Die lang skaduwee van afwesige pa’s
Lewenslange wonde
Volgens 'n demografiese en gesondheidsopname bly meer as die helfte van kinders tussen die ouderdomme van twee en vier jaar (53,4%) in Namibië net by hul ma, ten spyte van die feit dat hul pa's leef.
Wonder Guchu en Phillipus Josef
Van die mans wat deelgeneem het aan ’n Australiese studie getiteld “Holes in My Memories”, het verwys na die leegheid wat dit veroorsaak het om sonder hul pa’s groot te word. Vir hulle was die afwesigheid meer as net fisies – dit het diep deur hul gevoel van identiteit gesny. Daar was gedeeltes wat uit hul herinneringe ontbreek het, soos ’n gebrek aan leiding oor wat dit beteken om ’n man te wees, en immerteenwoordige hartseer wat dié mans tot in volwassenheid gevolg het.
Die studie, wat in 2014 in Issues in Mental Health Nursing gepubliseer is, het 21 mans tussen die ouderdomme van 24 en 70 jaar ondervra.
Navorsers het bevind dat die afwesigheid van ’n pa dikwels diep emosionele letsels gelaat het. Baie van die mans het gevoelens van verwerping en skaamte onthou, tesame met lae selfbeeld.
Sommige het gesukkel met verhoudings, terwyl ander hulle tot woede of dwelmmisbruik gewend het. ’n Deurlopende draad deur elkeen se vertellings was ’n donker wat nooit behoorlik erken of aangespreek is nie.
NAMIBIESE EGGO’S
Die gevoel van verlies word duisende kilometers verder in Namibië weerspieël, waar Kavango-Oos se goewerneur, Hamunyera Hambyuka, onlangs waarskuwings gerig het tydens ’n besoek aan die Ngcove Junior Primêre Skool in Rundu se Ndama-nedersetting.
Gekonfronteer met klaskamers wat meestal vol kinders uit vaderlose huise was, het Hambyuka nie sy ontsteltenis weggesteek nie.
“Ek is geskok om soveel kinders sonder pa’s te sien. Waar is al die pa’s? Mans moenie hul kinders verlaat nie, maar hulle begin ondersteun,” het hy gesê.
Hambyuka het gewaarsku dat kinders sonder pa’s dikwels langer wag om toegang tot regeringsdienste te kry.
“’n Kind sonder ’n pa neem langer om voordeel te trek uit binnelandse sake of enige regeringstoelaes,” het hy beklemtoon.
Inwoners van Ndama het sy opmerkings verwelkom en gesê die feit dat hy die kwessie direk aangespreek het, gee hulle hoop dat dit nie meer geïgnoreer sal word nie.
KRISIS
Die statistieke ondersteun Hambyuka se kommer. Volgens die Namibiese Demografiese en Gesondheidsopname van 2013 woon meer as die helfte van kinders tussen twee en vier jaar oud (53,4%) net by hul ma, al leef die pa nog.
Onder babas onder twee jaar was die syfer 40,6%. Dieselfde opname het bevind dat 28% van kinders onder 18 jaar by geen ouer woon nie, al leef albei. Laasgenoemde dui op familiesorg en pleegsorgpraktyke.
Die 2023 Bevolkings- en behuisingsensus het getoon dat 7,6% van kinders onder 18 jaar ten minste een ouer verloor het, terwyl 1,2% albei ouers verloor het en weeskinders is.
Vir die meerderheid is die afwesigheid van pa’s egter nie as gevolg van sterftes nie, maar as gevolg van die verbrokkeling van ’n verhouding, migrasie of verlating.
’n Studie van die Universiteit van Namibië (Unam) in 2023 deur navorsers Janine van Schalkwyk en Shelene Gentz het bevind dat kinders die beste vaar wanneer hulle noue bande met ten minste een ouer handhaaf, wanneer ouerlike konflik verminder word en wanneer skole en gemeenskappe ’n ondersteunende rol speel.
Volgens die studie was voortgesette kontak met nie-toesighoudende pa’s veral belangrik om kinders te help aanpas.
DIE DIEPER GEVOLGE
Die gevolge van afwesige pa’s strek egter verder as die kinderjare. Studies toon oraloor Afrika en wêreldwyd dat kinders in sulke situasies meer kwesbaar is vir armoede, voedselonsekerheid, gedragsprobleme en verlaat dikwels ook die skoolbanke.
Meisies ondervind dikwels probleme met selfvertroue en verhoudings, terwyl seuns patrone van aggressie of onbetrokkenheid kan herhaal. Die skade vind ook weerklank in hul volwasse lewens.
’n Studie in 2022 deur Anne Cleary in 2022 wat gepubliseer is in Frontiers in Sociology, het gekyk na jong mans in Dublin wat selfdood probeer pleeg het. Dit het bevind dat streng manlike verwagtinge en emosioneel afsydige vader-seun-verhoudings baie mans nie in staat gestel het om hul nood te deel of hulp te soek nie.
Die onderdrukking van emosies het ’n lewenswyse geword, maar in tye van krisis het dit hulle tot selfvernietigende optrede gedryf. Die Holes in My Memories-studie het soortgelyke temas aan die lig gebring. Mans het gepraat oor wantroue, die stryd om stabiele bande te vorm en die afwesigheid van rolmodelle vir vaderskap.
Sommige het onuitgesproke hartseer gedra wat weer in oomblikke van kwesbaarheid na vore gekom het. Hoewel die studie nie selfdood direk gemeet het nie, weerspieël die bevindinge wat navorsers van selfdood as sleutelrisikofaktore identifiseer: Langtermyn depressie, onderdrukte emosies, gebroke identiteit en swak vaderlike bande.
’n NASIONALE KRISIS
Hambyuka se woorde in Rundu strek verder as die gemeenskap wat hy toegespreek het. Dit weerspieël Namibiese opnamedata, plaaslike akademiese bevindinge en internasionale navorsing wat almal op dieselfde gevolgtrekking wys: Die afwesigheid van pa’s is nie net ’n private gesinskwessie nie, maar ook ’n openbare gesondheidsuitdaging.
Vir Hambyuka is die noodkreet dringend: “Mans moenie hul kinders verlaat nie, maar hulle begin ondersteun.”
Hy het ook verwys na mans wat in sommige gevalle vaderskap openlik ontken en vroue en kinders sodoende op hul eie laat. “Daar is verwarring. Een dag sê die vroue ‘dit is hierdie een’, en die volgende dag sê hulle dit is ’n ander man,” het Hambyuka gesê. – [email protected]
Van die mans wat deelgeneem het aan ’n Australiese studie getiteld “Holes in My Memories”, het verwys na die leegheid wat dit veroorsaak het om sonder hul pa’s groot te word. Vir hulle was die afwesigheid meer as net fisies – dit het diep deur hul gevoel van identiteit gesny. Daar was gedeeltes wat uit hul herinneringe ontbreek het, soos ’n gebrek aan leiding oor wat dit beteken om ’n man te wees, en immerteenwoordige hartseer wat dié mans tot in volwassenheid gevolg het.
Die studie, wat in 2014 in Issues in Mental Health Nursing gepubliseer is, het 21 mans tussen die ouderdomme van 24 en 70 jaar ondervra.
Navorsers het bevind dat die afwesigheid van ’n pa dikwels diep emosionele letsels gelaat het. Baie van die mans het gevoelens van verwerping en skaamte onthou, tesame met lae selfbeeld.
Sommige het gesukkel met verhoudings, terwyl ander hulle tot woede of dwelmmisbruik gewend het. ’n Deurlopende draad deur elkeen se vertellings was ’n donker wat nooit behoorlik erken of aangespreek is nie.
NAMIBIESE EGGO’S
Die gevoel van verlies word duisende kilometers verder in Namibië weerspieël, waar Kavango-Oos se goewerneur, Hamunyera Hambyuka, onlangs waarskuwings gerig het tydens ’n besoek aan die Ngcove Junior Primêre Skool in Rundu se Ndama-nedersetting.
Gekonfronteer met klaskamers wat meestal vol kinders uit vaderlose huise was, het Hambyuka nie sy ontsteltenis weggesteek nie.
“Ek is geskok om soveel kinders sonder pa’s te sien. Waar is al die pa’s? Mans moenie hul kinders verlaat nie, maar hulle begin ondersteun,” het hy gesê.
Hambyuka het gewaarsku dat kinders sonder pa’s dikwels langer wag om toegang tot regeringsdienste te kry.
“’n Kind sonder ’n pa neem langer om voordeel te trek uit binnelandse sake of enige regeringstoelaes,” het hy beklemtoon.
Inwoners van Ndama het sy opmerkings verwelkom en gesê die feit dat hy die kwessie direk aangespreek het, gee hulle hoop dat dit nie meer geïgnoreer sal word nie.
KRISIS
Die statistieke ondersteun Hambyuka se kommer. Volgens die Namibiese Demografiese en Gesondheidsopname van 2013 woon meer as die helfte van kinders tussen twee en vier jaar oud (53,4%) net by hul ma, al leef die pa nog.
Onder babas onder twee jaar was die syfer 40,6%. Dieselfde opname het bevind dat 28% van kinders onder 18 jaar by geen ouer woon nie, al leef albei. Laasgenoemde dui op familiesorg en pleegsorgpraktyke.
Die 2023 Bevolkings- en behuisingsensus het getoon dat 7,6% van kinders onder 18 jaar ten minste een ouer verloor het, terwyl 1,2% albei ouers verloor het en weeskinders is.
Vir die meerderheid is die afwesigheid van pa’s egter nie as gevolg van sterftes nie, maar as gevolg van die verbrokkeling van ’n verhouding, migrasie of verlating.
’n Studie van die Universiteit van Namibië (Unam) in 2023 deur navorsers Janine van Schalkwyk en Shelene Gentz het bevind dat kinders die beste vaar wanneer hulle noue bande met ten minste een ouer handhaaf, wanneer ouerlike konflik verminder word en wanneer skole en gemeenskappe ’n ondersteunende rol speel.
Volgens die studie was voortgesette kontak met nie-toesighoudende pa’s veral belangrik om kinders te help aanpas.
DIE DIEPER GEVOLGE
Die gevolge van afwesige pa’s strek egter verder as die kinderjare. Studies toon oraloor Afrika en wêreldwyd dat kinders in sulke situasies meer kwesbaar is vir armoede, voedselonsekerheid, gedragsprobleme en verlaat dikwels ook die skoolbanke.
Meisies ondervind dikwels probleme met selfvertroue en verhoudings, terwyl seuns patrone van aggressie of onbetrokkenheid kan herhaal. Die skade vind ook weerklank in hul volwasse lewens.
’n Studie in 2022 deur Anne Cleary in 2022 wat gepubliseer is in Frontiers in Sociology, het gekyk na jong mans in Dublin wat selfdood probeer pleeg het. Dit het bevind dat streng manlike verwagtinge en emosioneel afsydige vader-seun-verhoudings baie mans nie in staat gestel het om hul nood te deel of hulp te soek nie.
Die onderdrukking van emosies het ’n lewenswyse geword, maar in tye van krisis het dit hulle tot selfvernietigende optrede gedryf. Die Holes in My Memories-studie het soortgelyke temas aan die lig gebring. Mans het gepraat oor wantroue, die stryd om stabiele bande te vorm en die afwesigheid van rolmodelle vir vaderskap.
Sommige het onuitgesproke hartseer gedra wat weer in oomblikke van kwesbaarheid na vore gekom het. Hoewel die studie nie selfdood direk gemeet het nie, weerspieël die bevindinge wat navorsers van selfdood as sleutelrisikofaktore identifiseer: Langtermyn depressie, onderdrukte emosies, gebroke identiteit en swak vaderlike bande.
’n NASIONALE KRISIS
Hambyuka se woorde in Rundu strek verder as die gemeenskap wat hy toegespreek het. Dit weerspieël Namibiese opnamedata, plaaslike akademiese bevindinge en internasionale navorsing wat almal op dieselfde gevolgtrekking wys: Die afwesigheid van pa’s is nie net ’n private gesinskwessie nie, maar ook ’n openbare gesondheidsuitdaging.
Vir Hambyuka is die noodkreet dringend: “Mans moenie hul kinders verlaat nie, maar hulle begin ondersteun.”
Hy het ook verwys na mans wat in sommige gevalle vaderskap openlik ontken en vroue en kinders sodoende op hul eie laat. “Daar is verwarring. Een dag sê die vroue ‘dit is hierdie een’, en die volgende dag sê hulle dit is ’n ander man,” het Hambyuka gesê. – [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie