Covid se tol op kinders, jong mense
Kinders en jongmense ervaar toenemend erge depressie en angs oor wat hul toekoms inhou.
Daar word dikwels na hulle as die “verlore generasie” verwys – kinders en jong mense wêreldwyd wie se lewe eensklaps verander is deur 'n pandemie wat reeds die lewens van meer as 4 miljoen mense geëis het.
Verskeie verslae, ondersoeke en meningspeilings wêreldwyd wys op die verwoestende uitwerking wat die Covid-19-pandemie op lande se ekonomieë gehad het. Werksverliese, besighede wat sluit en ekonomiese groei wat grootliks in minusse groei.
Maar wat van die uitwerking op die geestesgesondheid van ons jeug wat tydens grendeltydperke sedert die aanvang van die pandemie soveel moes prysgee en aanpas?
'n Kliniese sielkundige by die ministerie van gesondheid en maatskaplike dienste se departement vir geestesgesondheid, me. Esther Awuku, sê die pandemie het 'n baie negatiewe invloed op die geestesgesondheid van kinders en jong mense. Buiten angs en depressie moet baie kinders en jong mense die dood van 'n geliefde weens die pandemie verwerk.
“Die hartseer volg veral ná die derde golf, toe soveel sterftes aangeteken is,” sê Awuku.
Kinders veral is ook erg deur die ontwrigting van die skooljaar getref.
“Hulle is angstig en bekommerd oor of hulle gaan deurkom en die feit dat hulle nie soos in ander jare die hele leerplan gedek het nie. Veral kinders uit lae maatskaplike agtergronde het kommer en vrees dat hulle gaan agter raak of uitval omdat hulle nie toegang tot data of tegnologie het nie.”
Hiermee saam moet kinders en jong mense die onsekerheid van die virus hanteer – of en hoe dit hulself of hul geliefdes gaan raak as hulle siek word.
Volgens Awuku word kinders en jong mense deur klinieke en hospitale na die departement verwys wat die nodige holistiese hulp verskaf of hulle in die hospitaal opneem.
Nóg Kwessies
Volgens me. Charmain Louw, koördineerder by Lifeline/Childline, is daar beslis 'n toename in die aantal jong mense wat daar hulp soek. Volgens haar was daar altyd die “normale maatskaplike kwessies, maar die pandemie het net nog kwessies bygevoeg”.
Die meeste van dié kwessies is skoolverwant, mishandeling tuis en sluit ook vrae oor tienerswangerskappe in. Met verwysing na veral angs en depressie, sê Louw van die jong mense sal nie tydens 'n sessie reguit sê hulle voel angstig of depressief nie.
“Sommige is nie vertroud met die terme nie en gebruik eenvoudige terme soos 'ek is hartseer'. As jy met volgehoue sessies dieper gesprekke voer, kom dit dan uiteindelik uit.”
Die organisasie het beraders beskikbaar by verskillende streekkantore van die ministerie van geslagsgelykheid, armoede-uitwissing en maatskaplike welsyn, insluitend Khomas, ||Kharas en Omaheke.
“Die meeste van die tyd word die kinders deur ouers of voogde verwys.”
Volgens Louw is kinders en volwassenes nou meer geneig om uit te reik vir hulp, maar is hulle nie altyd daarvan bewus dat hulp wel beskikbaar is nie.
Sy verwys ook na kulturele verskille wat 'n groot rol hierin speel, met berading wat dikwels in swart gemeenskappe beskou word as iets wat wit mense eerder sal doen. Louw sê meer kinders en jong mense in stedelike gebiede is bewus dat hulp wel beskikbaar is.
Sou Lifeline/Childline se beraders nie self verder kan help nie, word die kind na 'n sielkundige of maatskaplike werker verwys.
Volgens me. Shirley Wemmert, hoof maatskaplike werker in Khomas by die ministerie van gesondheid en maatskaplike dienste, kleef 'n geweldige stigma steeds aan selfdood.
“Dis iets wat ons baie sien. Dit word as 'n skande gesien as 'n persoon probeer selfdood pleeg het en families steek dit dikwels weg en reik nie uit nie. Dit word beskou as iets 'swak' waarmee hulle nie geassosieer wil word nie,” het sy gesê.
Die ministerie se betrokkenheid sluit onder meer in wanneer skole uitreik oor 'n kind wat selfdoodneigings toon, of die polisie verwys die persoon na die hospitaal. Hier help 'n mediese maatskaplike werker met berading en word die persoon, indien nodig, na die psigiatriese afdeling verwys.
Wemmert erken die ministerie “verloor” soms van die mense wat probeer selfdood pleeg en in die hospitaal beland het omdat hulle nie vir opvolgsessies terugkeer nie en dikwels verkeerde adresse of selfoonnommers verskaf.
“Dis baie belangrik dat kinders en jong mense weet selfs al wil hulle nie met ma of pa of 'n familielid of vriend praat nie, is hulp wél beskikbaar is.”
Die voorkoms van angs en depressie het dramaties onder jongmense toegeneem, lui 'n verslag van die organisasie vir ekonomiese samewerking en ontwikkeling (OECD).
Dié simptome bly meer algemeen as voor die Covid-pandemie en neem steeds toe, ondanks die gedeeltelike heropening van ekonomieë en in vergelyking met ander ouderdomsgroepe. Dit kan grootliks toegeskryf word aan die ontwrigting in toegang tot geestesgesondheidsdienste, die verreikende impak van skole wat gesluit het en 'n krisis in die arbeidsmark wat veral jonger mense benadeel.
Hoewel 'n baie donker prentjie geskets word, sê die verslag met voldoende ondersteuning en tydige ingryping kan jong mense wat geestelike nood ervaar, moontlik tog van die Covid-krisis herstel.
Herstel
Herstel behels die versterking van bestaande steundienste vir geestesgesondheid in onderrigstelsels, werksplekke en gesondheidstelsels, asook omvattende beleidsrigtings om jong mense aan te moedig om in die skool te bly of om 'n werk te vind en behou.
Jong mense tussen die ouderdomme van 15 en 24 jaar se geestesgesondheid het die afgelope twee jaar beduidend verswak. In die meeste lande oraloor die wêreld het dié verskynsel tweevoudig of selfs meer toegeneem.
Die risiko is dat die gevolge van die Covid-pandemie steeds vir 'n lang tyd 'n donker skaduwee oor die lewens van jong mense en hul geestesgesondheid sal werp.
Volgens 'n Unicef-verslag het die onsekerhede en breë impak van die pandemie nie almal in gelyke maat getref nie. Dit verwys na jong mense in België, Frankryk en Amerika wat 30% tot 80% meer geneig was as volwassenes om simptome van depressie en angs te ervaar. Hoër vlakke van eensaamheid word ook in dié groepe ervaar.
ONDERWYS BELEMMER
Die ondersteuning van die geestesgesondheid van jong mense – veral in skole, universiteite en werksplekke – is beduidend deur die pandemie ontwrig. Jong mense moet hulle nou tot platforms soos inbellyne of jeugsentrums wend, terwyl dienste vir geestesgesondheid nou konsultasies telefonies doen en ook ander geïsoleerde vorme van sorg moet gebruik om te verseker dat dienste voortgaan.
Die sluiting van onderriginstellings op alle vlakke het bygedra tot die verswakking van beskermende faktore, sê die verslag – insluitend daaglikse roetine en sosiale interaksie wat help om goeie geestesgesondheid te handhaaf. Die sluiting van skole het veral jong mense uit minder gegoede agtergronde geraak.
Sover dit die pandemie se impak op arbeidsmarkte betref, is dit weereens jong mense wat deurloop omdat dit geleenthede vir deeltydse werk en werksgerigte onderrig vir studente verminder. Studente wat eersdaags graad vang of dié wat reeds gegradueer het, moet 'n steil bult klim om 'n werk te vind en te behou.
Die verslag maan jong mense se geestesgesondheid moet beide op kort- en langtermyn beskerm word. Dit beteken bykomende steun deur onder meer aanlyndienste of telefoniese konsultasies. Waar ondersteuningsdienste in skole erg ontwrig of tot stilstand gebring is, moet alternatiewe dringend gevind word.
Die verslag maan werkloosheid het 'n geweldige impak op geestesgesondheid. Hulp aan jong mense om 'n werk te vind en te behou moet 'n ekonomiese, maatskaplike en openbare gesondheidsprioriteit wees.
PROFIELE VIR KWESBAARHEID
Angs en depressie, die twee mees algemene vorms van geestestoestande onder jong mense, onder jong vroue en meisies, terwyl toestande soos skisofrenie is meer algemeen onder seuns en jong mans is.
Aandag moet veral geskenk word aan die impak wat die krisis het op jong mense met reeds bestaande toestande of dwelmmisbruik, versteurings, individue uit laerinkomste-agtergronde en/of etniese minderheidsgroepe, sowel as individue in die LGBTQ-gemeenskap.
Eensaamheid, 'n risikofaktor vir swak geestesgesondheid, is veral 'n groot las vir kinders en jong mense. Inperkings wat sosiale interaksie verbied het en die sluiting van skole het dié gevoel vererger.
In 'n verslag deur Unicef sê byna 40% van deelnemers aan die opname hulle is veel minder gemotiveerd om aan aktiwiteite deel te neem wat hulle tevore geniet het. Hul beskouing van die toekoms is veral in die geval van jong meisies en vroue een van pessimisme.
'n Rede tot ernstige kommer is dat meer as 70% die behoefte gehad het om uit te reik vir hulp, maar dat 40% van hulle desondanks gekies het om dit nie te doen nie. Gesondheidsentrums, verwysingshospitale, aanbiddingsentrums en aanlyndienste was die hoofplekke waar hulle om hulp sou gaan soek. Die verslag verwys veral na die beduidende impak wat die sluiting van skole op kinders en jong mense gehad het en steeds het.
Volgens die verslag is skole nie bloot 'n plek waar kinders ontwikkel en akademiese vaardighede aanleer nie.
Die aanpassing na afstandonderrig het daartoe gelei dat verskeie “beskermende faktore” wat skoolbywoning bied, verdwyn het. Dit sluit in daaglikse roetines, sosiale kontak, sosiale en emosionele ondersteuning van onderwysers, 'n gevoel van “behoort” binne 'n gemeenskap, sowel as fisieke oefening.
“Terwyl vele jong mense steeds deur middel van tegnologie met hul vriende in verbinding bly, kan die verlies van aangesig-tot-aangesig interaksie langtermyn negatiewe gevolge vir geestesgesondheid inhou,” lui die verslag.
Dit is veral dié uit 'n laerinkomste-agtergrond wat die swaarste getref word en meer geneig is om 'n toename in isolasie en honger te ervaar. Met verwysing na afstandonderrig, duur die ongelykhede voort – veral met toegang tot die internet, digitale dienste, sowel as 'n geskikte (stil) plek om te leer.
Die sluiting van skole en universiteite bring ook mee dat kinders en jong mense wat geestesongesteldhede ervaar, nie geïdentifiseer word nie.
“Skole dien as 'n primêre punt vir toegangspunt tot geestesgesondheidsdienste en bevordering vir baie jong mense. Onderwysers is dikwels goed geplaas om vroeë simptome, soos herhaalde afwesigheid en stokkiesdraai, probleme om te konsentreer en gedragsveranderinge in hul daaglikse skoolaktiwiteite te identifiseer.”
Met skole wêreldwyd wat gedurende stadiums van stygings in Covid-gevalle moes sluit, loop leerlinge die verdere risiko om belangstelling te verloor om hul skoolloopbane te voltooi.
Unesco het in Junie verlede jaar reeds beraam dat 24 miljoen leerlinge vanaf pre-primêre tot tersiêre vlakke van onderrig die risiko loop om die skoolbanke te verlaat. Selfs al bly leerlinge in die skool, is daar kommer dat die verlies aan of vermindering van onderrigtyd daartoe lei dat grade herhaal moet word. In verskeie lande (ook in Namibië) is vereistes vir eksamens en vordering na die volgende graad verslap in die strewe om leerlinge aan te moedig om met hul skoolloopbane voort te gaan.
Volgens 'n opname oor die impak van die pandemie op jong mense se geestesgesondheid wat in Januarie vanjaar deur Youngminds uitgevoer is, het die pandemie 'n “verwoestende uitwerking” gehaad op diegene wat deel van die verslag vorm.
Sommige het erken hulle is “geweldig angstig”, het paniekaanvalle, het weer hulself begin sny en is besig om motivering en hoop vir die toekoms te verloor.
Die meeste deelnemers aan die opname het verwys na eensaamheid en isolasie, kommer oor skool en 'n roetine wat nie meer bestaan nie. Baie was ook angstig oor die toekoms en dat die voortydige verslapping van beperkings weer tot inperking en verdere beperkings in die toekoms kan lei.
Byna 70% voel die pandemie gaan 'n langtermyn negatiewe effek op hul geestesgesondheid hê. Dit sluit in jong mense en kinders wat deur traumatiese ervarings soos die verlies van 'n familielid moes gaan, sommige wat bekommerd is oor vriendskappe, die verlies aan onderrig en of hul ná skool werk sal kry.
Volgens 'n verslag deur The Pharmaceutical Journal getiteld “The perfect storm: the impact of COVID-19 on the mental health of young people”, word toenemende getalle jongmense tydens die pandemie op antidepressante geplaas, dit terwyl hulle steeds langer wag op sielkundige ondersteuning.
– [email protected].
– Bronne: Unicef; Unesco; WHO; Youngminds, Medical Science
Verskeie verslae, ondersoeke en meningspeilings wêreldwyd wys op die verwoestende uitwerking wat die Covid-19-pandemie op lande se ekonomieë gehad het. Werksverliese, besighede wat sluit en ekonomiese groei wat grootliks in minusse groei.
Maar wat van die uitwerking op die geestesgesondheid van ons jeug wat tydens grendeltydperke sedert die aanvang van die pandemie soveel moes prysgee en aanpas?
'n Kliniese sielkundige by die ministerie van gesondheid en maatskaplike dienste se departement vir geestesgesondheid, me. Esther Awuku, sê die pandemie het 'n baie negatiewe invloed op die geestesgesondheid van kinders en jong mense. Buiten angs en depressie moet baie kinders en jong mense die dood van 'n geliefde weens die pandemie verwerk.
“Die hartseer volg veral ná die derde golf, toe soveel sterftes aangeteken is,” sê Awuku.
Kinders veral is ook erg deur die ontwrigting van die skooljaar getref.
“Hulle is angstig en bekommerd oor of hulle gaan deurkom en die feit dat hulle nie soos in ander jare die hele leerplan gedek het nie. Veral kinders uit lae maatskaplike agtergronde het kommer en vrees dat hulle gaan agter raak of uitval omdat hulle nie toegang tot data of tegnologie het nie.”
Hiermee saam moet kinders en jong mense die onsekerheid van die virus hanteer – of en hoe dit hulself of hul geliefdes gaan raak as hulle siek word.
Volgens Awuku word kinders en jong mense deur klinieke en hospitale na die departement verwys wat die nodige holistiese hulp verskaf of hulle in die hospitaal opneem.
Nóg Kwessies
Volgens me. Charmain Louw, koördineerder by Lifeline/Childline, is daar beslis 'n toename in die aantal jong mense wat daar hulp soek. Volgens haar was daar altyd die “normale maatskaplike kwessies, maar die pandemie het net nog kwessies bygevoeg”.
Die meeste van dié kwessies is skoolverwant, mishandeling tuis en sluit ook vrae oor tienerswangerskappe in. Met verwysing na veral angs en depressie, sê Louw van die jong mense sal nie tydens 'n sessie reguit sê hulle voel angstig of depressief nie.
“Sommige is nie vertroud met die terme nie en gebruik eenvoudige terme soos 'ek is hartseer'. As jy met volgehoue sessies dieper gesprekke voer, kom dit dan uiteindelik uit.”
Die organisasie het beraders beskikbaar by verskillende streekkantore van die ministerie van geslagsgelykheid, armoede-uitwissing en maatskaplike welsyn, insluitend Khomas, ||Kharas en Omaheke.
“Die meeste van die tyd word die kinders deur ouers of voogde verwys.”
Volgens Louw is kinders en volwassenes nou meer geneig om uit te reik vir hulp, maar is hulle nie altyd daarvan bewus dat hulp wel beskikbaar is nie.
Sy verwys ook na kulturele verskille wat 'n groot rol hierin speel, met berading wat dikwels in swart gemeenskappe beskou word as iets wat wit mense eerder sal doen. Louw sê meer kinders en jong mense in stedelike gebiede is bewus dat hulp wel beskikbaar is.
Sou Lifeline/Childline se beraders nie self verder kan help nie, word die kind na 'n sielkundige of maatskaplike werker verwys.
Volgens me. Shirley Wemmert, hoof maatskaplike werker in Khomas by die ministerie van gesondheid en maatskaplike dienste, kleef 'n geweldige stigma steeds aan selfdood.
“Dis iets wat ons baie sien. Dit word as 'n skande gesien as 'n persoon probeer selfdood pleeg het en families steek dit dikwels weg en reik nie uit nie. Dit word beskou as iets 'swak' waarmee hulle nie geassosieer wil word nie,” het sy gesê.
Die ministerie se betrokkenheid sluit onder meer in wanneer skole uitreik oor 'n kind wat selfdoodneigings toon, of die polisie verwys die persoon na die hospitaal. Hier help 'n mediese maatskaplike werker met berading en word die persoon, indien nodig, na die psigiatriese afdeling verwys.
Wemmert erken die ministerie “verloor” soms van die mense wat probeer selfdood pleeg en in die hospitaal beland het omdat hulle nie vir opvolgsessies terugkeer nie en dikwels verkeerde adresse of selfoonnommers verskaf.
“Dis baie belangrik dat kinders en jong mense weet selfs al wil hulle nie met ma of pa of 'n familielid of vriend praat nie, is hulp wél beskikbaar is.”
Die voorkoms van angs en depressie het dramaties onder jongmense toegeneem, lui 'n verslag van die organisasie vir ekonomiese samewerking en ontwikkeling (OECD).
Dié simptome bly meer algemeen as voor die Covid-pandemie en neem steeds toe, ondanks die gedeeltelike heropening van ekonomieë en in vergelyking met ander ouderdomsgroepe. Dit kan grootliks toegeskryf word aan die ontwrigting in toegang tot geestesgesondheidsdienste, die verreikende impak van skole wat gesluit het en 'n krisis in die arbeidsmark wat veral jonger mense benadeel.
Hoewel 'n baie donker prentjie geskets word, sê die verslag met voldoende ondersteuning en tydige ingryping kan jong mense wat geestelike nood ervaar, moontlik tog van die Covid-krisis herstel.
Herstel
Herstel behels die versterking van bestaande steundienste vir geestesgesondheid in onderrigstelsels, werksplekke en gesondheidstelsels, asook omvattende beleidsrigtings om jong mense aan te moedig om in die skool te bly of om 'n werk te vind en behou.
Jong mense tussen die ouderdomme van 15 en 24 jaar se geestesgesondheid het die afgelope twee jaar beduidend verswak. In die meeste lande oraloor die wêreld het dié verskynsel tweevoudig of selfs meer toegeneem.
Die risiko is dat die gevolge van die Covid-pandemie steeds vir 'n lang tyd 'n donker skaduwee oor die lewens van jong mense en hul geestesgesondheid sal werp.
Volgens 'n Unicef-verslag het die onsekerhede en breë impak van die pandemie nie almal in gelyke maat getref nie. Dit verwys na jong mense in België, Frankryk en Amerika wat 30% tot 80% meer geneig was as volwassenes om simptome van depressie en angs te ervaar. Hoër vlakke van eensaamheid word ook in dié groepe ervaar.
ONDERWYS BELEMMER
Die ondersteuning van die geestesgesondheid van jong mense – veral in skole, universiteite en werksplekke – is beduidend deur die pandemie ontwrig. Jong mense moet hulle nou tot platforms soos inbellyne of jeugsentrums wend, terwyl dienste vir geestesgesondheid nou konsultasies telefonies doen en ook ander geïsoleerde vorme van sorg moet gebruik om te verseker dat dienste voortgaan.
Die sluiting van onderriginstellings op alle vlakke het bygedra tot die verswakking van beskermende faktore, sê die verslag – insluitend daaglikse roetine en sosiale interaksie wat help om goeie geestesgesondheid te handhaaf. Die sluiting van skole het veral jong mense uit minder gegoede agtergronde geraak.
Sover dit die pandemie se impak op arbeidsmarkte betref, is dit weereens jong mense wat deurloop omdat dit geleenthede vir deeltydse werk en werksgerigte onderrig vir studente verminder. Studente wat eersdaags graad vang of dié wat reeds gegradueer het, moet 'n steil bult klim om 'n werk te vind en te behou.
Die verslag maan jong mense se geestesgesondheid moet beide op kort- en langtermyn beskerm word. Dit beteken bykomende steun deur onder meer aanlyndienste of telefoniese konsultasies. Waar ondersteuningsdienste in skole erg ontwrig of tot stilstand gebring is, moet alternatiewe dringend gevind word.
Die verslag maan werkloosheid het 'n geweldige impak op geestesgesondheid. Hulp aan jong mense om 'n werk te vind en te behou moet 'n ekonomiese, maatskaplike en openbare gesondheidsprioriteit wees.
PROFIELE VIR KWESBAARHEID
Angs en depressie, die twee mees algemene vorms van geestestoestande onder jong mense, onder jong vroue en meisies, terwyl toestande soos skisofrenie is meer algemeen onder seuns en jong mans is.
Aandag moet veral geskenk word aan die impak wat die krisis het op jong mense met reeds bestaande toestande of dwelmmisbruik, versteurings, individue uit laerinkomste-agtergronde en/of etniese minderheidsgroepe, sowel as individue in die LGBTQ-gemeenskap.
Eensaamheid, 'n risikofaktor vir swak geestesgesondheid, is veral 'n groot las vir kinders en jong mense. Inperkings wat sosiale interaksie verbied het en die sluiting van skole het dié gevoel vererger.
In 'n verslag deur Unicef sê byna 40% van deelnemers aan die opname hulle is veel minder gemotiveerd om aan aktiwiteite deel te neem wat hulle tevore geniet het. Hul beskouing van die toekoms is veral in die geval van jong meisies en vroue een van pessimisme.
'n Rede tot ernstige kommer is dat meer as 70% die behoefte gehad het om uit te reik vir hulp, maar dat 40% van hulle desondanks gekies het om dit nie te doen nie. Gesondheidsentrums, verwysingshospitale, aanbiddingsentrums en aanlyndienste was die hoofplekke waar hulle om hulp sou gaan soek. Die verslag verwys veral na die beduidende impak wat die sluiting van skole op kinders en jong mense gehad het en steeds het.
Volgens die verslag is skole nie bloot 'n plek waar kinders ontwikkel en akademiese vaardighede aanleer nie.
Die aanpassing na afstandonderrig het daartoe gelei dat verskeie “beskermende faktore” wat skoolbywoning bied, verdwyn het. Dit sluit in daaglikse roetines, sosiale kontak, sosiale en emosionele ondersteuning van onderwysers, 'n gevoel van “behoort” binne 'n gemeenskap, sowel as fisieke oefening.
“Terwyl vele jong mense steeds deur middel van tegnologie met hul vriende in verbinding bly, kan die verlies van aangesig-tot-aangesig interaksie langtermyn negatiewe gevolge vir geestesgesondheid inhou,” lui die verslag.
Dit is veral dié uit 'n laerinkomste-agtergrond wat die swaarste getref word en meer geneig is om 'n toename in isolasie en honger te ervaar. Met verwysing na afstandonderrig, duur die ongelykhede voort – veral met toegang tot die internet, digitale dienste, sowel as 'n geskikte (stil) plek om te leer.
Die sluiting van skole en universiteite bring ook mee dat kinders en jong mense wat geestesongesteldhede ervaar, nie geïdentifiseer word nie.
“Skole dien as 'n primêre punt vir toegangspunt tot geestesgesondheidsdienste en bevordering vir baie jong mense. Onderwysers is dikwels goed geplaas om vroeë simptome, soos herhaalde afwesigheid en stokkiesdraai, probleme om te konsentreer en gedragsveranderinge in hul daaglikse skoolaktiwiteite te identifiseer.”
Met skole wêreldwyd wat gedurende stadiums van stygings in Covid-gevalle moes sluit, loop leerlinge die verdere risiko om belangstelling te verloor om hul skoolloopbane te voltooi.
Unesco het in Junie verlede jaar reeds beraam dat 24 miljoen leerlinge vanaf pre-primêre tot tersiêre vlakke van onderrig die risiko loop om die skoolbanke te verlaat. Selfs al bly leerlinge in die skool, is daar kommer dat die verlies aan of vermindering van onderrigtyd daartoe lei dat grade herhaal moet word. In verskeie lande (ook in Namibië) is vereistes vir eksamens en vordering na die volgende graad verslap in die strewe om leerlinge aan te moedig om met hul skoolloopbane voort te gaan.
Volgens 'n opname oor die impak van die pandemie op jong mense se geestesgesondheid wat in Januarie vanjaar deur Youngminds uitgevoer is, het die pandemie 'n “verwoestende uitwerking” gehaad op diegene wat deel van die verslag vorm.
Sommige het erken hulle is “geweldig angstig”, het paniekaanvalle, het weer hulself begin sny en is besig om motivering en hoop vir die toekoms te verloor.
Die meeste deelnemers aan die opname het verwys na eensaamheid en isolasie, kommer oor skool en 'n roetine wat nie meer bestaan nie. Baie was ook angstig oor die toekoms en dat die voortydige verslapping van beperkings weer tot inperking en verdere beperkings in die toekoms kan lei.
Byna 70% voel die pandemie gaan 'n langtermyn negatiewe effek op hul geestesgesondheid hê. Dit sluit in jong mense en kinders wat deur traumatiese ervarings soos die verlies van 'n familielid moes gaan, sommige wat bekommerd is oor vriendskappe, die verlies aan onderrig en of hul ná skool werk sal kry.
Volgens 'n verslag deur The Pharmaceutical Journal getiteld “The perfect storm: the impact of COVID-19 on the mental health of young people”, word toenemende getalle jongmense tydens die pandemie op antidepressante geplaas, dit terwyl hulle steeds langer wag op sielkundige ondersteuning.
– [email protected].
– Bronne: Unicef; Unesco; WHO; Youngminds, Medical Science
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie