Onderwys - Die coronavirus en privaatonderrig

Godfrey Kleinhans - Verlede week het ek daarop gewys dat die coronavirus die wêreld in ‘n verskriklike krisis gedompel het.

Ons mag in hierdie stadium ietsie meer weet van die virus en sy impak op ons aardse bestaan, maar ons weet nog nie genoeg om dit te stuit nie. Die beste voorkomende maatrëel is om sosiale kontak so ver moontlik te vermy.

Skole bly dus gesluit en 'n mens kan net hoop en bid dat hulle op die beoogde datum weer sal heropen.

Ek het ook daarop gewys hoe onderwysers en skoolgemeenskappe positief op die gepaardgaande uitdagings kan reageer.

Die tradisionele wyses van onderrig en leer is nie moontlik sonder sosialisering nie en dít bly ‘n groot risiko. Die grootste uidaging is nou hoe om skoliere van hulp te wees; veral leerlinge wat kandidate is vir die finale eksamens ("exit examinations").

‘n Boek getiteld Confronting the Shadow Education System (1995) deur die wêreldbekende onderwyskundige Mark Bray, wat ek ‘n paar jaar gelede geresenseer het, het my aan die dink gesit. Die boek is gebaseer op navorsing oor privaatonderrig ("private tutoring") wat wêreldwyd in ‘n geweldige groot bedryf met uitermate groot begrotings ontwikkel het. Die bedryf het so groot geword dat sommige lande daaraan dink om dit te reguleer.

Die leerlinge wie hieraan blootgestel word, se prestasiekurwe neig opwaarts terwyl baie meer universiteitstoelating verwerf. Die diensverskaffers is dienende onderwysers, afgetrede onderwysers, ouers, ander uitgetrede kundiges en maatskappye wat spesifiek vir hierdie doel in die lewe geroep word.

Meeste van die geld hiervoor kom uit die sakke van ouers.

Mens moet natuurlik noem dat die bedryf nie vry van wanpraktyke en korrupsie is nie.

Ek het in die vorige aflewering genoem dat leerlinge, veral die seniors, deur hierdie moeilike drif gehelp moet word. Die owerhede kan miskien strategieë in plek kry om te help, maar dit is tyd dat die privaatsektor deel van die oplossing word. Besighede in die vervoer-, vervaardigings-, landbou-, klein- en groothandel-, konstruksie-, media- , gasvryheid- en versekeringsbedrywe sowel as staatsinstellings kan ‘n betekenisvolle bydrae lewer.

Ek weet privaat besighede help met die oprigting van klaskamers, biblioteke, laboratoria en ablusiegeriewe en dit word waardeer. Ek moet egter noem dat daar weinig navorsing is wat toon dat skole met beter en meer geriewe noemenswaardig beter presteer as die wat met die minste moet klaarkom.

Dit wil voorkom bydraes wat ‘n meer direkte verwantskap toon met leer en onderrig maak ‘n groter verskil. Nou is die tyd dat privaatsektorbesighede en staatsinstellings kan help met alternatiewe modelle van leer en onderrig.

Die kernwoord hier is kommunikasie. Maatskappye kan verskaffers (onderwysers, afgetrede onderwysers en onderwyskundiges en ander kundiges) kontrakteer om leerlinge en ouers te help. Hierdie diensverskaffers kan dan leiding aan ouers gee hoe om tuis toesig te hou oor die leerprossesse van hul kinders. Lesse en opdragte kan aan leerlinge gestuur word en so kan hulle deur die moeilike aspekte van die sillabusse gehelp word.

Selfone is die basiese instrument wat hiervoor nodig is, maar tuisrekenaars, drukkers en Skype-geriewe sal dit soveel makliker maak. Netwerke onder ouers en leerlinge moet ook aangemoedig en ondersteun word. So ‘n onderneming deur privaat maakskappye moet net behoorlik bestuur en gekoördineer word.

Ondervinding het my geleer baie maatskappye sal hul in hierdie moeilike ekonomiese tye laat afskrik deur kostes. Maar ek is van mening die kostes van so ‘n onderneming sal nie astronomies wees nie, veral as maatskappye kan saamspan.

Dit het tyd geword dat maatskappye ‘n sinvolle bydrae lewer tot kwaliteit onderwys in hierdie land. Dit hoef nie net beperk te word tot tye van krisisse nie; dit kan ‘n instelling word. Op hierdie wyse kan hulle daadwerklik bydra tot die verwesenliking van Visie 2030.