'n Greep uit die lewe van 'n gesin
Getrou aan karakters, storie
My f*k Marelize het haar debuut op die gesogte Silwerskermfees gemaak met die verwagting dat dit vanaand eenparig as gehoorgunsteling aangewys sal word.
Henriette Lamprecht – Vyf jaar nadat sy met fiets teen ‘n rugbypaal vas- en Namibiërs en Suid-Afrikaners se harte inry, draai die storie van haar en haar hegte gesin en ja, ook die paal, volgende week in rolprentteaters.
My f*k Marelize het vandeesweek haar debuut onder groot applous by die gesogte 13e Silwerskermfees in Suid-Afrika gemaak, een van die belangrikste platforms vir Afrikaanse filmmakers, omdat dit nie net bestaande talent vier nie, maar ook nuwe stemme in die bedryf ’n kans gee.
Twee jaar voor die ding met die fiets, die paal en die gevolglike ‘my f*k, Marlize’ uit ma Heidi se mond, is aggresiewe borskanker by Heidi gediagnoseer en word die rolprent ook uit hierdie oogpunt ‘n grootwordstorie gebaseer op ‘n ware verhaal wat ‘n nasie geïnspireer het.
Die gerekende rolprentresensent Laetitia Pople van Netwerk24 wat die debuut by die Silwerskermfees bygewoon het, verklaar dat ‘Marelize’ loshande onder die ander flieks uitgery het. Pople verstout haarself deur te sê dit sal haar geensins verbaas as die fliek vanaand eenparig as die gehoorgunsteling uitgewys word nie, want “die mense, die lewe soos hier uitgebeeld, is net so herkenbaar.
Volgens haar loop die komiese drama oor van hartlikheid soos verweef in die hegte Horn-gesin van Windhoek. Sy erken ook ‘n mens dink aanvanklik dit is darem maar ‘n “skraal begin om ‘n rolprent te staan maak” van ‘n lomp tienermeisie wat teen ‘n rugbypaal vasry en haar ma se radeloosheid wat tot ‘n onvergeetlike sêding sou lei.
Maar, Marelize is haar eie soort spesiaal, erken Pople en is vol lof vir Zandélle Meyer wat haar rol volgens haar met “onbeholpe oorgawe vertolk wat summier deernis wek en al wat moederhart is, sal roer”.
Vir Pople is dit egter Heidi wat deur Je-Ani Swiegelaar vertolk word, wat jou oorrompel – ‘n ma met ‘n klein hartjie wat tot haar murg vir haar gesin sal gee, streng raakvatma wat net haarself is.
Daarom ook Pople se stem vir Swiegelaar as beste aktrise want “sy hou en stuur dié prent soos Heidi haar gesin”.
“Nooit wankel sy na goedkoop emosie nie, nooit tap sy of speel sy vir effek nie. Heidi is soos ’n boegbeeld in ’n stormsee, Swiegelaar speel haar met stil oortuiging.”
Die prent open met Marelize wat swak vaar in ’n belangrike matriektoets; Ma is besorgd, want dit blyk dat haar kind dalk nie rigting gaan kry nie. Daar is iets groters wat pla by Heidi – dié dat sy haar kind so dryf, met die lokprent wat dit eintlik al weggee, sê Pople.
Die draaiboek is geskryf deur Brett Michael Innes van die bekroonde rolprent Sink asook Die storie van Racheltjie de Beer. Volgens Pople het Innes ’n greep uit die lewe van die gesin gebruik en dieper gaan delf.
“Dit vertel die eintlike verhaal sonder om smartlik te raak – dit is die verhaal van ’n gesin wat by ’n kruispad staan. Hy hou die hegte gesinsband voor en wys hoe die Horns saamstaan en ook erge terugslae kan oorkom.”
Sy beskryf die humor as aards, dikwels kortgebak en baie Afrikaans. Die inkleding, van dekor tot kostuums is net reg; jy glo dat die mense daar bly en dat die sussies dieselfde nagklere sou dra, sê Pople.
Die klankbaan sluit Anneli van Rooyen se “Neem my op vlerke” en later ook Gerhard Steyn se “Baby Tjoklits” in, met die musiek wat “oral soos nodig net reg geplaas danksy Theo Crous se fynste fyn aanvoeling”.
Regisseur Zandré Coetzer ken volgens Pople haar teikenmark en weet hoe om die hartsnare te roer sonder om by schmaltz te draai wat maak dat sy só getrou bly aan haar karakters en die storie.
Swiegelaar en Meyer word ook perfek gesteun deur Neels Clasen as pa Tiaan en Nichola Viviers as Wilmari.
Pople sê die enigste “dowwe oomblik” is die keuse om ’n toespraak te gebruik om ’n belangrike emosionele wending te kommunikeer.
“Dit voel net nie reg dat Heidi, gegewe haar karakter soos hier ingekleur, sou opstaan en haar hart só in die openbaar sou uitstort nie. Dié derms uitryg vir ’n gehoor kan liefs bly in die Amerikaanse prente waar dit tuishoort.”
Origens kaats My f*k Marelize die lewe terug na die kyker, sê Pople, maar dit los jou nie in ’n bedremmelde hopie nie.
“As jy op die skerm lees hoe dit nou met die Horn-gesin gaan, voel jy gerus, want ná 80 minute is dit asof hulle ou bekendes geword het in wie se kombuis jy gekuier het.”
Die Namibiese première van My f*k, Marelize vind Woensdag op uitnodiging by Ster-Kinekor in die Grove Mall plaas met die opdrag dat uitgenooides in hul ‘elegantste chaos’ of ‘Marelize chic’ moet opdaag. Die rolprent begin op 29 Augustus amptelik in Ster-Kinekor rolprentteaters hier en in Suid-Afrika draai.
Kliek hier vir my onderhoud op 4 Maart 2019 met Marelize in die Klets-ateljee kort nadat haar lewe in ‘n japtrap verander het: https://q.my.na/FJE8
My f*k Marelize het vandeesweek haar debuut onder groot applous by die gesogte 13e Silwerskermfees in Suid-Afrika gemaak, een van die belangrikste platforms vir Afrikaanse filmmakers, omdat dit nie net bestaande talent vier nie, maar ook nuwe stemme in die bedryf ’n kans gee.
Twee jaar voor die ding met die fiets, die paal en die gevolglike ‘my f*k, Marlize’ uit ma Heidi se mond, is aggresiewe borskanker by Heidi gediagnoseer en word die rolprent ook uit hierdie oogpunt ‘n grootwordstorie gebaseer op ‘n ware verhaal wat ‘n nasie geïnspireer het.
Die gerekende rolprentresensent Laetitia Pople van Netwerk24 wat die debuut by die Silwerskermfees bygewoon het, verklaar dat ‘Marelize’ loshande onder die ander flieks uitgery het. Pople verstout haarself deur te sê dit sal haar geensins verbaas as die fliek vanaand eenparig as die gehoorgunsteling uitgewys word nie, want “die mense, die lewe soos hier uitgebeeld, is net so herkenbaar.
Volgens haar loop die komiese drama oor van hartlikheid soos verweef in die hegte Horn-gesin van Windhoek. Sy erken ook ‘n mens dink aanvanklik dit is darem maar ‘n “skraal begin om ‘n rolprent te staan maak” van ‘n lomp tienermeisie wat teen ‘n rugbypaal vasry en haar ma se radeloosheid wat tot ‘n onvergeetlike sêding sou lei.
Maar, Marelize is haar eie soort spesiaal, erken Pople en is vol lof vir Zandélle Meyer wat haar rol volgens haar met “onbeholpe oorgawe vertolk wat summier deernis wek en al wat moederhart is, sal roer”.
Vir Pople is dit egter Heidi wat deur Je-Ani Swiegelaar vertolk word, wat jou oorrompel – ‘n ma met ‘n klein hartjie wat tot haar murg vir haar gesin sal gee, streng raakvatma wat net haarself is.
Daarom ook Pople se stem vir Swiegelaar as beste aktrise want “sy hou en stuur dié prent soos Heidi haar gesin”.
“Nooit wankel sy na goedkoop emosie nie, nooit tap sy of speel sy vir effek nie. Heidi is soos ’n boegbeeld in ’n stormsee, Swiegelaar speel haar met stil oortuiging.”
Die prent open met Marelize wat swak vaar in ’n belangrike matriektoets; Ma is besorgd, want dit blyk dat haar kind dalk nie rigting gaan kry nie. Daar is iets groters wat pla by Heidi – dié dat sy haar kind so dryf, met die lokprent wat dit eintlik al weggee, sê Pople.
Die draaiboek is geskryf deur Brett Michael Innes van die bekroonde rolprent Sink asook Die storie van Racheltjie de Beer. Volgens Pople het Innes ’n greep uit die lewe van die gesin gebruik en dieper gaan delf.
“Dit vertel die eintlike verhaal sonder om smartlik te raak – dit is die verhaal van ’n gesin wat by ’n kruispad staan. Hy hou die hegte gesinsband voor en wys hoe die Horns saamstaan en ook erge terugslae kan oorkom.”
Sy beskryf die humor as aards, dikwels kortgebak en baie Afrikaans. Die inkleding, van dekor tot kostuums is net reg; jy glo dat die mense daar bly en dat die sussies dieselfde nagklere sou dra, sê Pople.
Die klankbaan sluit Anneli van Rooyen se “Neem my op vlerke” en later ook Gerhard Steyn se “Baby Tjoklits” in, met die musiek wat “oral soos nodig net reg geplaas danksy Theo Crous se fynste fyn aanvoeling”.
Regisseur Zandré Coetzer ken volgens Pople haar teikenmark en weet hoe om die hartsnare te roer sonder om by schmaltz te draai wat maak dat sy só getrou bly aan haar karakters en die storie.
Swiegelaar en Meyer word ook perfek gesteun deur Neels Clasen as pa Tiaan en Nichola Viviers as Wilmari.
Pople sê die enigste “dowwe oomblik” is die keuse om ’n toespraak te gebruik om ’n belangrike emosionele wending te kommunikeer.
“Dit voel net nie reg dat Heidi, gegewe haar karakter soos hier ingekleur, sou opstaan en haar hart só in die openbaar sou uitstort nie. Dié derms uitryg vir ’n gehoor kan liefs bly in die Amerikaanse prente waar dit tuishoort.”
Origens kaats My f*k Marelize die lewe terug na die kyker, sê Pople, maar dit los jou nie in ’n bedremmelde hopie nie.
“As jy op die skerm lees hoe dit nou met die Horn-gesin gaan, voel jy gerus, want ná 80 minute is dit asof hulle ou bekendes geword het in wie se kombuis jy gekuier het.”
Die Namibiese première van My f*k, Marelize vind Woensdag op uitnodiging by Ster-Kinekor in die Grove Mall plaas met die opdrag dat uitgenooides in hul ‘elegantste chaos’ of ‘Marelize chic’ moet opdaag. Die rolprent begin op 29 Augustus amptelik in Ster-Kinekor rolprentteaters hier en in Suid-Afrika draai.
Kliek hier vir my onderhoud op 4 Maart 2019 met Marelize in die Klets-ateljee kort nadat haar lewe in ‘n japtrap verander het: https://q.my.na/FJE8
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie