Kinders met gestremdhede trek (steeds) aan kortste end
Tot N$56 000 per maand om in noodsaaklike behoeftes te voorsien
Namibiese gesinne met kinders met gestremdhede staar oorweldigende finansiële druk in die gesig, met sommige wat soveel as N$56 000 per maand bestee om in noodsaaklike behoeftes te voorsien.
Dit is volgens die verslag oor die direkte koste van persone met gestremdhede vir gesinne in Namibië, wat amptelik deur visepresident Lucia Witbooi by die Dagbreek-hulpbronskool in Windhoek bekend gestel is.
Die verslag is saamgestel deur die afdeling vir gestremdheidsake in die kantoor van die president, in samewerking met die Verenigde Nasies se Kinderfonds (Unicef) en ander vennote. Dit bied die mees omvattende uiteensetting tot nog toe van hoe gestremdheidsverwante koste oor huishoudings versprei word.
Gesinne van kinders met fisieke gestremdhede staar die hoogste uitgawes in die gesig, wat wissel van N$22 720 per maand vir lae ondersteuningsbehoeftes tot N$56 000 vir hoë ondersteuningsbehoeftes. Dié kostes sluit in huisaanpassings soos opritte, deure wat verbreed en badkamers wat aangepas moet word, hulpmiddels insluitend rolstoele, drukverligtingkussings, prosteses en looprame, sowel as menslike bystand, gespesialiseerde onderwys en gesondheidsorg.
Vir kinders met ingewikkelde mediese toestande of veelvuldige gestremdhede kan gesondheidsorg die grootste deel van die koste word, terwyl huisaanpassings alleen N$100 000 kan beloop, ’n bedrag wat talle gesinne nie kan bekostig nie.
Volgens die verslag se bevindinge, selfs met die staat se gestremdheidstoelaag van N$1 600, dek gesinne tot 88% van die vereiste koste self, en vir kinders met veelvuldige of komplekse gestremdhede wissel die gaping van 75% tot 84%, wat baie gesinne nie in staat stel om noodsaaklike ondersteuning te bekostig nie.
Vroue-versorgers verlaat dikwels hul werk om sorg te verskaf, en in sommige gevalle word kinders tuis gehou, met geen skool- en sosiale interaksie, sodat versorgers inkomste-genererende bedrywighede kan voortsit.
LANDELIKE EN STEDELIKE ONGELYKHEDE
Vervoer en toegang plaas verdere druk op gesinne.
Gesinne van kinders met hoë ondersteuningsbehoeftes bestee ongeveer N$1 000 per maand aan vervoer – byna dubbel die koste vir kinders met laer ondersteuningsbehoeftes – dikwels om rolstoele of versorgers te akkommodeer.
Landelike huishoudings staar selfs hoër koste in die gesig as gevolg van beperkte regeringsdienste en geografiese ontoeganklikheid. Die verslag wys daarop dat ongeveer 60% van landelike huishoudings ten minste een persoon met ’n gestremdheid insluit, in vergelyking met slegs 8% in stedelike gebiede, wat ’n groot verskil in toegang en bekostigbaarheid beklemtoon.
DRINGENDE BEHOEFTE AAN FONDSE
Die visepresident het die breër maatskaplike en ekonomiese impak uitgelig en gesê: “Kinders met gestremdhede is van die mees gemarginaliseerdes ter wêreld. Hulle is meer geneig om swakker gesondheid, minder onderrig en minder ekonomiese geleenthede te hê as hul maats sonder gestremdhede.”
Sy het bygevoeg dat meisies met gestremdhede toenemende diskriminasie in die gesig staar as gevolg van geslag, armoede en etnisiteit en het die behoefte aan dringende optrede beklemtoon.
“Dit is baie belangrik vir ons om ons bekommernisse te ken en dit te takel. . . moenie dit ligtelik opneem nie.
“Ons moet agter die skerms mobiliseer om te verseker dat kinders met gestremdhede nie agtergelaat word nie,” het sy gesê.
Unicef se verteenwoordiger in Namibië, Samuel Ocran, het die verslag as “baanbrekend” beskryf en opgemerk dat gesinne, veral in landelike gebiede, baie hoër koste in die gesig staar as gevolg van beperkte toegang tot dienste.
Hy het gevra vir uitgebreide toelaes, subsidies vir ondersteunende tegnologieë en universele toegang tot noodsaaklike dienste om te verseker dat kinders met gestremdhede kan floreer.
Die verslag beklemtoon die dringende behoefte aan geteikende befondsing vir huisaanpassings, vervoer, onderwys en versorging.
Sonder sulke ondersteuning staar baie gesinne katastrofiese betalings in die gesig, wat kinders se toegang tot noodsaaklike dienste en geleenthede beperk, hul potensiaal beperk en ongelykheid versterk.
– [email protected]
Dit is volgens die verslag oor die direkte koste van persone met gestremdhede vir gesinne in Namibië, wat amptelik deur visepresident Lucia Witbooi by die Dagbreek-hulpbronskool in Windhoek bekend gestel is.
Die verslag is saamgestel deur die afdeling vir gestremdheidsake in die kantoor van die president, in samewerking met die Verenigde Nasies se Kinderfonds (Unicef) en ander vennote. Dit bied die mees omvattende uiteensetting tot nog toe van hoe gestremdheidsverwante koste oor huishoudings versprei word.
Gesinne van kinders met fisieke gestremdhede staar die hoogste uitgawes in die gesig, wat wissel van N$22 720 per maand vir lae ondersteuningsbehoeftes tot N$56 000 vir hoë ondersteuningsbehoeftes. Dié kostes sluit in huisaanpassings soos opritte, deure wat verbreed en badkamers wat aangepas moet word, hulpmiddels insluitend rolstoele, drukverligtingkussings, prosteses en looprame, sowel as menslike bystand, gespesialiseerde onderwys en gesondheidsorg.
Vir kinders met ingewikkelde mediese toestande of veelvuldige gestremdhede kan gesondheidsorg die grootste deel van die koste word, terwyl huisaanpassings alleen N$100 000 kan beloop, ’n bedrag wat talle gesinne nie kan bekostig nie.
Volgens die verslag se bevindinge, selfs met die staat se gestremdheidstoelaag van N$1 600, dek gesinne tot 88% van die vereiste koste self, en vir kinders met veelvuldige of komplekse gestremdhede wissel die gaping van 75% tot 84%, wat baie gesinne nie in staat stel om noodsaaklike ondersteuning te bekostig nie.
Vroue-versorgers verlaat dikwels hul werk om sorg te verskaf, en in sommige gevalle word kinders tuis gehou, met geen skool- en sosiale interaksie, sodat versorgers inkomste-genererende bedrywighede kan voortsit.
LANDELIKE EN STEDELIKE ONGELYKHEDE
Vervoer en toegang plaas verdere druk op gesinne.
Gesinne van kinders met hoë ondersteuningsbehoeftes bestee ongeveer N$1 000 per maand aan vervoer – byna dubbel die koste vir kinders met laer ondersteuningsbehoeftes – dikwels om rolstoele of versorgers te akkommodeer.
Landelike huishoudings staar selfs hoër koste in die gesig as gevolg van beperkte regeringsdienste en geografiese ontoeganklikheid. Die verslag wys daarop dat ongeveer 60% van landelike huishoudings ten minste een persoon met ’n gestremdheid insluit, in vergelyking met slegs 8% in stedelike gebiede, wat ’n groot verskil in toegang en bekostigbaarheid beklemtoon.
DRINGENDE BEHOEFTE AAN FONDSE
Die visepresident het die breër maatskaplike en ekonomiese impak uitgelig en gesê: “Kinders met gestremdhede is van die mees gemarginaliseerdes ter wêreld. Hulle is meer geneig om swakker gesondheid, minder onderrig en minder ekonomiese geleenthede te hê as hul maats sonder gestremdhede.”
Sy het bygevoeg dat meisies met gestremdhede toenemende diskriminasie in die gesig staar as gevolg van geslag, armoede en etnisiteit en het die behoefte aan dringende optrede beklemtoon.
“Dit is baie belangrik vir ons om ons bekommernisse te ken en dit te takel. . . moenie dit ligtelik opneem nie.
“Ons moet agter die skerms mobiliseer om te verseker dat kinders met gestremdhede nie agtergelaat word nie,” het sy gesê.
Unicef se verteenwoordiger in Namibië, Samuel Ocran, het die verslag as “baanbrekend” beskryf en opgemerk dat gesinne, veral in landelike gebiede, baie hoër koste in die gesig staar as gevolg van beperkte toegang tot dienste.
Hy het gevra vir uitgebreide toelaes, subsidies vir ondersteunende tegnologieë en universele toegang tot noodsaaklike dienste om te verseker dat kinders met gestremdhede kan floreer.
Die verslag beklemtoon die dringende behoefte aan geteikende befondsing vir huisaanpassings, vervoer, onderwys en versorging.
Sonder sulke ondersteuning staar baie gesinne katastrofiese betalings in die gesig, wat kinders se toegang tot noodsaaklike dienste en geleenthede beperk, hul potensiaal beperk en ongelykheid versterk.
– [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie