Mesthilde droom oor die toekoms
'n Vrou van Rosh Pinah sê mense moet ophou wag dat iets gebeur en moet opstaan en self werk skep.
Tanja Bause – “Mense, veral die jeug is deesdae geneig om te sit en wag vir die regering om hulle te help, te ondersteun en iets vir hulle te doen. Hulle moet self opstaan en werk. Doen iets; al maak jy vetkoek en verkoop dit. Werk vir jouself en hou op om te wag dat iemand iets vir jou doen of gee,” sê Mesthilde Mureka (41) van Efefata JMG Investment op Rosh Pinah.
Mesthilde is op Rundu in die Kavango-Oosstreek gebore en sy het tot graad 10 skoolgegaan.
“Dit was alles anders en moeilik in daardie tyd. My ouers was nooit op skool nie, hulle was bestaansboere wat op die lande gewerk het. Daardie jare moes hulle nog skoolgelde betaal, asook vir koshuisgelde en skoolklere, en daar was nie geld vir skool toe gaan nie. Baie kere het ons eenvoudig kaalvoet skool toe gegaan, omdat daar nie geld vir skoolskoene was nie. Hulle het probeer om ons opleiding te gee deur ons skool toe te stuur, maar as ons weer by die huis was, is ons veld toe om na die diere om te sien. Ons het baie kere nie by die skool uitgekom nie. Dit was 'n gesukkel om skoolopleiding te ontvang, omdat ons gereeld nie skool bygewoon het nie.”
Sy het op 25-jarige ouderdom in die huwelik getree terwyl sy nog met graad 10 besig was.
Ná haar skoolloopbaan het sy Rosh Pinah toe getrek waar haar man op die myn gewerk het.
“Hy het vir my geld vir 'n buskaartjie gestuur en ek het op die bus geklim en na hom toe gery. Dit het my twee dae gevat om daar uit te kom en hier is ek 16 jaar later nog steeds.”
Sy het by die Obib-opleidingsentrum op Rosh Pinah 'n ses maande kursus in naaldwerk gedoen. Nadat sy die kursus voltooi het, het sy 'n naaldwerkmasjien en N$1 000 gekry om haar besigheid te begin.
“Ek het in my klein kombuis begin werk. Ek het begin om mense se klere te herstel en nuwes te maak. Ons huis was baie klein, maar ek het 'n klein tafel gekoop, my naaldwerkmasjien daarop gesit en begin werk.”
Die kombuis was vir 'n jaar lank haar werkplek totdat haar broer haar aan nog vier naaldwerksters voorgestel het. Saam het dié vyf 'n besigheid, Efefata JMG Investment, begin. Efefata beteken “die hemel het oopgemaak”.
“Die JMG staan vir Johanna, Mesthilde en Gertrude. Ons het saam die besigheid begin en almal het saam begin werk vanuit my suster se motorhuis.”
Mettertyd het die ander vier vroue die projek verlaat. Sommige het terug Noorde toe getrek nadat hul mans hul werk op die myne verloor het.
In 2019 het Mesthilde na die Obib-opleidingsentrum getrek en werk nou van daar af.
“Wanneer ek 'n groot bestelling kry dan bel ek die ander vroue en alhoewel ons nie saam in een dorp woon nie, kan ons nog steeds saam aan die projek werk en ons doen dit. Ek herstel hoofsaaklik klere, maar ek maak ook nuwe klere. Ek kan ook klere ontwerp en maak, óf mense kan die materiaal en die patroon vir my gee en ek maak dit nes hulle dit wil hê.
“Wat ek egter die meeste maak, is 'n beddegoedstel wat uit 'n laken, vier kussingslope en een duvetoortreksel bestaan.”
Volgens haar voel sy ook die impak van die Covid-19-pandemie.
“Dit is nie maklik met die virus nie; mense laat maak nie meer klere nie. Hulle bring wel nog klere vir herstelwerk, maar dan het hulle allerhande verskonings weens corona om nie te betaal nie en my besigheid ly daaronder,” het Mesthilde gese.
RAAD
“Deesdae kla die mense baie en eis dat die regering hulle moet help en ondersteun. Jy hoor gedurig mense sê die regering moet vir hulle werk gee, of die regering moet dit of dat doen.
“Ons moet ophou op die regering staatmaak, hulle skuld ons niks. Staan op en doen iets.
“Daar is baie honger mense in die land; plant tamaties, aartappel en mielies en verkoop dit. Mense moet eet, so plant iets en verdien geld. In die Noorde veral is daar baie goed wat mense kan doen. Die Here het vir ons 'n mooi land met baie geleenthede gegee. Staan op en gryp die geleenthede met beide hande aan,” het die ma van drie seuns gesê.
“My drie seuns is in die skool en hulle kry die nodige opleiding. Ek het nie die geleentheid gehad om 'n regte opleiding te ontvang nie; hulle kry nou die geleentheid.”
TOEKOMS
Sy wil graag 'n fabriek begin wat beddegoed maak en vir talle vroue werk skep.
“Ons almal het beddegoed nodig en ons voer al ons beddegoed in. Daar is niemand in Namibië wat dit hier vervaardig nie. Ons kan dit self maak. Ons kan werk skep en 'n nuwe bedryf begin wat meer selfversorgend sal wees,” het Mesthilde gesê.
Mesthilde is op Rundu in die Kavango-Oosstreek gebore en sy het tot graad 10 skoolgegaan.
“Dit was alles anders en moeilik in daardie tyd. My ouers was nooit op skool nie, hulle was bestaansboere wat op die lande gewerk het. Daardie jare moes hulle nog skoolgelde betaal, asook vir koshuisgelde en skoolklere, en daar was nie geld vir skool toe gaan nie. Baie kere het ons eenvoudig kaalvoet skool toe gegaan, omdat daar nie geld vir skoolskoene was nie. Hulle het probeer om ons opleiding te gee deur ons skool toe te stuur, maar as ons weer by die huis was, is ons veld toe om na die diere om te sien. Ons het baie kere nie by die skool uitgekom nie. Dit was 'n gesukkel om skoolopleiding te ontvang, omdat ons gereeld nie skool bygewoon het nie.”
Sy het op 25-jarige ouderdom in die huwelik getree terwyl sy nog met graad 10 besig was.
Ná haar skoolloopbaan het sy Rosh Pinah toe getrek waar haar man op die myn gewerk het.
“Hy het vir my geld vir 'n buskaartjie gestuur en ek het op die bus geklim en na hom toe gery. Dit het my twee dae gevat om daar uit te kom en hier is ek 16 jaar later nog steeds.”
Sy het by die Obib-opleidingsentrum op Rosh Pinah 'n ses maande kursus in naaldwerk gedoen. Nadat sy die kursus voltooi het, het sy 'n naaldwerkmasjien en N$1 000 gekry om haar besigheid te begin.
“Ek het in my klein kombuis begin werk. Ek het begin om mense se klere te herstel en nuwes te maak. Ons huis was baie klein, maar ek het 'n klein tafel gekoop, my naaldwerkmasjien daarop gesit en begin werk.”
Die kombuis was vir 'n jaar lank haar werkplek totdat haar broer haar aan nog vier naaldwerksters voorgestel het. Saam het dié vyf 'n besigheid, Efefata JMG Investment, begin. Efefata beteken “die hemel het oopgemaak”.
“Die JMG staan vir Johanna, Mesthilde en Gertrude. Ons het saam die besigheid begin en almal het saam begin werk vanuit my suster se motorhuis.”
Mettertyd het die ander vier vroue die projek verlaat. Sommige het terug Noorde toe getrek nadat hul mans hul werk op die myne verloor het.
In 2019 het Mesthilde na die Obib-opleidingsentrum getrek en werk nou van daar af.
“Wanneer ek 'n groot bestelling kry dan bel ek die ander vroue en alhoewel ons nie saam in een dorp woon nie, kan ons nog steeds saam aan die projek werk en ons doen dit. Ek herstel hoofsaaklik klere, maar ek maak ook nuwe klere. Ek kan ook klere ontwerp en maak, óf mense kan die materiaal en die patroon vir my gee en ek maak dit nes hulle dit wil hê.
“Wat ek egter die meeste maak, is 'n beddegoedstel wat uit 'n laken, vier kussingslope en een duvetoortreksel bestaan.”
Volgens haar voel sy ook die impak van die Covid-19-pandemie.
“Dit is nie maklik met die virus nie; mense laat maak nie meer klere nie. Hulle bring wel nog klere vir herstelwerk, maar dan het hulle allerhande verskonings weens corona om nie te betaal nie en my besigheid ly daaronder,” het Mesthilde gese.
RAAD
“Deesdae kla die mense baie en eis dat die regering hulle moet help en ondersteun. Jy hoor gedurig mense sê die regering moet vir hulle werk gee, of die regering moet dit of dat doen.
“Ons moet ophou op die regering staatmaak, hulle skuld ons niks. Staan op en doen iets.
“Daar is baie honger mense in die land; plant tamaties, aartappel en mielies en verkoop dit. Mense moet eet, so plant iets en verdien geld. In die Noorde veral is daar baie goed wat mense kan doen. Die Here het vir ons 'n mooi land met baie geleenthede gegee. Staan op en gryp die geleenthede met beide hande aan,” het die ma van drie seuns gesê.
“My drie seuns is in die skool en hulle kry die nodige opleiding. Ek het nie die geleentheid gehad om 'n regte opleiding te ontvang nie; hulle kry nou die geleentheid.”
TOEKOMS
Sy wil graag 'n fabriek begin wat beddegoed maak en vir talle vroue werk skep.
“Ons almal het beddegoed nodig en ons voer al ons beddegoed in. Daar is niemand in Namibië wat dit hier vervaardig nie. Ons kan dit self maak. Ons kan werk skep en 'n nuwe bedryf begin wat meer selfversorgend sal wees,” het Mesthilde gesê.
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie