Visvang met nette by Swakopriviermond bedreig voëlhabitat

Inwoners en voëlkykers in Swakopmund het kommer uitgespreek oor die voortdurende visvang met nette in die Swakopriviermond se vleiland waar kommer toegeneem het oor die uitwissing van vis wat as voedselbron vir voëllewe dien.

Die aktiwiteit, wat na bewering daagliks deur 'n groep vroue uitgevoer word, duur glo al maande voort. Inwoners sê die praktyk bedreig die ekologiese balans van die gebied, met minder voëls wat nou by die vleiland waargeneem word.

“Hulle kom met baie groot nette en vang alles – die klein vissies, die groot visse, alles,” het 'n inwoner gesê. “Die voëlkykers sê daar is al hoe minder kos vir die voëls.”

Voëlkykers het foto's van die visvang met owerhede gedeel, maar sê hulle sukkel om duidelikheid te kry oor wie verantwoordelik is vir die afdwinging van regulasies in die gebied.

“Sover ek weet, word dit nie toegelaat om vis met 'n net in hierdie gebied te vang nie,” het 'n voëlkyker gesê. “Ons is aangesê om dit by die ministerie van die omgewing aan te meld, maar het nie 'n positiewe antwoord gekry nie. Ons wil net weet wie verantwoordelik is vir hierdie gebied.”

Die Swakopriviermonding lê binne die Dorob Nasionale Park se kusgebied, wat onder die ministerie van die omgewing, bosbou en toerisme val. Visserye-verwante aktiwiteite is egter die jurisdiksie van die ministerie van landbou, visserye, water en grondhervorming. Beide ministeries het blykbaar onsekerheid oor die presiese grens tussen Swakopmund en Walvisbaai se bestuursones erken.

'n Verteenwoordiger van die omgewingsministerie het bevestig dat visvang in die vleilandgebied nie toegelaat word nie.

“Hulle gaan die park binne; hulle het nie eens 'n permit nie,” het die verteenwoordiger gesê. “Selfs al is dit by die riviermonding, is dit steeds deel van die park en geen visvang word daar toegelaat nie.”

Ten spyte van hierdie verklarings bly die afdwinging van regulasies beperk. Amptenare van seevisserye in Walvisbaai het na bewering gesê dat hulle nie voertuie het om die terrein te besoek nie. 'n Inwoner van Swakopmund het gesê: “Regeringswerkers bly die probleem van een departement na 'n ander oordra. Almal sê dit is nie hul gebied nie.”

Oproepe na die ministerie van landbou, visserye, water en grondhervorming in Walvisbaai het onbeantwoord gebly.

Inwoners voer aan dat die visvang nie 'n kwessie van honger is nie, aangesien verskeie sopkombuise in Swakopmund bedryf word. Hulle wys ook op omgewingskade.

“Dit gaan nie daaroor dat mense honger is nie,” het een gesê. “Dit gaan daaroor om 'n beskermde ekosisteem te vernietig.”

Toe die Swakoprivier na die milde reën vroeër vanjaar afgekom het, het hordes inwoners met groot opwinding by die mond byeengekom om onder luide applous te sien hoe die rivier weer die see bereik. In die daaropvolgende dae het tilapia in poele by die mond en vleiland verskyn, wat stroomaf deur die vloei gedra is. Baie is selfs in die see uitgespoel en het later aan wal gespoel.

“Die dag nadat die rivier gesak het, het mense reeds tilapia gevang,” het 'n inwoner onthou. “Dit was aanvanklik oulik – iets wat ons nog nie voorheen gesien het nie.”

Die vleiland is later deur springgetye aangevul, wat seewater terug in die stelsel gestoot het, wat gehelp het om die vis wat oorgebly het, te onderhou – en wat nou 'n voedselbron geword het, nie net vir voëls nie, maar ook vir mense.

- [email protected]