'n Blink toekoms wink vir Otavi

Augetto Graig – Otavi het ’n blink toekoms, sê die dorpsraad se finansiële- en batebestuurder mnr. Pasella Nunda, met verwysing na groot ontwikkeling wat in wording is. Werkgeleenthede kan gevolglik toeneem en die behuisingsnood geniet daadwerklik aandag.
“Die probleem is dat nie almal my vertroue in die dorp se toekoms deel nie en nie genoeg gebruik maak van die geleenthede wat daar is nie,” sê Nunda.
Een voorbeeld is dat die meerderheid van Ohorongo Cement noord van die dorp se personeel nie van Otavi kom nie, maar eerder van ander dorpe soos Otjiwarongo en Tsumeb.
“Hierdie probleem moet aandag geniet as Otavi se mense ten volle by die ontwikkeling wil baat,” het hy gesê.
Soos reisigers die dorp van ’n suidelike rigting op die B1-hoofpad nader, is die vordering van uitbreiding 4 opvallend. Paaie en straatligte is reeds tussen 315 erwe aangebring en wat deur die private ontwikkelaars PPH verkoop is. Die kopers is meestal onderwysers, lede van die weermag, polisiebeamptes en verpleegsters wat huise kan koop danksy die GIPF se jongste behuisingsfonds.
“Gedienste erwe is nou beskikbaar,” sê Nunda. Hy voeg by dat die dorp se strategiese ontwikkelingsplan voltooi is en nou slegs deur die nuwe dorpsraad aangepas of aanvaar moet word.
Een van die ontwikkelinge wat op die horison wink, is die oprigting van ’n staalaanleg. Otavi Staal sal hopelik in die toekoms versterkte staalstawe vervaardig om die ontwikkelende sementbedryf te ondersteun. Altesame 35,75 ha suidwes van die dorp is daarvoor beskikbaar gestel en die hoop is dat die bekende sakeman, mnr. André Neethling, ’n sukses van die projek sal maak.
Nog ’n ontwikkeling wat deur ’n plaaslike groep sakemanne aangepak word, is die oprigting van ’n fabriek waar sementsakke vervaardig word met die bystand van Duitse beleggers. Volgens Nunda is hulle nou besig om met toerustingverskaffers vir die nodige masjinerie te onderhandel.
Die dorpsraad oorweeg ook die ontwikkeling van ’n eie waterverskaffingsnetwerk wat Otavi onafhanklik van NamWater sal maak.
“Ons het baie water. Amper elke huis in die dorp het sy eie boorgat,” sê hy. ’n Nuwe boorgat met ’n toring word beplan wat onmiddellik tot 30% van die dorp se water kan voorsien. Van die nodige pompe is reeds aan die hooflyn gekoppel, voeg Nunda hy.
Grond is ook beskikbaar gestel vir ’n nuwe hospitaal vir die dorp wat op die oomblik net oor ’n kliniek beskik.
Een donker wolk wat oor die dorp hang, is die 350 erwe en huise van die massabehuisingsprojek, met rye en rye leë huisies wat duskant die dorp se plakkerskamp staan. Vir diegene wat op ’n huis van hul eie gehoop het, bly dié droom buite hul bereik omdat dit nog steeds onbekostigbaar is.
Intussen staan die lys van mense op die dorp wat behuising soek, reeds oor die honderd, maar selfs wanneer die 84 massabehuisings-eenhede aan die water- en kragnetwerk gekoppel word, gaan na kopers gesoek moet word.
“Daar moet dringend na die bekostigbaarheid van dié huise gekyk word,” sê Nunda.
Die hoop berus nou op die Shack Dwellers-vereniging wat reeds 20 erwe teen N$10 per vierkante meter by die dorpsraad gekoop het, en waar eienaars hul eie stene maak en hul huisies self bou.