Briewe uit die binneland – Ses disse uit ses lande
Liewe Genoot, hoe sal jy reageer as iemand jou vra of jy lus het vir ’n aand se kuier met ses verskillende disse uit ses verskillende lande?
’n Versigtige reaksie sou seker kon wees: Waar en wanneer? Hoe kom ek daar en wie betaal die vliegkaartjies? En wie op aarde gaan die kos maak?
En nou die goeie nuus: FNB Windhoek Woordfees gaan op Saterdag 20 September ’n geleentheid aanbied waar ’n sjef ses verskillende gange uit ses lande oraloor die wêreld gaan aanbied: van die Karoo tot in Kaïro en van Rusland tot in Rome. En wat meer is, hy gaan die eindproduk voor jou twee oë voorberei.
Die Suid-Afrikaner Frik de Jager is jarelank al ’n gas op Radio Sonder Grense se Klets-en-Kookprogram. Onlangs is sy boek Storiekos: Op reis na resepte deur Naledi-Uitgewers vrygestel. En dit is resepte uit hierdie boek wat hy vir ons gaan opdis saam met sy verhale hoe hy daaraan gekom het.
Die voorgereg het sy oorsprong in die Mediterreense streke van Italië: varsgebakte Ciabata met twee verskillende smere, gevolg deur Gazpacho uit Spanje wat dateer uit die 1500’s.
Toe Frik my hiervan vertel, vra ek hom om eers die lorrie te stop, want die uwe het nog nooit van so iets gehoor nie, hoewel sy tog ook lief is vir lekker eet en vir kosmaak. Hy verduidelik geduldig: dis ’n koue sop met onder andere tamatie en komkommer. En dit klink reg vir my: in September kan dit al effens warm wees en sop kan maar koud wees.
En terwyl Frik my so van al die gange verduidelik, en ek intussen wonder by watter nommer ons dan die hoofgereg gaan kry, word ek aangemaan om rustig te word, want ses gange is nie drie met – op die meeste – ’n voorgereg, hoofgereg en roomys vir nagereg nie.
Ek voel skamerig dat ek so oorgretig klink, haal diep asem en ons telefoongesprek gaan verder.
Gang drie, verduidelik hy verder, is Koshari, uit Egipte. Daar halt ons eers weer en Frik verduidelik die ses disse is eintlik almal, in sy woorde, “peasant”-kos. Dis nie kos wat ’n onbehoorlike klomp geld kos en met ’n geligte pinkie voorberei word nie. Dis boerekos. Koshari is ’n kombinasie van lensies, kekerertjies, witrys en elmboogpaste saam met ’n tamatie-en-uiesous. Dit is ’n dis wat deur die arbeiders voorberei is uit al die oorskietgroente en dinge wat dan verpulp word, en saamgeneem word na die landerye as middagkos. Hierdie Koshari – net soos die vorige Gazpacho, het albei glo ’n effense byt.
Ek hou asem op, maar vra niks nie. En dink aan wat my ma altyd gesê het: “Leë pyp, hou toe jou kraan, dan sien hulle jou vir ’n volle aan.” En dink: Chrisna, hou jou mond, maar hoop so in die stilligheid dat dit nou die hoofgereg se beurt moet wees. Ons trek al by ete nommer vier!
Maar nee! Gang vier is ’n Russiese fillet. . . Goed, dink ek by myself, hier kom nou darem so ’n bietjie vleis vir ons Namibiërs! Maar steeds is dit nie die hoofgereg nie. Maar wel ’n heerlikheid wat bedien word saam met ... nee, Genoot, moet nou nie soos ek wees nie! Steak word nie altyd saam met tjips bedien nie. Hierdie fillet word saam met vars “rocket” en radyse op ’n sosatiestokkie bedien.
Genoot, is die Afrikaans vir “rocket” rokket? Of?
En nou, uiteindelik die hoofgereg: ’n Tradisionele Marokkaanse huweliksdis uit die Berber-gemeenskap: hoender, oornag gemarineer in suurlemoen, olyfolie, koljander en nog ander kruie en speserye. Daarby kom nog amandels, dadels en appelkoos, en dié wonderlikheid word saam met koeskoes met gekaramelliseerde uie bedien.
En die nagereg? Seker roomys – eg Namibies! Ja, Genoot, halfpad reg. Roomystert met ’n suurlemoensmaak met klapper, lemoenbeskuitjies en lemoenstroop. Al die pad uit Griekeland.
Eet smaaklik, en hou die nuus dop!
– [email protected]
* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Network Media Hub (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.
’n Versigtige reaksie sou seker kon wees: Waar en wanneer? Hoe kom ek daar en wie betaal die vliegkaartjies? En wie op aarde gaan die kos maak?
En nou die goeie nuus: FNB Windhoek Woordfees gaan op Saterdag 20 September ’n geleentheid aanbied waar ’n sjef ses verskillende gange uit ses lande oraloor die wêreld gaan aanbied: van die Karoo tot in Kaïro en van Rusland tot in Rome. En wat meer is, hy gaan die eindproduk voor jou twee oë voorberei.
Die Suid-Afrikaner Frik de Jager is jarelank al ’n gas op Radio Sonder Grense se Klets-en-Kookprogram. Onlangs is sy boek Storiekos: Op reis na resepte deur Naledi-Uitgewers vrygestel. En dit is resepte uit hierdie boek wat hy vir ons gaan opdis saam met sy verhale hoe hy daaraan gekom het.
Die voorgereg het sy oorsprong in die Mediterreense streke van Italië: varsgebakte Ciabata met twee verskillende smere, gevolg deur Gazpacho uit Spanje wat dateer uit die 1500’s.
Toe Frik my hiervan vertel, vra ek hom om eers die lorrie te stop, want die uwe het nog nooit van so iets gehoor nie, hoewel sy tog ook lief is vir lekker eet en vir kosmaak. Hy verduidelik geduldig: dis ’n koue sop met onder andere tamatie en komkommer. En dit klink reg vir my: in September kan dit al effens warm wees en sop kan maar koud wees.
En terwyl Frik my so van al die gange verduidelik, en ek intussen wonder by watter nommer ons dan die hoofgereg gaan kry, word ek aangemaan om rustig te word, want ses gange is nie drie met – op die meeste – ’n voorgereg, hoofgereg en roomys vir nagereg nie.
Ek voel skamerig dat ek so oorgretig klink, haal diep asem en ons telefoongesprek gaan verder.
Gang drie, verduidelik hy verder, is Koshari, uit Egipte. Daar halt ons eers weer en Frik verduidelik die ses disse is eintlik almal, in sy woorde, “peasant”-kos. Dis nie kos wat ’n onbehoorlike klomp geld kos en met ’n geligte pinkie voorberei word nie. Dis boerekos. Koshari is ’n kombinasie van lensies, kekerertjies, witrys en elmboogpaste saam met ’n tamatie-en-uiesous. Dit is ’n dis wat deur die arbeiders voorberei is uit al die oorskietgroente en dinge wat dan verpulp word, en saamgeneem word na die landerye as middagkos. Hierdie Koshari – net soos die vorige Gazpacho, het albei glo ’n effense byt.
Ek hou asem op, maar vra niks nie. En dink aan wat my ma altyd gesê het: “Leë pyp, hou toe jou kraan, dan sien hulle jou vir ’n volle aan.” En dink: Chrisna, hou jou mond, maar hoop so in die stilligheid dat dit nou die hoofgereg se beurt moet wees. Ons trek al by ete nommer vier!
Maar nee! Gang vier is ’n Russiese fillet. . . Goed, dink ek by myself, hier kom nou darem so ’n bietjie vleis vir ons Namibiërs! Maar steeds is dit nie die hoofgereg nie. Maar wel ’n heerlikheid wat bedien word saam met ... nee, Genoot, moet nou nie soos ek wees nie! Steak word nie altyd saam met tjips bedien nie. Hierdie fillet word saam met vars “rocket” en radyse op ’n sosatiestokkie bedien.
Genoot, is die Afrikaans vir “rocket” rokket? Of?
En nou, uiteindelik die hoofgereg: ’n Tradisionele Marokkaanse huweliksdis uit die Berber-gemeenskap: hoender, oornag gemarineer in suurlemoen, olyfolie, koljander en nog ander kruie en speserye. Daarby kom nog amandels, dadels en appelkoos, en dié wonderlikheid word saam met koeskoes met gekaramelliseerde uie bedien.
En die nagereg? Seker roomys – eg Namibies! Ja, Genoot, halfpad reg. Roomystert met ’n suurlemoensmaak met klapper, lemoenbeskuitjies en lemoenstroop. Al die pad uit Griekeland.
Eet smaaklik, en hou die nuus dop!
– [email protected]
* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Network Media Hub (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie