Bejaardes ontevrede

Maria Eiseb - Lede van die Vereniging vir Namibiese senior burgers is ontevrede oor die behandeling wat bejaardes in Namibië in die algemeen ontvang.

Volgens dié bejaardes ondervind hulle reeds 'n geruime tyd verskeie probleme, maar word dit nooit aangehoor nie. In stede daarvan is daar net ’n Kersete eenmaal ’n jaar.

"Nooi die burgemeester van Windhoek, mnr. Musee Kazapua, ons vir ete, is die meeste van Windhoek-munisipaliteit se werkers daar. Hulle maak asof ons hulle moeite besorg, ons word gehiet en gebied. Hoekom word ons in die eerste plek uitgenooi?" vra hulle.

Die bejaardes sê hulle vra nie vir kos nie, "dit word aangebied en ons word daarmee toegesmeer”.



Hulle sê voorts hulle word slegs met Kersetes en verkiesings erken, maar nie wanneer hulle probleme het nie.

"Moet dit so wees in 'n onafhanklike land?"

Volgens mnr. David Hansen, een van die oues, is daar 'n internasionale dag vir bejaardes op 1 Oktober, wat vanjaar op Swakopmund gevier word. Die bejaardes sit egter sonder enige vervoer om hieraan deel te neem.

“Ons het by verskillende plekke om hulp probeer aanklop, maar het tot dusver nie 'n positiewe antwoord gekry nie."

Nóg 'n beswaarde sê bejaardes ontvang ook nie Harambee-kospakkies nie.

"Wanneer lede van die straatkomitee na jou huis toe kom om jou te registreer, kyk hulle wat jy het en besluit hulle die oumense is sterk genoeg en het nie kospakkies nodig nie. Ons word gesê ons is sterk genoeg en kan vir onsself sorg."

Dit wat sy wel in haar huis het, is nie vandag se goed nie, sê dié beswaarde.

"Ek het dit oor die jare bymekaargemaak. Toe ek sterk was en gewerk het, het ek dit bymekaargemaak en dit is nie nou se goed wat in my huis is nie. Moet ek met ’n kierie loop en dán eers gehelp word?" vra sy.

Die bejaardes vra of kospakkies dan net vir jongmense is.

“Wanneer sal hulle opstaan en gaan werk soek as hulle lê en gratis kos kry?” vra hulle.

"Party verkoop daardie kos en gaan drink net verder."

Volgens mnr. Moses Geingob kry die senior burgers in die Wanaheda-woonbuurt ook nie kospakkies nie.

“As jy bo 60 jaar is, kry jy nie Harambee-kospakkies nie," sê hy.

Nog 'n grief is die chaos wat maandeliks by poskantore met pensioenuitbetalings heers.

Volgens me. Rachel Swartbooi is daar geen beheer nie en is dit 'n gestamp en ’n gestoot.

"Selfs die amptenare van die poskantoor is al hoeka moeg vir wat daar aangaan en hulle is nie meer gepla nie. Daar is ook nie openbare toilette nie."

Voorts word by regerings- en private kantore net Engels gepraat, wat dit moeilik maak vir dié wat die taal nie magtig is nie, sê me. Engelbertine Witbeen.

"Hulle moet nou self sien kom klaar of hulle los maar die hele besigheid en gaan maar liewer net terug huis toe," sê sy.

“Soms by die kliniek of selfs by die Katutura-hospitaal lê die arme oumense rond. Die verpleegsters sit op hul selfone, hulle kyk nie eens as die kragwater (binneaarse voeding en medisyne) uitgeloop het nie," sê Witbeen.

“Die arme ou verpleegsters werk hulle dood en die jongspan doen niks!"

Die bejaardes kla ook oor 'n gebrek aan kommunikasie met beide Windhoek se stadspolisie en die Namibiese polisie.

"Hoe sal die oumense toegang tot die polisiekantore kry? As daar iets gebeur en die stadspolisie daag op, is dit nou Engels wat jy eers moet leer praat," het Hansen bygevoeg.

Hulle het hul dae gehad en gaan niemand soebat nie, hulle wil net regverdig behandel word, sê die bejaardes.

"Ons wens ons het 'n groter en breër platform gehad waardeur ons met die president, dr. Hage Geingob, en die eerste dame, me. Monica Geingos, kon gesels."