Hongerte dryf kinders strate toe

Ogone Tlhage - Honderde kinders wat Namibië uit die suide van Angola binnegekom het, sê die hongerte in hul geboorteland het hulle gedwing om hier vir ’n beter heenkome te soek.

In Windhoek word dié kinders daagliks by onder meer verkeerskruisings en verskeie gebiede in die stad gesien waar hulle houtwerke aan motoriste en lede van die publiek vir ’n inkomste probeer verkoop. Die kinders het geen identifikasiedokumente nie, geen plek wat hulle “huis” kan noem nie en geen kos nie. In die hitte of in reën bied hul verslete en stukkende klere min beskerming waar hulle noodgedwonge die hele dag van die houtwerke probeer verkoop.

Die kinders beweer die gebrek aan geleenthede vir onderrig, swak gesondheidsorg en ’n gebrek aan kos dwing hulle om die grens oor te steek.

Republikein se susterkoerant Namibian Sun het met ’n volwasse straatverkoper gepraat wat saam met haar kinders produkte in

Abraham Mashego-straat in Katutura verkoop.

Die vrou wat nie haar naam wou verskaf nie, sê sy het die land binnegekom deur verby immigrasiepunte langs die noordelike grens te glip. Volgens haar was hongersnood in haar nedersetting, Okaluheke, in die suide van Angola haar grootste motivering om te trek. Sy en haar kinders het nie ’n vaste tuiste nie en beweeg van plek tot plek, terwyl hulle probeer om ’n bestaan te maak.

Die regspraktisyn Kadhila Amoomo het vandeesweek in ’n brief ’n pleidooi aan president Nangolo Mbumba gerig om iets aan die lot van die Angolese kinders te doen.

Amoomo het die situasie as ’n skending van internasionale arbeidskonvensies en die ergste vorm van kinderarbeid bestempel en een wat ernstige kommer wek.

Die maatskaplike aktivis Linda Baumann sê die kwessie word nie voldoende getakel nie.

“Dis ’n groot kwessie wat nie die nodige aandag geniet nie. Dit het begin met die kinders wat wors verkoop tot hierdie kinders wat nou houtwerke verkoop. Hierdie jong mense wat ons sien, moet gedokumenteer word sodat daar maatskaplike beskermingsmeganismes in plek is. Om hulle sonder dokumente te los, is gevaarlik,” het sy gesê.

Volgens Baumann is dit ook van kritieke belang dat die regering gesprekke met sy Angolese eweknie begin om ’n betekenisvolle oplossing tot die krisis te vind.

“Gesprekke moet gevoer word om die fokus te verskerp en hierdie kinders te repatrieer,” het sy gemaan.

Baumann sê gemeenskappe moet ook die kinders by maatskaplike dienste aanmeld om te verseker dat ondersoeke uitgevoer word om te bepaal of hulle menseregte geskend word.

“Om hierdie jong kinders te sien, dikwels skaars uit hul doeke, wat gedwing word om lang ure te werk en houtprodukte op straat te verkoop, het ontstellend algemeen in ons nasie geword. Namibiërs sien daagliks hierdie beeld van kinders wat aan kinderhandel en –mishandeling blootgestel word,” sê Amoomo.

“Die kinders wat hierdie houtprodukte en ander items verkoop, word blootgestel aan verskeie skendings van hul basiese regte en wat nie beperk is tot die reg tot beskerming te dwangarbeid, ekonomiese uitbuiting en skadelike werk nie.”

Volgens Amoomo moet die regering stappe doen om te verseker die kinders wat in arbeid gedwing word, het ’n reg tot kos, skuiling en onderrig.

“Dit is noodsaaklik dat die Namibiese regering ’n bewustelike besluit neem om hierdie skending van hul basiese menseregte te takel en te verseker dat in hul behoeftes vir welstand en ontwikkeling voorsien word.”

– [email protected]