd sal leer. In ons geval het ons soveel raakgesien wat anders kon uitgewerk het, wat dinge baie erger sou laat uitdraai het. Ons is vandag dankbaar dat ons verhaal geloop het soos hy geloop het. Alhoewel dit onmoontlik is om te dink hoe so ’n verskriklike verlies goed kan uitdraai.En vir die bogenoemde gesin is hierdie volgende gedeelte dalk nog te vroeg, maar ek bid dat hulle eendag daar sal uitkom. Ek onthou hoe ek destyds in die vier dae wat ons in die hospitaal deurgebring het na Casting Crowns se “I will praise you in this storm” oor en oor en oor geluister het. En daar gebid het, Here laat U wil geskied al is dit nie in lyn met my hartsbegeerte nie. Die volgende Bybelvers is deur Sybrand de Beer, wie se gesin self deur die verlies van ’n kind moes werk ’n paar jaar gelede, aan my man gegee: “Wees altyd bly. Bid gedurig. Wees in alle omstandighede dankbaar (1 Tess 5:16-18).” En dit is goed om ook ’n bietjie verder te gaan lees. Weet jy wat dit beteken vir iemand wat so pas hul kind verloor het om te moet hoor om in alle omstandighede dankbaar te wees? Die mens in jou wil die persoon wat daardie vers oor jou pad gebring het effektief net skop. “Los my uit, ek deal met genoeg op die oomblik.” Maar die vers sê nie sommige omstandighede nie, dit sê ALLE omstandighede. Selfs die moeilikes waardeur jy nou gaan, omdat God weet dat dankbaarheid jou vinnigste pad tot emosionele genesing is. Jou vinnigste roete terug na blydskap.Dit het ons wel die laaste tyd geleer. Ek bid dat die betrokke gesin omring sal word deur mense wat hulle styf sal vashou en hulle deur hierdie tyd sal dra, want ons was so bevoorreg om dit te hê toe dit sleg met ons gegaan het. Mag hulle die voorreg hê om eendag aan die kant te wees waar hulle verlig kan wees dat hulle aanbeweeg het van die baie moeilike, swaar tye waarin hulle hulself nou bevind. Ek bid dat hulle eendag weer die lig sal sien. – Gasskrywer– lane.lwenhold@gmail.com* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Network Media Hub (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.

Blydskap en dankbaarheid al gaan dit swaar

Kommentaar

Republikein 2025-04-24

Meld asseblief aan om kommentaar te lewer

Blydskap en dankbaarheid al gaan dit swaar

Kommentaar

Republikein 2025-04-24

Meld asseblief aan om kommentaar te lewer

MELD AAN

Advertensie