Ouma Rina stap (weer) vir ’n goeie doel
’n Inwoner van die Senior Park-aftreeoord in Windhoek, Rina Majiedt (82), of Ouma Rina, soos sy liefdevol bekend staan, het weer haar stapskoene aangetrek en haar reis hervat op ’n tydstip wanneer die meeste mense sal verkies om met ’n koppie tee en ’n waaier by die huis te bly.
Sy het besluit om op 7 November – op haar verjaardag – tien kilometer saam met vriende en kinders te stap om geld vir ’n rehabilitasiesentrum naby Rehoboth in te samel.
“Ek het vir my kinders gesê ek wil net N$82 hê in plaas van ’n geskenk of ’n nuwe paar onderklere,” het Ouma Rina met ’n glimlag gesê.
Dié beskeie versoek is gerig om nuwe lewe in ’n verwaarloosde sentrum in te blaas wat individue help om dwelm- en alkoholverslawing te oorkom.
“Die gebou is verlate en nie in ’n goeie toestand nie,” het sy verduidelik.
“Die sentrum is daar om mense te help, so hoekom kan ek hulle nie help nie?” het Ouma Rina gevra.
Dit is nie die eerste keer dat sy haar deernis in kilometers omskep het nie. In 2013 het Ouma Rina van Windhoek na Okahandja gestap om geld vir ’n blinde man in te samel. Vir hierdie reis het sy teen dagbreek vertrek en teen die middag in Okahandja aangekom.
Sy het geglimlag toe sy terugdink aan haar vroeëre staptogte; een van Bahnhoff-stasie na Rehoboth vir die plaaslike ouetehuis en ’n ander in 2021 vir die Kankervereniging van Namibië vanaf Windhoek na Brakwater.
“Die kinders wat op straat slaap, onder die brûe, lê my na aan die hart,” het Ouma Rina emosioneel gesê.
“Hulle het nie geld nodig nie, hulle het ons hande nodig, ons liefde wat ons moet gee om te help.”
Sy het haar deel van hartseer geken. Nadat sy ses dekades getroud was, het Ouma Rina haar man vyf jaar gelede verloor en het sy gesukkel om weer ’n doel in die lewe te vind.
“Ons was 60 jaar en een week getroud. Ek het dit net baie moeilik gevind om alleen te wees, maar hier is ek,” het sy gesê en trane met ’n dapper glimlag afgevee.
“Die persoon wat my steeds aanspoor en dryf om dit te doen, is Gaynor Platt,” het Ouma Rina gesê.
Vanjaar se staptog het sy nie alleen aangepak nie. Meer as 30 mense het by haar aangesluit, onder wie ou vriende en ondersteuners wat haar aansteeklike energie nie kon weerstaan nie.
“Jy het al die energie gehad om jou 10 km te stap en steeds vir ons te kom haal!” het Joos Platt geskerts.
“Ek is steeds vol energie en kan steeds vinniger stap as sommige van die mense my ouderdom,” het Ouma Rina trots gesê.
Wat as ’n staptog van 2 km beplan is, het in ’n 10 km-staptog van vasberadenheid en geloof ontaard. Haar doelwit is om N$30 000 vir die rehabilitasiesentrum in te samel en die skenkings stroom steeds in.
Vir Gaynor Platt was die staptog meer as net ’n geldinsameling; dit was 'n danksegging.
“Die staptog was om God te dank vir die lewe van Rina Majiedt,” het sy gesê.
“Ek dank God vir haar 82 jaar, want vandag kan ek sê ek is vry van kanker.”
Terwyl Rina praat oor die dag waarop sy die geld sal oorhandig, helder haar gesig op met kinderlike opgewondenheid.
“Ek wil steeds leef om mense te ondersteun of te help, veral diegene in rehabilitasiesentrums,” het sy gesê.
Van Aris tot Rehoboth, van Windhoek tot Okahandja, het sy een ding oor en oor bewys: Jy is nooit te oud, te moeg of te hartseer om ’n verskil te maak nie.
– [email protected]
Sy het besluit om op 7 November – op haar verjaardag – tien kilometer saam met vriende en kinders te stap om geld vir ’n rehabilitasiesentrum naby Rehoboth in te samel.
“Ek het vir my kinders gesê ek wil net N$82 hê in plaas van ’n geskenk of ’n nuwe paar onderklere,” het Ouma Rina met ’n glimlag gesê.
Dié beskeie versoek is gerig om nuwe lewe in ’n verwaarloosde sentrum in te blaas wat individue help om dwelm- en alkoholverslawing te oorkom.
“Die gebou is verlate en nie in ’n goeie toestand nie,” het sy verduidelik.
“Die sentrum is daar om mense te help, so hoekom kan ek hulle nie help nie?” het Ouma Rina gevra.
Dit is nie die eerste keer dat sy haar deernis in kilometers omskep het nie. In 2013 het Ouma Rina van Windhoek na Okahandja gestap om geld vir ’n blinde man in te samel. Vir hierdie reis het sy teen dagbreek vertrek en teen die middag in Okahandja aangekom.
Sy het geglimlag toe sy terugdink aan haar vroeëre staptogte; een van Bahnhoff-stasie na Rehoboth vir die plaaslike ouetehuis en ’n ander in 2021 vir die Kankervereniging van Namibië vanaf Windhoek na Brakwater.
“Die kinders wat op straat slaap, onder die brûe, lê my na aan die hart,” het Ouma Rina emosioneel gesê.
“Hulle het nie geld nodig nie, hulle het ons hande nodig, ons liefde wat ons moet gee om te help.”
Sy het haar deel van hartseer geken. Nadat sy ses dekades getroud was, het Ouma Rina haar man vyf jaar gelede verloor en het sy gesukkel om weer ’n doel in die lewe te vind.
“Ons was 60 jaar en een week getroud. Ek het dit net baie moeilik gevind om alleen te wees, maar hier is ek,” het sy gesê en trane met ’n dapper glimlag afgevee.
“Die persoon wat my steeds aanspoor en dryf om dit te doen, is Gaynor Platt,” het Ouma Rina gesê.
Vanjaar se staptog het sy nie alleen aangepak nie. Meer as 30 mense het by haar aangesluit, onder wie ou vriende en ondersteuners wat haar aansteeklike energie nie kon weerstaan nie.
“Jy het al die energie gehad om jou 10 km te stap en steeds vir ons te kom haal!” het Joos Platt geskerts.
“Ek is steeds vol energie en kan steeds vinniger stap as sommige van die mense my ouderdom,” het Ouma Rina trots gesê.
Wat as ’n staptog van 2 km beplan is, het in ’n 10 km-staptog van vasberadenheid en geloof ontaard. Haar doelwit is om N$30 000 vir die rehabilitasiesentrum in te samel en die skenkings stroom steeds in.
Vir Gaynor Platt was die staptog meer as net ’n geldinsameling; dit was 'n danksegging.
“Die staptog was om God te dank vir die lewe van Rina Majiedt,” het sy gesê.
“Ek dank God vir haar 82 jaar, want vandag kan ek sê ek is vry van kanker.”
Terwyl Rina praat oor die dag waarop sy die geld sal oorhandig, helder haar gesig op met kinderlike opgewondenheid.
“Ek wil steeds leef om mense te ondersteun of te help, veral diegene in rehabilitasiesentrums,” het sy gesê.
Van Aris tot Rehoboth, van Windhoek tot Okahandja, het sy een ding oor en oor bewys: Jy is nooit te oud, te moeg of te hartseer om ’n verskil te maak nie.
– [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie