Lesse van my grootouers

Jacqueline Louw - Ek dink dikwels dat my geliefkoosde dinge in die lewe tradisioneel en ouwêrelds is. As kind was my grootouers my helde. Sonder baie geld het hulle ons kleinkinders eindeloos vermaak met die eenvoudigste dinge. Oupa het wonderlike stories vertel en mooi tekeninge van diertjies in die kantlyne van ons skryfboeke gemaak. Hy was ook baie streng en het elke aand in Hooghollands lang stukke uit die Statebybel gelees en hoewel ons dit glad nie verstaan het nie, het ons nogtans stroopsoet en stil soos muisies by die kerslig gesit en luister.Ouma het die heerlikste kos met groente uit haar eie tuin gemaak en haar koel en donker spens was ’n magiese plek van vele skatte. Niks is ooit vermors nie en die laaste vrug uit die boord wat klein handjies nie uit die vrugtebak ontvoer het nie, is ingemaak of gedroog. Sy het ook die oortuiging by ons ingeboesem dat alles in die lewe moontlik is deur jou eie pogings.Soms bak ek nog Ouma se semolina-koek wat my reguit na gesellige middae van gesels met haar terugvoer – sy sou stories oor ons familie aan my vertel oor ’n kaartspeletjie terwyl ons die ryk en sagte brandwyn- en rosyntjiekoek eet.Noudat die resessie of depressie op ons toegeslaan het en betaaldae so oneindig ver lyk, het ek weer teruggekyk na die beginsels wat my grootouers gehelp het om die ergste ekonomiese tye te oorleef. Hulle was glad nie skaam daaroor dat hulle spaarsamig was nie en het nooit enigiets gekoop wat nie regtig nodig was nie. In beter tye het hulle nog steeds gespaar, wat hulle gehelp het om welvarend te word.Een van die waardes wat ek van hulle geleer het, is om dankbaar te wees vir wat jy het en jouself nooit ongelukkig te maak oor wat jy nie het nie. Dit is een van die kosbaarste geskenke wat ’n kind kan kry – die gevoel van die lewe se volheid. My grootouers sou glad nie ons verbruikersamelewing kon verstaan waar jy ’n nuwe artikel koop as iets breek nie. In hulle tyd het jy eers gekyk of dit nie reggemaak kan word nie. Hulle het ook altyd probeer om dinge self te doen voordat hulle iemand betaal het om dit te doen. Ou klere het telkens ’n nuwe lewe gekry, as verfklere (Ouma was lief vir mure “skilder”) of aan die einde van die ketting, as poetslappe.Skuld was ’n vloekwoord vir my grootouers en iets wat hulle ten alle koste vermy het. As hulle nie geld gehad het vir iets wat hulle nodig gehad het nie, sou hulle eenvoudig ’n ander plan maak om dit te verkry.My grootouers se manier van geld bestuur mag ongesofistikeerd lyk in vergelyking met al die finansiele hulpmiddels van vandag, maar die basiese beginsels van binne jou vermoëns leef, te spaar en ’n goeie opvoeding te verkry, kan mense vandag nog by baat. Ek dink die moraal van die storie is: Wanneer ons na die toekoms kyk, moet ons altyd een ogie op die verlede hou - wanneer dit kom by meeste sake, het ouma die beste geweet.

Lesse van my grootouers

Kommentaar

Republikein 2025-07-16

Meld asseblief aan om kommentaar te lewer

Lesse van my grootouers

Kommentaar

Republikein 2025-07-16

Meld asseblief aan om kommentaar te lewer

MELD AAN

Advertensie