Kwota-kwessies

Die mislukte viskwotaveiling van die nuwe minister van visserye het my opnuut laat wonder wat van die saak van die groep visserman-weduwees op Walvisbaai geword het?

Waar bevind die groep sukkelende vroue hulle deesdae? Hoe gaan dit met hulle? En wat het geword van die kwessies rondom die kwota wat namens hulle bedryf is?

Is die nuwe man aan stuur van die land se mariene boot ooit bewus van die ou probleempies in sy enjinkamer?

'n Skeepsingenieur het vir my eens gesê, een krakie kan 'n hele boot na sy watergraf laat daal.

Een van die weduwee-tannies spook gedurig by my.

“My kind, hoe is dit dan? Daar het niks gekom van die 'goue Paaseier'- of die 'spierwit Kersfees'-beloftes wat hulle gemaak het nie. Alles het net stil gaan raak. Wat gaan aan? Wat hoor jy? Wat sê hulle?”

Haar gesmeek is soos die eensame en herhaalde geroep van 'n dobberende boei in die digte mis.

Vrae en nogmaals vrae.

Ek onthou ook 'n groep afgetrede vissermanne wat hard probeer het om 'n kwota te bekom met die doel om hulle oudag minder moeisaam te maak hier by die oase van “opportunities”.

Hulle het net soos die vermiste sardyn uit die Namibiese viswaters verdwyn.

Met pensioendag loop 'n oom met 'n krom rug, skurwe hande en diep growwe stem my trompop by die poskantoor.

Meer vrae volg.

“Nee ou seun, hoe is dit dan nou? Ons het “getry” en “getry” maar nou is dit seker maar “goodbye”. Ons verstaan nie die storie nie. Daar is mense wat in plekke soos Ovamboland sit en hulle het kwotas. Sommige van hulle het nooit eens 'n toon kom nat maak by die grootwaters nie. Ons het ons hele lewens gegee en sit nou met leë hande in 'n geslote koöperasie.”

Ek het nie antwoorde nie. Ek weet nie.

Maar ek weet verseker waar die oudminister van visserye hom nou bevind. Vir eers afgesonder tussen vier mure.

Ek weet ook mense maak hope geld met die kwota-storie.

Ek hoor hulle wil 'n straatnaam wat na daai minister vernoem is op Swakopmund verander. Sulke dinge kos mos geld, want daar sal getender moet word.

Maar ek verneem ook by visserye se kantoor op die hawedorp staan en roes die stukkende karre weg terwyl 'n diesel dors wit olifant van staal lusteloos in die water by die vlootbasis se kaai lê.

Ek kan net wonder hoe vorder sport met sy kwota-teikens? Laat ek maar die blikkie wurms los tot 'n ander dag se visaas.