Reusekunswerk by Aus

Tanja Bause - ’n Reusekunswerk van ’n galoppende perd is in Junie by Klein-Aus Vista binne slegs 10 dae geskep.

Die Suid-Afrikaanse kunstenaar Anni Snyman het dié reusegeoglief ontwerp.

Volgens Snyman is ’n geoglief ’n tekening op die oppervlak van die aarde. Geo beteken aarde en ’n glief is ’n tekening of simbool.

“Die omvang van die skaal en die moontlikheid van perspektief is die kern van ’n werk soos dié. Wanneer mens op die grond stap, kan jy die geheelbeeld nie sien nie. En wanneer jy dit vanuit die lug beskou, kan jy die landskap nie ervaar nie. Die geheelbeeld moet deur die besigtiger se eie verbeelding geskep word . . . om die kolletjies te verbind,” het sy gesê.

Snyman en haar broer, PC Janse van Rensburg, het die groep Site_Specific gestig, wat op geogliefkuns fokus.

Hulle en ’n span van nege vrywilligers het 1 299 herwonne hout- heiningpale, waarvan sommige 30 jaar oud is, in die grond in gekap om die werk, van 141 m van die oor tot die hoef, en 61 m van die stert tot die neus, te skep.

Dit is die span se eerste werk in Namibië. Hulle het op Aus besluit weens die wilde perde wat daar voorkom.

“Die wilde perde verkeer in haglike omstandighede weens klimaatsverandering en langdurige droogte wat hulle teen die heinings van die park vaskeer. Hulle het geen uitkomkans as mense nie nóú inspring en help nie. Ons kon enige ander dier wat daar voorkom, soos volstruise en gemsbokke gebruik het, want hulle is in dieselfde penarie, maar mense vind aanklank by perde. Die teenwoordigheid van ’n perd impliseer ’n ruiter – en ons hoop om mense met dié werk tot aksie aan te spoor,” het Snyman gesê.

Volgens haar was die grootste uitdaging om die werk van die uitsigpunt af reg te laat lyk.

“Die berekening van ’n anamorfiese tekening op ’n afstand van 600 m en boonop op ongelyke terrein was ’n groot uitdaging,” het sy gesê.

By Aus moes die tekening as perspektieftekening werk - gesien van 'n spesifieke uitsigpunt 630 m verder af, en op ’n hoogte van 153 m. Die perd galop langs 'n bestaande pad weswaarts na 'n kruispad, en die kunstenaars moes die tekening draai sodat dit op ’n afstand herkenbaar is.

Om dít reg te kry, moes die perspektief omgekeer word en moes vir die ongelyke terrein vergoed word.

Sonder 'n GoPro-hommeltuig of satellietdiens het dit herhaalde reise na die uitgangspunt geneem om vordering te meet en om foute met 'n tweerigtingradio reg te stel.

Die hele proses moes drie keer herhaal word voor die finale weergawe bevredigend was.

'n Bykomende uitdaging was die verlies van daglig omdat dit winter is, en die vereiste kontras is verloor wat sonlig meebring.

“Die ongeloof toe ek ná die eerste dag se werk op die berg klim en absoluut niks van die werk kon sien nie! Gelukkig het ons die volgende dag uitgewerk dat die sonlig ná 14:30 só val dat die tekening ‘verdwyn’. Dit behoort nie te gebeur nadat die eienaars van die plaas die tekening versterk het nie, maar op ’n manier is dít opsigself ’n magiese oomblik: Nou sien jy iets in die landskap, en ’n paar minute later verdwyn dit,” het Snyman gesê.

Die Snake Eagle: Thinking Path by Matjiesfontein in Suid-Afrika is Snyman, Van Rensburg en die Site_Specific-span se grootste werk.

Die geoglief van 170 m x 58 m beeld kommer oor dreigende hidrouliese breking uit, en wat dit vir die Karoo se waterbronne en brose ekologie inhou.

Dit is ook ’n doolhof wat die besoeker noodsaak om die werk deur middel van sy verbeelding én fisieke deelname te waardeer.