Ons taal

Ek het met julle my ontnugtering gedeel toe ek met my eie oë en ore beleef het dat ‘n olifant so stil soos ‘n muis beweeg. Wel, ek trek my woorde terug! Ek vereenselwig g’n niks meer ‘n muis met stilte nie.

Gisteraand het ek gesukkel om aan die slaap te raak met ‘n geskriewel (dié woord kom uit my skooldae – iets tussen skarrel en kriewel). Ek het my selfoonflitsie aangeskakel en op ‘n muisjag gegaan. . . Agter my bedkassie? Nee. Onder die bed? Niks. Ek was later bo-op die bed om te loer agter die boeke op die sweefrak. Nie ‘n teken van ta nie.

“Ag, sy stert,” dink ek en gaan kruip weer in. Moenie glo nie, ek’t skaars gelê toe begin dit weer! Wonder bo wonder oorval ‘n soete slaap my mettertyd.

In die vroeë oggendure moes Kat se Kos besluit het, as Mevrou weg is droomland toe, teister ons maar die baas. Toe Manlief begin soek, spits ek my ore. Maar klein muisies het groot ore, en ons het nie ‘n kat se kans gestaan om die niksnuts op te spoor nie. My nagrus was soos ‘n berg wat ‘n muis gebaar het, uiters teleurstellend.

Alhoewel, hulle sê mos as die muis dik is, is die meel bitter, so dalk het ek tog genoeg geslaap, want my bed het skielik nie meer so lekker gelê nie. Maar hulle sê ook ‘n muis het ‘n stertjie, wat beteken dat iets ‘n onaangename nasleep het. Ek vermoed ek gaan teen vanmiddag poegaai wees. Daai dapper muis moet net weet, ek het ‘n knapsak vol planne, want sou hy vanaand weer koning kraai, is ek en Manlief dallk al twee die hoenders in!

Petronella F Genis

[email protected]

Vakgroep Afrikaans

Universiteit van Namibië