Liefde in ’n tjoklitboks

Tjoklitboksliefde klink en lyk my na ’n sprokie.

Hoekom moet party mense wag vir ’n spesifieke dag om die liefde met ’n bos blomme of ’n boksie sjokolade of met ’n ete te toon, en moet julle rooi en wit daarby aantrek - wie het hoeka dié kleure gekies?

Ek wil amper sê dit is onwaar, oeps, askies!

Vir die hele tyd wat julle saam is, word jy nie met blomme oorlaai of met tjoklits vetgevoer nie, maar kamma daai spesifieke dag is die liefde 99,9% hoog of vuurwarm en nog bloedrooi daarby, nee, askies!

As ek daai spesifieke dag iets sou kry, het ek dit bevraagteken, sal ek graag wil uitvind wat van die ander dae wat niemand van my bewus is nie.

Ek sal die tierlatyntjies elke dag likes, maak nie saak of dit in droë Januarie is of in bloeiselryke Oktobermaand onder ’n Jakaranda-tapyt nie.

Dit sal dinge lekker opspice as dit elke dag is, het jy my?

Ek wil bietjie skinder: Ek is so bly vir ons wat nie weet wanneer is dit Tjoklitboksdag nie. Sommige manne is sommer deur die hele jaar, of kom ek sê maar leeftyd ’n delivery boy.

Jinne, elke dag is daar lekker goedertjies vir jou, met lekker sêgoed daarby.

Is die kleur van die liefde rooi en wit, en die kleur van seerkry is rooi en swart?

Miskien is rooi ’n neutrale kleur vir hartseer en pyn.

Die tjoklitboks en die blomme se linte is alewig rooi, en as jy seergemaak word, is die bloed ook rooi en die dolk wat die hart deursteek, tap ook rooi bloed uit.

Almal verstaan die dag van liefde te erg reg en hulle oorlaai die ou daggie met baie liefde wat inhaal of wil regstel.

Kan die een dag se gebeure nie in die paar dae van die jaar opgedeel word nie?

Ek vra maar net!

Dit sal nogal lekker wees om elke dag blomme te kry en tjoklits te kry en al wat ’n gegraveerde koppie met rooi hartjies mooi geskilder is, te kry.

Ek verstaan die dag kan ook ekstra lekker gemaak word, maar nie oordoen word nie.

Miskien word die liefde vir daai dag opgebottel en uitgegiet vir al die dae van die jaar.

Etsê sal julle glo vir die hele 365 dae word daar vir sommige niks presentjies of ’n lekker woordjie gegee nie, maar kom Valentynsdag, is dit van die môre af wat jy bederf word.

In die meeste gevalle is dit mos omkoopgoed vir die ander situasies wat soms nie lekker is nie. Terwyl jy sit en omgekoop word, gebeur daar ook die ergste, het iemand al gesê.

Hoekom verander sommige goed en die ander word nooit verander nie?

Hoekom kan ons nie leer om elke dag lief te wees vir mekaar nie, dat een dag vir jou moet leer wat liefde en omgee is, en as dié dag verby is, is alles weer terug na die liefdelose droogte toe.

Ek sal ook niemand kwalik neem wat vir haarself ’n rosie of ’n toegedraaide biltongpakkie met ’n rooi lint en ’n kaartjie maak en dit by die werk vir haarself laat aflewer nie.

Dis mos dieselfde van jy is lief vir jouself en jy sê dit op Valentynsdag vir jouself.

Jy moet mos eintlik lief wees vir jouself. Is dit nie die begin van om ander ook lief te hê nie?

En die susters wat elke keer van die “blessers” weer alleen wil benefit, gee ook kans dat die ander susters ook van die blessings kry.

Laat die blessers hierdie keer ook iemand anders bless met die liefde in ’n tjoklitboks, of met 10 bloedrooi rose wat getuig van die vurige liefde, ek sê maar net!