Koshuis bied veilig hawe vir plaaskinders

Tanja Bause – Die Johanniter Heim Khoaeb op Otavi bied ’n veilige hawe vir 110 hoofsaaklik plaaskinders van die omgewing sodat hulle die drie regeringskole op die dorp kan bywoon.
Die plaaslike boeregemeenskap het reeds in 1987 onder leiding van mnr. Helmuth von Leipzig, besluit om ’n koshuis vir die plaaskinders op die dorp te bou. In dieselfde jaar is die gebou geopen en die eerste kinders gehuisves.
Vandag spog Khoaeb met vier koshuise vir die kinders – een elk vir seuns en meisies van graad 1 tot 5, en een elk vir seuns en meisies van graad 6 tot 12. Elke gebou het ’n eie koshuismoeder wat 24 uur per dag aan diens is.
Die regering subsidieer die koshuise per dag en per kind, 'n subsidie wat 60% van die koshuis se uitgawes dek. Ouers dra ’n verdere 10% by terwyl die Johanniter-organisasie in Duitsland die ander 30% dek.
“Elke ouer betaal N$430 per termyn. In die tien jaar wat ek nou al by Khoaeb betrokke is, was daar nog nooit ’n ouer wat nie betaal het nie. Elke plaasouer kom staan aan die begin van die termyn hier by die koshuis en betaal sy kind se geld. Dit is ongelooflik hoe hulle probeer om die beste moontlike grondslag vir hul kinders te gee,” het me. Marianne Sack, ’n boervrou en die verteenwoordiger van die Johanniter Hilfswerk, gesê.
Elke kind kry drie gesonde en gebalanseerde etes per dag, 24 uur se toesig, hulp met huiswerk en hulle kan aan verskeie sportkodes deelneem. Daar is ook ’n rekenaarsentrum met gratis internettoegang. ’n Biblioteek is in wording en skenkings in die vorm van boeke word verwelkom.
Volgens Sack sien hulle duidelik dat bystand met skoolwerk vrugte afwerp, want vir die afgelope vyf jaar kom die beste leerlinge by die Sekondêre Skool Khorab, uit hul koshuis. Hierdie jaar het twee van hulle kinders ook aan ’n wetenskapfees deelgeneem van wie een sy skool in Windhoek op nasionale vlak gaan verteenwoordig.
“Ons het ekstra geld nodig om hierdie kinders en hul projekte te ondersteun, omdat hul ouers eenvoudig nie die geld het nie.”
Die kinders het een keer per maand ’n uitnaweek wanneer hulle huis toe gaan. Die ander naweke pak die koshuismoeders verskillende projekte met die kinders aan waarvan die nuutste ’n tuinbouprojek is waar die kinders klippe in die veld versamel om die tuin te bou. Een keer in ’n termyn word die kinders beloon en dan word daar groot vuur gemaak waar hulle stokbrode en malvalekkers oor die vlamme braai.
Khoaeb het ses koshuismoeders, drie voorskoolse onderwysers, ’n tuinier en ’n wasvrou in diens. Die personeel is vir alles verantwoordelik en Sack kom net dan en wan om in te loer.
“Die vroue doen alles self – hulle hou boeke, hanteer kosbestellings, stel die spyskaart op, en hou elke dag boek oor watergebruik. Hulle is in beheer. Hulle weet as die kinders ongelukkig of omgekrap is en gee dadelik aandag. Ons sou die koshuis nie sonder hulle kon bestuur nie,” het Sack gesê.
Volgens haar is die bestendigheid van die personeel ’n reusevoordeel en is daar vroue wat al so lank as 17 jaar daar werk.
In die tien jaar wat Sack by die koshuis betrokke is, is daar nog nooit ? kind met dwelms of drank gevang nie.
“Ons het ook in tien jaar nog nie ’n meisie gehad wat swanger geraak het op skool nie. Ek skryf dit toe aan die toegewyde personeel wat elke uur van elke dag vir die kinders beskikbaar is.”
Die personeel kies self die kinders wat in die koshuis opgeneem word en hulle moet aan sekere vereistes voldoen, onder meer dat hulle plaaswerkers se kinders moet wees, hulle nie mag druip nie, en dat hulle dieselfde gemiddelde ouderdom van hul klasmaats is.
In 2012 het ’n voorskool vir 40 kinders met drie onderwysers op dieselfde perseel geopen. Hier word 80% van die koste deur die Steps for Children-organisasie in Hamburg, Duitsland gedra. Tien van die kinders in die groep se ouers is plaaswerkers terwyl die ander uit Otavi se informele nedersettings kom. Ouers moet elkeen N$30 per maand per kind betaal.
“Baie ouers uit die informele nedersettings kan nie vir hul kinders betaal nie en dan word hulle deur Steps for Children gefinansier,” het Sack gesê.
Die Johanniter Hilfswerk-organisasie ondersteun 17 leergestremde kinders wat by die Primêre Skool Shalom skoolgaan.
’n Ondersteuner van die Johanniter Hilfswerk in Duitsland het vir sy 50ste verjaardag in plaas van geskenke, skenkings vir die koshuis en spesiale klas by sy vriende en familie versoek. “Met dié geld het ons kleurvolle meubels vir die kinders ontwerp en laat maak. Ons het ook leermateriaal gekoop,” het Sack gesê.
“Die klas is gemeng met kinders van graad 1 tot 3. Dié kinders het baie liefde, aandag en geduld nodig. Wanneer hulle genoeg daarvan kry, presteer hulle baie goed,” het 'n onderwyseres, me. Elmien Gases, gesê.