Kersfees se angel/engel

In my self-absorbed, mislike Goth-dae, toe ek nog gedink het swart is my enigste opsie in die lewe en die wêreld skuld my iets, het Kersfees die wit waks en ander goeters uit my geïrriteer.

Kersliedjies, Kersliggies, Kersvader en veral opgewonde klein kindertjies in winkelsentrums en restaurante het my laat polsies kou.

Maar sedert ek besef het ek is verantwoordelik vir my eie geluk en dat die wêreld my niks skuld nie, is swart so, wel, eighties, Kersliedjies het iets geword waarmee ek Spruit in winkels kan embarrass as ek luidkeels saamsing, Kersliggies maak my wêreld kleurvoller, en opgewonde kindertjies is oulik – solank hulle dit net stillerig hou.

Mense se redes waarom hulle Kersfees geniet, verskil, en dit mág.

Of jy nou gelowig is of nie, Kersfees is ’n tyd waarin welwillendheid en gesins- en familiebande hoogty vier, en dís cool.

Christene kry die geleentheid om hul saligmaker te vier, en niegelowiges kry eweneens die geleentheid om te vier wat vir húlle saak maak.

Hoe dit ook al sy, liefde hou mos nie boek van die kwaad nie, so hoe iemand kies om Kersfees te geniet, is hul eie saak, solank hulle nie dronk bestuur of hul geliefdes moer nie.

Selfs al is dit net ’n dag waarop jy nie hoef te gaan werk nie, is dit reeds genoeg rede om opgewonde te raak.

Vir klein kindertjies is dit ’n fees van magiese karakters soos Kersvader, takbokke en elfies. Vir grootmense is dit ’n fees van geld spandeer en worry oor Januarie, maar die pay off is dat dit diegene op wie die geld uitgegee word, tydelik op die oppervlak gelukkig maak. Hopelik. Al is dit net vir ’n rukkie.

Vir tieners is dit nóg ’n dag om grumpy en geïrriteerd met almal en alles te wees, soos elke ander dag, maar dalk met ’n useless presentjie en Krismiskoek daarby.

Vir ma's van klein kindertjies is dit ’n beproewende tyd waarin rollende, gillende vloermoere in speelgoedwinkels se gange bestuur moet word.

Gelukkig is daar niks wat ou ’n knertsie sjampanje nie kan fix nie.

Kersfees is dus cool.

Behalwe vir die derduisende, miljoene, miljarde mense waarvan ek nou vergeet het: die bekommerde, lewensmoeë immigrante, die siekes, die werkloses, die mense wat in die vakansietyd besef hul huwelike werk nie, die eensames, die armes wat sonder ’n krummel pap, nevermind Krismiskoek of braaivleis, moet gaan slaap, die aangehoudenes, die vreesbebange bewoners van oorloggeteisterde gebiede en die mishandeldes. En dié wat vanjaar geliefdes aan die dood moes afstaan.

Ja-ja, ek weet die dankbaarheid-prekie is boring, so ek gaan dit nie eers sê nie.

Sterkte aan almal wat in dié tyd worstel, wroeg, stoei en bloei.

Die son sál die dag ná Kersfees weer opkom.

En elke dag daarná.

Ek belowe.