So 'n v ...

WILLEM DE WET SKRYF:

Ek probeer so hard om al die mooi te sien, en in te sien rondom ons goewerment se pogings om positiewe verandering teweeg te bring, en dan kom daar een vark verby en verwoes alles in ’n oogwink.

Ry gister terug van Walvis en ervaar twee positiewe eerstes in my loopbaan as padgebruiker.

Op pad tussen Swakop en Usakos eindig ons op ’n stadium op agter ’n trok wat 80 km per uur ry en ’n komeetstert van verkeer agter hom opgehoop het. Die drywer reg agter die trok is een van daai senuweeagtige padgebruikers wat nie ’n besluit kan neem nie en bly mik, mik om verby te gaan, maar kan nie die moed bymekaar kry om dit te doen nie. Ouens 3 tot 4 karre terug raak ongeduldig en sit flikker aan en gooi, net om weer terug te trek in die gat waar hy uitgekom het as die senuweewrak daar voor, wat in sy toestand vergeet het hoe flikkers en spieëls werk, ook ’n poging aanwend en weer terug te glip agter die lorrie in vir die hoeveelste keer.

Ek begin die frustrasie voel daar in posisie 14 en in die truspieël kan ek sien die frustrasie besig is om agter my die komeet se stert ook te begin roer.

Uit die bloute doer voor sien jy daar hol ’n spietkop die pad in en beduie die trok moet aftrek. Sakkie Senuwees daar voor slaan brieke aan, wat die slang agtertoe soos ’n kersboom van briekligte, hazards, flikkers en wat nog laat opvlam.

Die ou agter my, wat op sy selfoon was, ry amper in my gat vas en ek dink dit sal hom nog ’n tydjie vat om die reuk van skrik weer uit die kar te kry. Vrou moker hom van die kant af en jy kan sien die kartetse lap hard, met die kleintjies agter wat grootoog sit en toeluister sonder enige uitdrukking op die gesiggies, wat nou net nog vol lag en ondeundheid was.

En hier kom wonderwerk nommer een van die dag.

Die spietkop het die lorrie gestop, om ons almal te laat verbykom. Wat ’n gebeurtenis! Vir nou is die knoop los.

Tussen Usakos en Karibib herhaal die bottelnek agter ’n lorrie homself en daar gebeur wonderwerk nommer twee. Die drywer sit hazards aan, trek van die pad af, en val weer agter in na ons almal verby is. Whaaaau!!! Dankie spietkop en dankie drywer.

My bors swel, en ek besluit ek sal my houding verander. Ons land is op die pad na herstel en dit wys in die bedagsaamheid en houding van ons medelandsburgers, en dit sommer twee maal in ’n halwe uur.

Sit lekker ligte musiek aan en trommel met my vingers saam met die musiek met ’n huppel in my hart. Wou sing, maar hat respek vir die twee vreemdes wat saam met my op die trip was so hou toe maar by trommel en sing vir hulle onthalwe liewer in my kop.

Alles loop soos stroop en ek ry lekker.

Tussen Okahandja en Windhoek is daar weer trokke en dit op die stukkie wat nog enkelbane is met swaar verkeer uit beide rigtings wat verbygaan onmoontlik maak. In die truspieël gewaar ek so ’n paar voertuie agter my ’n knaap met ’n GRoeN-nommerplaat wat kort kort uit lyn trek en weer terug duik, want verbykomkans is daar nie maar ophou probeer verstaan hy nie. Sy ongeduld raak al erger en sy waagtoertjies al riskanter.

Genadiglik sien ek die pad raak voor dubbelbane en ek ontspan, maar dit was amper ’n katastrofiese fout. Toe die pad breër raak, trek my goeie landsgenote met stadige karre oor na links en die vinniger waens na regs en die verkeer begin vloei, maar nie die ou in die GRN-bakkie nie. Eers fliiker hy ligte vir almal in die regterbaan, swaai toe oor na die linkerbaan, ry op die karre se agtersitplekke om hulle uit die pad te probeer intimideer, maar die manne kan nêrens heen nie want daar is net te veel op die pad.

Hy begin vleg heen en weer met ’n verbete , en dalk effe aangeklamde missie om eerste van almal in Windhoek aan te kom. Hy slaag om reg voor my te beland in ’n string wat besig is om by ’n klomp trokke verby te skuif.

Die knaap besluit toe om regs van die voertuie in die regterbaan verby te jaag met een stel wiele op die grond en die ander op die teer. Hy verloor amper beheer en die bakkie swaai heen en weer met stof en klippe wat vlieg en amper ’n massiewe ongeluk veroorsaak. Na drie nuwe chips op my voorruit en met passasiers wat met groot oë, soos die kinders van die vroeër, stip, stil en geskok voor hulle sit en uitstaar na ek myself uitgespreek het oor die v ... vent, vlieg al my liedere uit my hart en ek sit die radio af.

My trommelende vingers is stil en is wit geklem om die stuur. My tande kners op mekaar, nekare is dik geswel en die frons op my voorkop sal met geen salfie weer platgevryf kan word nie. Ek is weer waar ek was en ek is gatvol.

Hoekom maak ’n GRN-aanstelling die vark in sekere mense wakker? Is hulle nie veronderstel om as public servants juis die teenoorgestelde te word en te wees nie? Voorbeelde en leiers met inbors en substans. Mense na wie die volgende geslag kan opsien, as rolmodelle kan navolg en so aan?

Gee my ’n rede om trots te wees op my regering en die manne wat in die regering se diens is. Ek wil graag my belasting met ’n smile betaal, maar nou moet ek dit met wroeging doen, want my regering se manne het my ’n voorruit gekos, en as ek dit nie vervang nie, gaan daai selfde manne my nog beboet ook.

Nee kêrels, is julle trots op julself as julle so aangaan?

As ons president nie sy manskappe onder beheer kry nie, gaan die hele nasiebou-ding nie momentum kry nie. Help nie om groot te praat van die groot verhoog af, terwyl die cowboys in die GRN-masjien op die grond besig is om die wingerd te verwoes nie.

As een van my eerbare medelandsburgers gister dalk ’n los hand gehad het om die motor se registrasie, of dalk die voertuig op ’n foto te kon vaslê, sal ek waardeer as hulle dit kan aanstuur, want ek het ’n voorruit wat vervang moet word ...

Wat het ek verwag? Kom ons kyk net noord en Harambee voort.