Herstel omgewingskade in Namibiese kusparke
Beskerm sensitiewe ekosisteme
WWF Namibië en die omgewingsministerie takel saam die herstel aan beskadigde kuslandskappe van die Dorob- en Skedelkuspark.
Die ministerie van die omgewing, bosbou en toerisme het saam met die Wêreldnatuurfonds (WWF) Namibië-projekspan gewerk in ’n ambisieuse poging om van die land se mees omgewingsvriendelike terreine te identifiseer en te herstel.
Die gesamentlike inisiatief het gefokus op die Dorob Nasionale Park en Skedelkuspark - twee beskermde gebiede wat deel vorm van Namibië se bewaringslandskap.
Beamptes van die ministerie en WWF-bewaringspesialiste het ’n verkenningstog in die parke aangepak, wat honderde kilometers ruwe kuslyn en dorre binnelandse terrein dek. Die doel was om prioriteitsterreine op te spoor en te assesseer waar menslike impak sigbare en dikwels ernstige agteruitgang veroorsaak het.
SKADE AAN IKONIESE TERREINE
Volgens WWF het die span ’n reeks skadetipes gedokumenteer. Dit sluit in voertuigspore wat onwettig oor brose duinstelsels gery het, uitgrawings wat onooglike letsels op die landskap gelaat het en vervalle mynbou-infrastruktuur wat agtergelaat is deur vroeëre aktiwiteite. In verskeie gevalle was die skade gekonsentreer in gebiede van hoë ekologiese en toerismewaarde.
Terracebaai, Torrabaai en die Uniab-delta – almal bekende bestemmings vir besoekers wat op soek is na die ongerepte natuurskoon – is die ergste geraak. Die Uniab-delta, ’n seldsame oase in die woestyn, het toenemende druk ervaar van onbeheerde toegang, wat beide sy unieke plantegroei en die wildlewe wat daarvan afhanklik is, bedreig.
WWF het gesê dat die bevindinge by die Messumkrater, ’n geologiese wonder wat ook die legendariese Welwitschia-vallei huisves, die meeste kommer wek.
Hier het inspekteurs ’n toename in nuwe voertuigspore opgemerk wat die delikate terrein beskadig. Nog meer kommerwekkend is dat daar duidelike bewyse is van voertuie wat bo-oor Welwitschia-plante ry – waarvan sommige meer as ’n duisend jaar oud is. Hierdie plante is uniek aangepas by die dorre woestynklimaat, maar is hoogs kwesbaar vir fisiese skade.
VOORKOMING
WWF, in noue samewerking met die ministerie, ontwikkel ’n omvattende herstelstrategie. Planne sluit in die installering van versperringsheinings om verdere veldry in sensitiewe gebiede te voorkom, sowel as die plasing van duidelike inligtingstekens om verantwoordelike besoekersgedrag te lei.
Die projek sal ook interaktiewe digitale kaarte skep om kwesbare terreine en verbode gebiede uit te lig, wat parkpersoneel, toeroperateurs en besoekers help om beter te verstaan waar hulle versigtig moet wees. Openbare bewusmakingsveldtogte op sosiale media en ondersteun deur gemeenskappe, sal ’n sleuteldeel van die benadering vorm. Dit is om te verseker dat bewaring nie net afgedwing word nie, maar ook omhels word deur diegene wat in en om hierdie landskappe woon.
Die inisiatief is deel van die Skedelkus–Etosha Bewaringsbrugprogram, wat deur die Legacy Landscape Fund ondersteun word. Hierdie program is ontwerp om ’n ekologiese verbintenis tussen sleutelbewaringsgebiede te versterk terwyl verseker word dat plaaslike gemeenskappe voordeel trek uit – en deelneem aan – volhoubare grondbestuur.
“Deur mense aktief te betrek by die beskerming van die plekke waarvan hulle afhanklik is, het WWF en die ministerie die idee versterk dat bewaringsukses net soveel staatmaak op openbare betrokkenheid as op formele regulering,” sê WWF.
Gemeenskappe wat naby hierdie parke woon, het dikwels diep kulturele, ekonomiese en geskiedkundige bande met die grond en hul betrokkenheid sal van kritieke belang wees om dit vir toekomstige geslagte te bewaar.
“Hierdie jongste gesamentlike missie weerspieël WWF Namibië se breër verbintenis tot die bevordering van inklusiewe bewaring – ’n benadering wat biodiversiteitsbeskerming met volhoubare lewensbestaan balanseer.” Deur die skade wat reeds aangerig is, aan te pak en voorkomende maatreëls in plek te stel, hoop die vennote om ’n voorbeeld te skep vir hoe Namibië op soortgelyke uitdagings elders kan reageer.
MYNBOU-SKADE
Van die herstel van verlate myne se skade tot die voorkoming van verdere vernietiging van lewende fossiele soos die Welwitschia, gaan die werk in die Dorob- en Skedelkusparke oor meer as die herstel van landskappe. “Dit gaan oor die beskerming van die land se natuurlike erfenis, die handhawing van sy toerisme-aantrekkingskrag en die versekering dat Namibië se droëland-ekosisteme veerkragtig bly te midde van toenemende menslike druk,” het WWF gesê.
“Deur middel van geteikende optrede en samewerkende bestuur stuur die ministerie en WWF Namibië ’n duidelike boodskap: Namibië se natuurruimtes is nie net vir vandag nie – hulle is ’n erfenis wat versorg moet word, een spoor op ’n slag.”
- [email protected]
Die gesamentlike inisiatief het gefokus op die Dorob Nasionale Park en Skedelkuspark - twee beskermde gebiede wat deel vorm van Namibië se bewaringslandskap.
Beamptes van die ministerie en WWF-bewaringspesialiste het ’n verkenningstog in die parke aangepak, wat honderde kilometers ruwe kuslyn en dorre binnelandse terrein dek. Die doel was om prioriteitsterreine op te spoor en te assesseer waar menslike impak sigbare en dikwels ernstige agteruitgang veroorsaak het.
SKADE AAN IKONIESE TERREINE
Volgens WWF het die span ’n reeks skadetipes gedokumenteer. Dit sluit in voertuigspore wat onwettig oor brose duinstelsels gery het, uitgrawings wat onooglike letsels op die landskap gelaat het en vervalle mynbou-infrastruktuur wat agtergelaat is deur vroeëre aktiwiteite. In verskeie gevalle was die skade gekonsentreer in gebiede van hoë ekologiese en toerismewaarde.
Terracebaai, Torrabaai en die Uniab-delta – almal bekende bestemmings vir besoekers wat op soek is na die ongerepte natuurskoon – is die ergste geraak. Die Uniab-delta, ’n seldsame oase in die woestyn, het toenemende druk ervaar van onbeheerde toegang, wat beide sy unieke plantegroei en die wildlewe wat daarvan afhanklik is, bedreig.
WWF het gesê dat die bevindinge by die Messumkrater, ’n geologiese wonder wat ook die legendariese Welwitschia-vallei huisves, die meeste kommer wek.
Hier het inspekteurs ’n toename in nuwe voertuigspore opgemerk wat die delikate terrein beskadig. Nog meer kommerwekkend is dat daar duidelike bewyse is van voertuie wat bo-oor Welwitschia-plante ry – waarvan sommige meer as ’n duisend jaar oud is. Hierdie plante is uniek aangepas by die dorre woestynklimaat, maar is hoogs kwesbaar vir fisiese skade.
VOORKOMING
WWF, in noue samewerking met die ministerie, ontwikkel ’n omvattende herstelstrategie. Planne sluit in die installering van versperringsheinings om verdere veldry in sensitiewe gebiede te voorkom, sowel as die plasing van duidelike inligtingstekens om verantwoordelike besoekersgedrag te lei.
Die projek sal ook interaktiewe digitale kaarte skep om kwesbare terreine en verbode gebiede uit te lig, wat parkpersoneel, toeroperateurs en besoekers help om beter te verstaan waar hulle versigtig moet wees. Openbare bewusmakingsveldtogte op sosiale media en ondersteun deur gemeenskappe, sal ’n sleuteldeel van die benadering vorm. Dit is om te verseker dat bewaring nie net afgedwing word nie, maar ook omhels word deur diegene wat in en om hierdie landskappe woon.
Die inisiatief is deel van die Skedelkus–Etosha Bewaringsbrugprogram, wat deur die Legacy Landscape Fund ondersteun word. Hierdie program is ontwerp om ’n ekologiese verbintenis tussen sleutelbewaringsgebiede te versterk terwyl verseker word dat plaaslike gemeenskappe voordeel trek uit – en deelneem aan – volhoubare grondbestuur.
“Deur mense aktief te betrek by die beskerming van die plekke waarvan hulle afhanklik is, het WWF en die ministerie die idee versterk dat bewaringsukses net soveel staatmaak op openbare betrokkenheid as op formele regulering,” sê WWF.
Gemeenskappe wat naby hierdie parke woon, het dikwels diep kulturele, ekonomiese en geskiedkundige bande met die grond en hul betrokkenheid sal van kritieke belang wees om dit vir toekomstige geslagte te bewaar.
“Hierdie jongste gesamentlike missie weerspieël WWF Namibië se breër verbintenis tot die bevordering van inklusiewe bewaring – ’n benadering wat biodiversiteitsbeskerming met volhoubare lewensbestaan balanseer.” Deur die skade wat reeds aangerig is, aan te pak en voorkomende maatreëls in plek te stel, hoop die vennote om ’n voorbeeld te skep vir hoe Namibië op soortgelyke uitdagings elders kan reageer.
MYNBOU-SKADE
Van die herstel van verlate myne se skade tot die voorkoming van verdere vernietiging van lewende fossiele soos die Welwitschia, gaan die werk in die Dorob- en Skedelkusparke oor meer as die herstel van landskappe. “Dit gaan oor die beskerming van die land se natuurlike erfenis, die handhawing van sy toerisme-aantrekkingskrag en die versekering dat Namibië se droëland-ekosisteme veerkragtig bly te midde van toenemende menslike druk,” het WWF gesê.
“Deur middel van geteikende optrede en samewerkende bestuur stuur die ministerie en WWF Namibië ’n duidelike boodskap: Namibië se natuurruimtes is nie net vir vandag nie – hulle is ’n erfenis wat versorg moet word, een spoor op ’n slag.”
- [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie