Republikein Newspaper

KEVANNI EN HAYLEY SKRYF:

Aan Mammie Leatitia

Vier jaar gelede was ons klein en het maar min verstaan van wat gebeur het. Joshua was nog in doeke en kan vandag nie veel onthou nie.

Vier jaar gelede is Mammie van ons weggeruk sonder ’n tot siens, soentjie of drukkie. Ons harte was rou en verskeur, maar Mammie, ons het grootgeword. Ons het geleer om dinge te doen sonder ’n ma.

Oumie help natuurlik baie, maar as Mammie hier was, sou Mammie gehelp het met ons wiskunde en rekenaarstudies wat soms so ’n pyn is.

Soms wil ons uitbreek en huil, maar ons tannies en ooms is so behulpsaam. Ons het deel geword van hulle gesinne sonder om uit te voel.

Ons het jong meisies geword. Ons wou so graag gehad het Mammie moes dit saam met ons beleef het. Ons het ons eerste liefdes ontmoet en ons ken ook ons eerste hartbreek. As Mammie hier was, weet ons, ons sou dit anders hanteer het.

Mammie het alles altyd met soveel geduld en liefde gedoen en nooit vir ons dom laat voel nie. Ons wil soms huis toe hardloop om goeie nuus te deel, net om te besef ma is nie daar nie.

Maar God het sy rede gehad hoekom hy Mammie moes roep en ons sal eendag verstaan. Ons is nie meer kwaad nie, ons het vergewe, ons dra niemand op ons harte nie en wens net Joshua en Davian kon besef het watse konininginmoeder hulle gehad het.

Ons sal oukei wees, Mammie. Ons word liefgehê, ons kry wat ons vra, ons is gesond, ons is veilig, ons is nader aan mekaar as ooit tevore, want ons het besef familie is alles. En Liewe Jesus beskerm ons.

Ons moet nou tot siens sê Mammie, maar ons sal Mammie altyd in ons harte dra tot ons eendag saam in die koninkryk ontmoet.

O ja, Mammie, hou op stres. Ons weet nou al wat om te maak dat Oumie nie so baie skel nie.