Ons taal

Hallo Ma

Dit was ‘n deurmekaartyd in ons twee se lewens toe Ma besluit het om die lorrie te stop. Ek het op die mat langs jou bed gelê en jou hand vasgehou terwyl jy hard asemhaal soos een wat die eindstreep nader en vir oulaas jou inspan om die lint te breek. Ek het later vir Ma se part moeg geword en vir Jane gevra om oor te vat. Tien minute later: “Chrisna, ek dink . . .” (Mamma, jou ou skelm!) Die Hollanders sou sê: “Het is afgelopen”, want as daar van toestand verander word, word die hulpwerkwoord “zijn” gebruik en nie “hebben” nie. (Ik ben, jij bent, hij, zij, het is.) Ek het uit my warm bed gespring en jou koel wang gesoen. Ma, as jy twee maande langer kon uithou, het jy geweet ek kry my Ph.D (P..p Hoog en Dramaties). Ma sou trots gewees het.

So baie keer as ek met my studente Nederlands doen, dink ek aan Ma, en ook as ek en jou kleinseun konsert hou met gedigte en musiek. Ma sou daarvan gehou het – en agterna gesê het wat ons beter kon doen! Ma, Annie Schmidt het ‘n gediggie geskryf: “Stekelvarkens wiegelied”, ja, en Ma is reg! ‘n Stekelvarken is ‘n krimpvarkie! Fantasties né Ma! Die eerste strofe gaan so: “Slaap mijn kleine Prikkeltje / daar buiten schijnt de maan. / Jij bent een stekenvarkentje / maar trek dit jou niet aan.” En die mooiste van alles – drie strofes verder: “Slaap mijn kleine Prikkeltje / het is al vreselijk laat / jij bent het mooiste stekelvarken / dat er maar bestaat.”

Sien Ma dalk vir Annie Schmidt? Soek haar op! Julle sal dik stukke gesels. Dan sing Ma vir haar “Lamtietie damtietie doedoe my liefstetjie”. Sy sal dit ontsettend lief vind.

Ai Ma, baai Ma.