Nuwe lewe in 'n oogwink

Tanja Bause



“Op 28 November 2004 het my lewe in 'n oogwink ­verander toe 'n motorfiets­ongeluk my sig gesteel het,” sê Alfred Visser (31).

Hy sê dié dag was donker tot hy besef het: “Ek kan dit as 'n slegte dag sien of ek kan dit as my tweede kans in die lewe sien, en dís wat ek besluit het: Ek sal nie dat my lewe by my verbygaan nie.”

Alfred was 16 toe 'n kar hom van sy motorfiets af gestamp het.

Sy skedel en beide sy bene is op ­verskeie plekke gebreek. Hy het sy sig permanent verloor.

“Ek het twee weke ná die ongeluk in die hospitaal wakker geword en vir die verpleegster gesê sy moet die lig ­aanskakel sodat ek kan sien waarmee sy besig is. Sy het geantwoord die lig is reeds aan. Toe tref dit my ek is

blind.”

Met die hulp van veral sy familie het Alfred by sy omstandighede begin aanpas.

Hy het Worcester in Suid-Afrika se skool vir gesiggestremdes saam met sy gesin besoek.

Hoewel hulle goed ingerig was, het Alfred later besluit om sy skoolloopbaan eerder in Windhoek voort te sit.

Hy het geleidelik by sy nuwe wêreld aangepas.

“Ek glo nie ek as blinde moet nou 'n ander etiket kry nie, want ek is steeds net ek. Aangesien ek nog altyd kon sien, sal ek optree asof ek kan sien en steeds reguit na jou kyk as jy voor my sit. Ek hou ook nie daarvan as mense my as 'blind' hanteer nie,” sê hy.

Alfred sê hy het altyd van die buite­lewe gehou en tegnologie het hom nie regtig geïnteresseer nie, maar die ongeluk het hom gedwing om op 'n ­rekenaar te leer werk.

“Ek moes leer om inligting deur my ore en nie meer my oë nie in te neem, en die rekenaar het ander moontlikhede gebied.”

In Worcester het Alfred gehoor van 'n rekenaarprogram genaamd Jaws, wat spesifiek vir gesiggestremdes ontwerp is. Hy het die program aangeskaf en sy skoolloopbaan met behulp daarvan voltooi.

Skool

In Maart 2005 het Alfred van Worcester af teruggekeer na Windhoek, waar hy as graad 11-leerling aan die Hoër Tegniese Skool die eerste gesiggestremde leerling aan 'n hoofstroom skool in Namibië geword het.

Daar was verskeie uitdagings.

“My ma het altyd vir my gesê kom wat wil, jy sal matriek klaarmaak, en ek het besluit ek sal dit doen.

“Toe ek in graad 12 was, het nog ander blinde leerlinge met graad 11 in die skool begin. Dit het baie vir my beteken dat die ministerie van onderwys (kuns en kultuur) besef het ook blinde leerlinge in ons land moet die geleentheid hê om matriek te kan voltooi. Die bestaande skool vir gesiggestremdes maak net voorsiening tot graad 10.”

Aan die einde van matriek was Alfred onder die land se toppresteerdes in Afrikaans, Engels en motorwerktuigkunde.

Hy het ná skool bemarking op ­Worcester gaan studeer. Hy het besef sy passie is meganika en hy hoort eintlik in 'n werkswinkel.

“Ek het my eerste go kart op nege gebou. Ek was van kleins af versot daarop om met my hande te werk,” sê hy.

Vandag is Alfred 'n voltydse werktuigkundige en werkswinkelbestuurder by Windhoek Auto Repairs & Spares en hy leef sy passie, sê hy.



Musiek vir sig

Hy was 12 jaar oud toe hy kitaar begin speel het, en op 14 het hy voltyds in sy kerk se orkes gespeel.

Ná sy ongeluk het hy steeds kitaar in die kerk gespeel tot hy besluit het hy wil eerder dromme speel.

“Ons het een Maandag ná skool 'n dromstel gekoop en ek het begin oefen. Die volgende Sondag het ek dromme in die kerk gespeel. ”

In 2015 het Alfred 'n advertensie op radio gehoor van mense wat 'n gholfdag vir die skool vir gesiggestremde kinders in Windhoek hou, en hy het geweet hy wil help en 'n verskil maak.

“Ek kon stadig sien watter doel my nuwe lewe as blinde kan hê.”

Alfred het in daardie stadium vir die groep Out of Nowhere dromme gespeel. Hy het ook in verskeie ander groepe gespeel.

“Ek het na die lied 'Open up your eyes' van Saving Silence geluister. Die woorde is waar my droom van 'n ­musiekfees begin het,” sê hy.

Hy het Danie Carolus van Saving Silence geskakel en gevra of hy die lied as temalied vir Sound for Sight mag gebruik, waarná Danie ingestem het.

“Ek het gedink ons kan musikante bymekaar kry en 'n musiekfees reël. Om bewustheid vir blindes te skep, moet ons dit doen.

“Danie het my voor die derde Sound for Sight-fees gebel en gevra of Saving Silence ook mag optree, en natuurlik het ek ja gesê. Die jaar daarop het hy weer gebel en gesê hulle kom weer optree, en hy bring 'n paar pelle saam. Hy het Crimson House, Just Jinger en Akkedis na die fees gebring.”

Die wins van die eerste drie jaar se feeste is aan die Wilku van Staden-trust geskenk, wat gesiggestremde kinders ondersteun.

“Hoewel die laaste twee jare se feeste self 'n reusesukses was, is die fees teen 'n verlies aangebied, maar kon ons steeds bewusmaking skep oor die voorreg om te kan sien.”

Ondanks die swak ekonomie sal die fees in die toekoms steeds aangebied word.



Kerswense

“Ek en my vriende het 'n paar keer vir die kinders gaan braai. Ek het weer besef hoewel hulle gesiggestremd is, wil hulle ook net bederf word en het hulle gewone behoeftes. Ek het een jaar gesê ek wil 'n lys van elke kind se spesifieke Kerswens hê. Ek het die lys gekry, verskeie instansies het bygedra en ek kon gaan inkopies doen.”

Alfred onthou vandag nog ene Ngume wat 'n bluetooth-luidspreker en 'n sak rys vir Kersfees wou hê.

Hy het beide gekoop en eers net die luidspreker aan die seuntjie oorhandig, en gevra hoekom hy 'n sak rys wou hê.

“Ngume het geantwoord hy gaan vir die vakansie na sy nedersetting toe en wil graag vir sy familie rys gee sodat hulle kan sien hy kan ook kos verskaf. Ek het die sak rys vir hom gegee en nóg rys en pasta vir hom gaan koop, wat hy kon saamvat. Ek sal hom nooit vergeet nie,” sê Alfred.

“My oupa het altyd gesê wees dankbaar vir wat jy het, want daar is altyd iemand anders met wie dit slegter gaan.

“Ek wil ook van die geleentheid gebruik maak om almal te bedank wat my drome deel en hul harte, hande, oë, ore en siele vir my droom oopmaak. Ek het die beste ondersteuningsnetwerk en waardeer almal opreg.”

- [email protected]