Die TV-babas

Oktober is ‘n besige, vol en emosionele maand vir meeste mense, maar vir my familie is dit nóg bedrywiger.

Dertien van ons verjaar in Oktober.

Dis omtrent 30% van die familie. Die res is wyd en syd oor die kalender versprei.

Ek weet nie hoe dit gebeur het nie, hoewel ek weet as jy ‘n vinnige som moet maak, kom jy tot die gevolg dat ons ouers almal einde Desember of begin Januarie plan gemaak het.

Dis nou met gemiddeld ‘n nege maande lange swangerskap. Party mense maak mos daai vreeslike flou grappie oor daar nie TV in “daai dae” was nie. Dit maak nie vir my sin nie.

Maar afgesien van al die verjaardae wat so op ‘n streep plaasvind, verjaar ek en my niggie op dieselfde dag.

Dis vreemd, maar dit het geen betekenis vir my nie. Ek weet nie hoe die sterretekens en astrologie werk nie.

Oukei, so my broer skop die program af. Hy verjaar vroeg in Oktober se embriofase.

Ons beskou sy verjaardag as die ampetlike opening van die feesvieringe. Bietjie minder as ‘n kalenderweek later verjaar my middelsuster.

Haar verjaarsdag gebruik ons as geleentheid om almal wat in die eerste twee weke van die maand verjaar, te vier.

Verlede jaar het ons ‘n draai by Cape Cross Lodge gaan maak, maar die robbe se klankies en uitlaatgasse en die yskoue wind het ons vanjaar nie orreed om weer soontoe te gaan nie.

Jy brand net een keer jou vinger.

Vroeër die maand stig ons ‘n WhatsApp-groep sodat almal voorstelle kan maak en met idees vorendag kom.

My oudste suster sê sy is lus vir cocktails in Hawaii, met ‘n Meyer-boek in ‘n tropiese hangmat.

Ons wys dit van die hand. Te duur, te ver en te over the top.

Ek kan beswaarlik ‘n Meyer-boek bekostig, nevermind ‘n vlugkaartjie en ‘n skemerkelkie.

My broer en sy vrou spaar vir leerbanke en ‘n familiemotor met airbags.

‘n Trippie op, teen die kus, tot bo by Mowebaai, stel my pa voor. Die ander lede in die familie igroneer die idee. Ons is nie goed met langpad ry nie. Ons raak naar, geïrreteerd en vloekerig. Kamp gaan ook nie werk nie.

My ander sussie sê Erindi. Ons stop in ons spore en vra dat sy skakels en foto’s aanstuur.

Dit kan werk, dink ek. Almal behalwe die laatlam stem in.

Sy is mal oor lees en YouTube en Instagram en al daai soort van verslawings, maar toe ons sê MTC se toring pronk wel op Erindi, toe lag sy soos een wat weer ná ’n verstandtand-operasie solids kan eet.

Die Erindi-ervaring was presies twee weke gelede. En dit was fraai. Ons het al wat ‘n dier is, gesien, ek het weer ná ses jaar probeer swem, ons het boerehoender en mielies op die rooster geëet, en ironies genoeg die wedstryd tussen die Springbokke en die All Blacks op ‘n iPad gekyk.

Ons het ook die verloop van ‘n jaar in elke individu se lewe gevier. Was dit nie vir jou knus nie.

Intussen het nog ‘n paar TV-babas se jaartelling met ‘n een punt geklim.

Al wie nog moet verjaar, is Niggie 3, oom Oorbel en sy hond is komende Vrydag, en vandag is dit ek en die brood-niggie.

En noudat ek dit besef, vermoed ek my en broodniggie se ouers was iewers besig om te kamp en jolig te wees toe ons gemaak is.

Want daar was al TV daai tyd, en bewaar jou siel as jy die sitkamer verlaat as die Springbokke speel.