’n Klein bondeltjie vreugde

Tanja Bause – Ek het ’n paar dae gelede, ná twee jaar se wik en weeg, ’n nuwe babakatjie aangeneem. Dikkes, my oudste meisie, is twee jaar gelede gedurende die Desember-vakansie oorlede. Dit was vir my ’n baie traumatiese ervaring omdat ek op vakansie was en nie by haar was nie en die persoon in wie se sorg ek haar gelos het . . . kom ons laat dit daar. Die punt is my hart was stukkend. Baie mense het vir my gesê ek moet net ‘n ander katjie kry. Dan sal die hartseer vinniger verbygaan. Maar ek kon nie en ek hét ook nie kans gesien om Dikkes net so te vervang nie. Glo my, geen kat sal haar ooit kan vervang nie.Noudat die jaar weer einde toe neig, het ek oorweeg om dalk weer ’n kat te kry. Beslis nie om Dikkes te vervang nie, maar om myself op te beur en vreugde te verskaf. Hoe sê hulle altyd: “Om die lewe vir myself lekker en die moeite werd te maak. Ons iets te hê om na uit te sien wanneer die dag se werk gedoen is.” Die besluit is gemaak en ek is na die Cat Protection Society (CPS) toe om ’n nuwe baba uit te soek.Ek is in ’n kamer in met sowat 15 babakatjies wat ’n huis soek. Met die instapslag het ’n klein, pikswart babakatjie voor my voete kom sit en hoewel sy mondjie beweeg het, het geen geluid daaruit gekom nie. “Ai, sies tog, die arme dingetjie het nie ’n stem nie,” het die vrou van die CPS gesê. Ek het hom opgetel en hy het onmiddellik begin spin. Ek het daar en dan besluit hy gaan saam huis toe.Soos amper al die babas by die CPS het ook hy sy eie hartseer storie wat toe vir my vertel is.Hy en drie van sy boeties en sussies en sy ma is in ’n plastieksak toegemaak. Iemand het toe die plastieksak met die diertjies in ’n emmer water gesit en hulle probeer verdink. Want dit is mos wat ons as mense doen. Ons laat nie ons diere steriliseer nie en wanneer daar ongewenste babas is, vermoor ons hulle. Een babatjie is dood en die ander is gered - onder andere ook my klein Ripley. By die huis aangekom, het ek hom neergesit en wou vir hom kos inskep, toe hy begin skreeu met ’n stem wat ek nie geweet het waar dit vandaan gekom het nie. Ripley hét toe al die tyd ’n stem gehad. Die trauma wat hy as piepklein baba deurgemaak het, herleef hy gedurig en hy kry angsaanvalle as hy my nie sien of naby my is nie. Dan roep ek hom en hy kom aangevlieg, sit voor my voete en is stil en gelukkig. Daar word ook op my skouer gesit met die voorpote wat op die bank rus, en dan word die akwarium dopgehou. In die nag slaap hy rustig bokant my kop. Hy word egter talle kere wakker en begin skreeu. Dan moet ek hom streel en saggies met hom praat en verseker alles is oukei. Dan spin hy en slaap verder. Ripley geniet sy lewe ten volle. Hy is bang vir niks en sien selfs kans vir die ander drie ou dames in die huis. Hulle was aanvanklik baie kwaad oor die nuwe indringer en dit was ’n geblaas en ’n geklap. Maar Ripley het vreesloos na hulle bly gaan. Nou is die geklap iets van die verlede en die geblaas baie sag. Ripley het ook húlle harte gesteel met sy groot oë en klein, fyn lyfie.Ek is bly iemand het die regte ding gedoen om hom en sy familie te red. Ek is dankbaar dat ek hom ’n huis kon bied en dat hy in my lewe is.

’n Klein bondeltjie vreugde

Kommentaar

Republikein 2025-12-17

Meld asseblief aan om kommentaar te lewer

’n Klein bondeltjie vreugde

Kommentaar

Republikein 2025-12-17

Meld asseblief aan om kommentaar te lewer

Intekening vereis om toegang tot inhoud te kry. ×

MELD AAN

Advertensie

Intekening vereis om toegang tot inhoud te kry.