’EU dra niks by om renosterstropery te keer
In 'n besluit wat die wêreldwye debat oor die toekoms van renosterbewaring weer aangewakker het, het die Europese Unie (EU) Namibië se voorstel verwerp om streng gereguleerde handel in renosterhoring toe te laat voor die 20ste Konferensie van die Partye (CoP20) by die Konvensie oor Internasionale Handel in Bedreigde Spesies van Fauna en Flora (Cites).
CoP20 sal van 24 November tot 5 Desember in Samarkand, Oezbekistan, gehou word.
Namibië het toestemming gevra om \'n beheerde stelsel te implementeer wat die handel in renosterhoring uit wettig verkrygde bronne moontlik sou maak – soos horings wat onder veeartsenykundige toesig gedeeltelik onthoring word of horings wat van dooie diere herwin word.
In sy voorstel het Namibië aangevoer dat sulke handel volhoubare fondse vir renosterbeskerming kan genereer terwyl dit die swartmark wat stropery oraloor Suider-Afrika aanwakker, ondermyn.
Die EU het egter sy langdurige teenkanting gehandhaaf en kommer uitgespreek dat enige heropening van wettige handel die vraag na horings kan stimuleer, afdwinging kan bemoeilik en die risiko van onwettige horings deur wettige kanale kan verhoog.
Die EU het verklaar dat die internasionale handelsverbod een van die min instrumente bly wat bewys is om die druk van stropery te bekamp. Die EU het gewaarsku dat die verslapping daarvan "die verkeerde boodskap" aan verbruikers en smokkelaars sou stuur.
HORN
Lede van Help Our Rhinos Now Namibia (HoRN)) het met teleurstelling gereageer en die EU daarvan beskuldig dat hulle ideologie bo praktiese werklikhede op die grond prioritiseer.
’n Lid van HoRN, Alex Oelofse van Mount Etjo Lodge, het in \'n sterk bewoorde verklaring gesê dat die EU se besluit onwettige handel versterk, die winste van misdaadsindikate beskerm en Afrika se renosters nader aan uitwissing bring.
Hy het gesê dat veldwagters daagliks patrollies doen, private grondeienaars miljoene aan heinings en sekuriteit bestee en bewaringsbewustes met die voortdurende bedreiging van stropers saamleef.
"Intussen sit die EU duisende kilometers ver weg en dra byna niks by tot die beskerming op die voorste linies nie, maar het die mag om te besluit hoe Afrikane toegelaat word om hul wildlewe te beskerm."
Die kern van Namibië se argument lê in \'n eenvoudige ekonomiese beginsel: Wanneer vraag bestaan en wettige aanbod geblokkeer word, floreer swartmarkte. Gestroopte horings verkoop vir tienduisende dollars per kilogram, wat georganiseerde misdaadnetwerke onderhou wat van Suider-Afrika tot Asië strek.
Voorstanders van gereguleerde handel glo dat deur wettig verkrygde, naspeurbare horings in die mark toe te laat, lande beide die aansporing vir stropery kan verminder en inkomste vir bewaring kan genereer. Hulle noem die voorbeeld van Namibië se gemeenskapsgebaseerde bewaringsprogramme, wat suksesvol wildlewebestuur gekoppel het aan ekonomiese voordele vir plaaslike gemeenskappe.
Kritici voer egter aan dat die heropening van die handel skuiwergate sal skep en die vraag in Asië sal verhoog, waar renosterhoring steeds van hoë waarde geag word in tradisionele medisyne en as \'n statussimbool. Bewaringsgroepe soos die Internasionale Fonds vir Dierewelsyn en die Wêreldnatuurfonds (WWF) waarsku al lank dat dit byna onmoontlik sal wees om tussen wettige en onwettige horings in internasionale markte te onderskei.
\'NEO-KOLONIALE BEWARING\'
Die EU se besluit het ook kritiek laat herleef op wat sommige Afrikaleiers beskryf as "neo-koloniale bewaring".
Oelofse het gesê die besluit is \'n teksboekvoorbeeld van neo-koloniale bewaring. Europese burokratiese agente, sonder renosters, sonder ’n stroperykrisis en sonder enige monetêre risiko, dwing ideologiese beleide op Afrikalande af wie hierdie diere werklik beskerm.
“Namibië vra nie vir liefdadigheid nie. Ons vra om toegelaat te word om onwettige handel doeltreffend te beveg. Die EU se posisie laat ons met die ergste: Onbeheerde stropery, geen finansiële volhoubaarheid en \'n krimpende renosterbevolking,” het Oelofse gesê.
Sommige bewaringsbewustes stel voor dat \'n kompromie gevind kan word in beheerde binnelandse proeflopies in handel of die vestiging van \'n internasionale horingbank onder Cites-toesig. Ander stel voor dat ondersteuning vir volhoubare alternatiewe vir fondse, soos ekotoerisme-inkomste, bewaringsheffings of koolstofkredietskemas gekoppel aan wildbeskerming, uitgebrei word.
– [email protected]
CoP20 sal van 24 November tot 5 Desember in Samarkand, Oezbekistan, gehou word.
Namibië het toestemming gevra om \'n beheerde stelsel te implementeer wat die handel in renosterhoring uit wettig verkrygde bronne moontlik sou maak – soos horings wat onder veeartsenykundige toesig gedeeltelik onthoring word of horings wat van dooie diere herwin word.
In sy voorstel het Namibië aangevoer dat sulke handel volhoubare fondse vir renosterbeskerming kan genereer terwyl dit die swartmark wat stropery oraloor Suider-Afrika aanwakker, ondermyn.
Die EU het egter sy langdurige teenkanting gehandhaaf en kommer uitgespreek dat enige heropening van wettige handel die vraag na horings kan stimuleer, afdwinging kan bemoeilik en die risiko van onwettige horings deur wettige kanale kan verhoog.
Die EU het verklaar dat die internasionale handelsverbod een van die min instrumente bly wat bewys is om die druk van stropery te bekamp. Die EU het gewaarsku dat die verslapping daarvan "die verkeerde boodskap" aan verbruikers en smokkelaars sou stuur.
HORN
Lede van Help Our Rhinos Now Namibia (HoRN)) het met teleurstelling gereageer en die EU daarvan beskuldig dat hulle ideologie bo praktiese werklikhede op die grond prioritiseer.
’n Lid van HoRN, Alex Oelofse van Mount Etjo Lodge, het in \'n sterk bewoorde verklaring gesê dat die EU se besluit onwettige handel versterk, die winste van misdaadsindikate beskerm en Afrika se renosters nader aan uitwissing bring.
Hy het gesê dat veldwagters daagliks patrollies doen, private grondeienaars miljoene aan heinings en sekuriteit bestee en bewaringsbewustes met die voortdurende bedreiging van stropers saamleef.
"Intussen sit die EU duisende kilometers ver weg en dra byna niks by tot die beskerming op die voorste linies nie, maar het die mag om te besluit hoe Afrikane toegelaat word om hul wildlewe te beskerm."
Die kern van Namibië se argument lê in \'n eenvoudige ekonomiese beginsel: Wanneer vraag bestaan en wettige aanbod geblokkeer word, floreer swartmarkte. Gestroopte horings verkoop vir tienduisende dollars per kilogram, wat georganiseerde misdaadnetwerke onderhou wat van Suider-Afrika tot Asië strek.
Voorstanders van gereguleerde handel glo dat deur wettig verkrygde, naspeurbare horings in die mark toe te laat, lande beide die aansporing vir stropery kan verminder en inkomste vir bewaring kan genereer. Hulle noem die voorbeeld van Namibië se gemeenskapsgebaseerde bewaringsprogramme, wat suksesvol wildlewebestuur gekoppel het aan ekonomiese voordele vir plaaslike gemeenskappe.
Kritici voer egter aan dat die heropening van die handel skuiwergate sal skep en die vraag in Asië sal verhoog, waar renosterhoring steeds van hoë waarde geag word in tradisionele medisyne en as \'n statussimbool. Bewaringsgroepe soos die Internasionale Fonds vir Dierewelsyn en die Wêreldnatuurfonds (WWF) waarsku al lank dat dit byna onmoontlik sal wees om tussen wettige en onwettige horings in internasionale markte te onderskei.
\'NEO-KOLONIALE BEWARING\'
Die EU se besluit het ook kritiek laat herleef op wat sommige Afrikaleiers beskryf as "neo-koloniale bewaring".
Oelofse het gesê die besluit is \'n teksboekvoorbeeld van neo-koloniale bewaring. Europese burokratiese agente, sonder renosters, sonder ’n stroperykrisis en sonder enige monetêre risiko, dwing ideologiese beleide op Afrikalande af wie hierdie diere werklik beskerm.
“Namibië vra nie vir liefdadigheid nie. Ons vra om toegelaat te word om onwettige handel doeltreffend te beveg. Die EU se posisie laat ons met die ergste: Onbeheerde stropery, geen finansiële volhoubaarheid en \'n krimpende renosterbevolking,” het Oelofse gesê.
Sommige bewaringsbewustes stel voor dat \'n kompromie gevind kan word in beheerde binnelandse proeflopies in handel of die vestiging van \'n internasionale horingbank onder Cites-toesig. Ander stel voor dat ondersteuning vir volhoubare alternatiewe vir fondse, soos ekotoerisme-inkomste, bewaringsheffings of koolstofkredietskemas gekoppel aan wildbeskerming, uitgebrei word.
– [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie