Ná 110 dae is hond en eienaar herenig
’n Vrywilliger van Seattle wou nie haar hond agterlaat nadat sy uit Namibië ontruim is nie.
Tanja Bause
Tito, ’n straathond van Omuthiya in die noorde van Namibië, is ná ’n gewag van 110 dae weer by sy eienaar me. Skylar Block in Seattle in die Amerikaanse staat Washington.
Block het in April 2018 in Namibië aangekom as lid van die VSA se Vredeskorps-program. Sy is twee maande later na Omuthiya verplaas om as ’n mentor vir die DREAMS-program (Vasbeslote, veerkragtig, bemagtig, vigsvry, mentorskapprogram) te werk deur jong meisies en vroue op te lei en te bemagtig.
“Ek moes die een dag by die werk wees, maar ek was siek en het in die bed gebly. Ek het probeer slaap toe ek ’n dier oor die erf sien hardloop het. Ek was nuuskierig en het myself uit die bed gesleep om ondersoek te gaan instel.
“In die hoek van die erf het ek ’n baie maer klein hondjie sien sit. Ek het stadig nader gegaan en hom vasgehou en opgetel. Hy het my nooit probeer byt of vir my gegrom nie. Ek skat hy was so vyf maande oud. Dit was in Maart van 2019,” het sy vertel.
Met haar aankoms in Namibië het Block geen bedoeling gehad om ’n troeteldier aan te neem nie.
“Dit is baie duur om hulle nie net te versorg terwyl jy in die land is nie, maar ook dan om huis toe te stuur wanneer jy weer teruggaan. Ek weet dat talle vrywilligers ten spyte hiervan steeds diere aanneem en dus het ek ’n inter-vrywilliger aannemingsprogram begin.”
Dit beteken dat vrywilligers ’n troeteldier kan aanhou terwyl hulle in die land is en wanneer hulle huis toe gaan, kan hulle die troeteldier aan die volgende vrywilliger oorgee. Die dier word dus steeds versorg en die eerste eienaar hoef nie oor die welstand van die dier bekommerd te wees nie.
“Toe ek vir Tito gekry het, wou ek hom deur die program aanneem. Hoe meer tyd ek en hy egter saam deurgebring het, hoe sterker het ons band geword. Die meeste babahondjies is wild en byt alles stukkend, maar nie Tito nie. Hy was rustig. Ek het hom saam werk toe gevat en hy het op my skoot of by my voete gelê en die hele dag geslaap. Ek het vinnig besef dat hy my hond vir altyd sal bly.”
Tito is vernoem na Block se gunsteling-vodka wat in Austin, Texas gemaak word.
“Hulle doen ook baie liefdadigheidswerk vir weggooihonde.”
Op 15 Maart het die Peace Corps besluit om al hul sowat 7 000 vrywilligers wêreldwyd te ontruim.
“Ek het vroeg daai oggend die boodskap ontvang en dit was ’n groot skok. Ek moes my lewe van twee jaar binne ’n paar ure oppak, totsiens sê vir die gemeenskap met wie ek noue bande opgebou het en ’n plan maak om Tito huis toe te kry.
“Ek was egter nie alleen nie; daar was nog vrywilligers wat hul diere na die VSA wou neem. Saam het ons begin planne maak om al agt van ons huisdiere huis toe te stuur.”
Vir vyf dae het hulle rondgeskarrel om die nodige permitte en inentings vir die honde en katte te kry sodat hulle vanaf Windhoek via Johannesburg en na Dulles internasionale lughawe naby Washington DC kon vlieg.
“Ons het net mooi alles gereed gehad, toe die grense toemaak en die lugrederye gestop het (weens die uitbreking van Covid-19 in Namibië). Daar was niks wat ons kon doen nie.
“Die aand wat ons op ’n gehuurde vlug vertrek het, het ons almal met trane in ons oë van ons troeteldiere afskeid geneem en gehoop om hulle eendag weer te sien.”
Die diere is in pleegsorg in en om Windhoek by geregistreerde organisasies geplaas.
“Ek het onmiddellik begin werk om hulle by die huis te kry, maar met die tydverskil en die sluiting van grense en lughawens was dit ’n nagmerrie. Met die hulp van PETPort van Johannesburg is die diere uiteindelik op ’n vliegtuig gelaai en was hulle op pad.”
Al die vrywilligers moes hul diere in Dulles gaan afhaal. Baie van hulle het 12 ure gery om dit wel te doen.
“Ek en nog twee vrywilligers woon te ver vanaf Dulles en ons het geld bymekaargemaak sodat ek Dulles toe kon vlieg en al drie diere kon optel en terugvlieg.”
“Dit was ongelooflik om ná 110 dae van hoop weer vir Tito te sien. Vir 110 dae het ek van dié oomblik gedroom. Ek is oneindig dankbaar vir al die mense wat ons gehelp het om dit moontlik te maak.”
- [email protected]
Tito, ’n straathond van Omuthiya in die noorde van Namibië, is ná ’n gewag van 110 dae weer by sy eienaar me. Skylar Block in Seattle in die Amerikaanse staat Washington.
Block het in April 2018 in Namibië aangekom as lid van die VSA se Vredeskorps-program. Sy is twee maande later na Omuthiya verplaas om as ’n mentor vir die DREAMS-program (Vasbeslote, veerkragtig, bemagtig, vigsvry, mentorskapprogram) te werk deur jong meisies en vroue op te lei en te bemagtig.
“Ek moes die een dag by die werk wees, maar ek was siek en het in die bed gebly. Ek het probeer slaap toe ek ’n dier oor die erf sien hardloop het. Ek was nuuskierig en het myself uit die bed gesleep om ondersoek te gaan instel.
“In die hoek van die erf het ek ’n baie maer klein hondjie sien sit. Ek het stadig nader gegaan en hom vasgehou en opgetel. Hy het my nooit probeer byt of vir my gegrom nie. Ek skat hy was so vyf maande oud. Dit was in Maart van 2019,” het sy vertel.
Met haar aankoms in Namibië het Block geen bedoeling gehad om ’n troeteldier aan te neem nie.
“Dit is baie duur om hulle nie net te versorg terwyl jy in die land is nie, maar ook dan om huis toe te stuur wanneer jy weer teruggaan. Ek weet dat talle vrywilligers ten spyte hiervan steeds diere aanneem en dus het ek ’n inter-vrywilliger aannemingsprogram begin.”
Dit beteken dat vrywilligers ’n troeteldier kan aanhou terwyl hulle in die land is en wanneer hulle huis toe gaan, kan hulle die troeteldier aan die volgende vrywilliger oorgee. Die dier word dus steeds versorg en die eerste eienaar hoef nie oor die welstand van die dier bekommerd te wees nie.
“Toe ek vir Tito gekry het, wou ek hom deur die program aanneem. Hoe meer tyd ek en hy egter saam deurgebring het, hoe sterker het ons band geword. Die meeste babahondjies is wild en byt alles stukkend, maar nie Tito nie. Hy was rustig. Ek het hom saam werk toe gevat en hy het op my skoot of by my voete gelê en die hele dag geslaap. Ek het vinnig besef dat hy my hond vir altyd sal bly.”
Tito is vernoem na Block se gunsteling-vodka wat in Austin, Texas gemaak word.
“Hulle doen ook baie liefdadigheidswerk vir weggooihonde.”
Op 15 Maart het die Peace Corps besluit om al hul sowat 7 000 vrywilligers wêreldwyd te ontruim.
“Ek het vroeg daai oggend die boodskap ontvang en dit was ’n groot skok. Ek moes my lewe van twee jaar binne ’n paar ure oppak, totsiens sê vir die gemeenskap met wie ek noue bande opgebou het en ’n plan maak om Tito huis toe te kry.
“Ek was egter nie alleen nie; daar was nog vrywilligers wat hul diere na die VSA wou neem. Saam het ons begin planne maak om al agt van ons huisdiere huis toe te stuur.”
Vir vyf dae het hulle rondgeskarrel om die nodige permitte en inentings vir die honde en katte te kry sodat hulle vanaf Windhoek via Johannesburg en na Dulles internasionale lughawe naby Washington DC kon vlieg.
“Ons het net mooi alles gereed gehad, toe die grense toemaak en die lugrederye gestop het (weens die uitbreking van Covid-19 in Namibië). Daar was niks wat ons kon doen nie.
“Die aand wat ons op ’n gehuurde vlug vertrek het, het ons almal met trane in ons oë van ons troeteldiere afskeid geneem en gehoop om hulle eendag weer te sien.”
Die diere is in pleegsorg in en om Windhoek by geregistreerde organisasies geplaas.
“Ek het onmiddellik begin werk om hulle by die huis te kry, maar met die tydverskil en die sluiting van grense en lughawens was dit ’n nagmerrie. Met die hulp van PETPort van Johannesburg is die diere uiteindelik op ’n vliegtuig gelaai en was hulle op pad.”
Al die vrywilligers moes hul diere in Dulles gaan afhaal. Baie van hulle het 12 ure gery om dit wel te doen.
“Ek en nog twee vrywilligers woon te ver vanaf Dulles en ons het geld bymekaargemaak sodat ek Dulles toe kon vlieg en al drie diere kon optel en terugvlieg.”
“Dit was ongelooflik om ná 110 dae van hoop weer vir Tito te sien. Vir 110 dae het ek van dié oomblik gedroom. Ek is oneindig dankbaar vir al die mense wat ons gehelp het om dit moontlik te maak.”
- [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie