’n Joernalis se storietjie

Enigeen in ons bedryf weet dis nie een wat jou ooit gaan ryk of rustig maak nie. Nie net die nuus nie – maar die media in die algemeen – is uitmergelende werk wat vereis dat jy beide jou brein en jou liggaam ure aaneen aktief hou . . . en dit vir min geld, want winsmarges in hierdie bedryf is klein.

’n Kollega het jare gelede vir my gesê ons beroep is soos ’n toksiese kêrel of meisie – jy weet jy moet dit nie doen nie, want dis nie goed vir jou nie maar tog bevind jy jouself maar net weer by sy of haar voordeur.

"But the toxic ones are the tasty ones,” voeg ’n ander kollega by.

Ek sê hierdie nie om enigsins simpatie uit te lok nie – dis ons eie skuld, want ons het die beroep gekies. Ek sê hierdie omdat ek, soos baie ander mense, soms wonder wat ek met my tyd sou maak indien ’n bedrag geld groter as my verstand ooit sy pad na my bankrekening sou vind.

Die waarheid is dat ek ’n passie vir die media het – ek dink ek het nog altyd gehad, maar kon dit nie as kind verstaan nie.

Dus, as ’n klein (of groot) fortuin ooit my kant toe sou kom en ek, soos mense met te veel geld maar doen, ’n projek moet begin ten bate van die gemeenskap, sou ek kinders en jong volwassenes oor die media wou leer – en vaderland sommige mense het dit nodig as ek kyk na dit wat ons op sosiale media kwytraak.

’n Goeie voorbeeld van ons ongeletterdheid wat die media betref, is die kritiek op die media toe drie verskillende koerante oor gesteelde diamante berig het en die waarde van die diamante in al drie koerante verskil het.

Daar was nog nooit ’n beter dag om ’n rusbankkommentator te wees as daardie dag nie. Dis wel nie ideaal dat die weergawes in die media nie strook nie, maar dit sê vir ons iets belangrik van ons nuusmedia – almal bevestig onafhanklik die feite en vertel nie net een Jap Rap se weergawe oor nie.

Ons weet nog nie wat die presiese bedrag is nie, maar ons weet nou ons kan die ander feite in die nuusmedia vertrou, omdat ons nou kan weet almal skryf nie net wat die ander sê sonder om daaroor na te dink nie.

Nog ’n groot kwessie is ’n woord wat ek uit die dekselse woordeboek wil laat verwyder – “sensasie”.

Ek raak sommer naar as ek aan daardie woord dink. As ek ’n dollar gehad het vir elke keer wat iemand my met daardie woord beskuldig het, sou my ydele mediaprojek nou reeds op die been gewees het.

Eerstens, ek bly daar is mense wat dink hulle is belangrik genoeg dat ek sou gaan sit en ’n storietjie oor hulle uitdink. Tweedens, wens ek ek was onnosel genoeg om te kan glo ’n joernalis sal hul reputasie, wat oor jare versigtig en noukeurig opgebou is, op die spel sou plaas om ’n storie op te maak – bloot net omdat hulle kan en wil.

Ons werk té hard vir ons reputasie en mag ons nooit vergeet dat ons gedagvaar kan word indien ons die feite verdraai nie. – [email protected]



* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Network Media Hub (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.