Nee vir paniek en tirannie

Gemeenskapsverspreiding van Covid-19 in Namibië het vlae van paniek en oënskynlik drakoniese verstardheid ontketen.

Nie paniek of tirannie sal ons help om die siekte se verspreiding beter te bestuur en om – belangrik – terselfdertyd broodnodige lewe in die ekonomie te blaas nie.

Die emosies en optrede word aangevuur deur die aanteken van tientalle nuwe gevalle in vernaam Walvisbaai. Tekens van mediese ongereedheid vir wat onvermydelik sou gebeur het, ná 100 dae vir voorbereiding, is deel van die giftige konkoksie.

Blaam sal niemand help nie. Die agbare dokters Kalumbi Shangula en Bernard Haufiku se beskuldigings teenoor beweerde onbesonne inwoners van Walvisbaai kan positiewe samewerking net ondermyn. Só ook begriplose en onmenslike polisiëring op die mediese en wetlike fronte.

As die agbare dokters bewyse het dat enigeen die virus doelbewus versprei het, moet hulle dit openbaar. Sulke optrede is vervolgbaar.

Sonder bewyse pleeg die agbare dokters die stigmatisering waarteen hulself predik. Met enige siekte is dit ‘n gegewe dat ander sal aansteek, veral binne huishoudelike omgewings, familie- en vriendekringe.

Natuurlik moet reëls streng wees. Maar ook prakties en menslik.

Die stigmatisering van mense wat in Namibië woon en werk en in kwarantyn positief getoets het, is ‘n simptoom van dieselfde paniek. Diegene wat die menings huldig, eis meer drakoniese ingrypings.

Kwarantyn is daar om verspreiding, ingevoer van buite, te voorkom. Volgens alle indrukke werk die stelsel. Eers met bewyse dat dit nie doen nie, het ons rede tot kommer.

So sê ander

26 Junie 2020

Laten we het coronaleermoment aangrijpen

Van alle kanten klinkt nu de roep om het coronaleermoment aan te grijpen om het roer om te gooien.

Eerder deze maand pleitte een groep van 1.000 artsen in een manifest voor een ommezwaai: minder marktwerking, bureaucratie en onnodige zorg, meer samenwerking, centrale regie en betere beloning voor verpleegkundigen.

Het kabinet, dat deze zomer met een visie op de zorg zou komen maar deze door corona heeft moeten uitstellen, doet er goed aan hieraan gehoor te geven. Door de vergrijzing zal de zorgvraag blijven oplopen. Om de kosten onder controle te houden, is het dus van belang aan de juiste bezuinigingsknoppen te draaien.

Naar schatting 10 tot 20 procent van de behandelingen is onnodig, niet bewezen effectief of voegt niets toe aan de kwaliteit van leven.

De productieprikkel, die door de invoering van marktwerking is doorgeslagen, moet dus uit het zorgsysteem. Om dit te bereiken moeten zorgverzekeraars kritisch kijken hoe zij hun inkoopmacht dusdanig aanwenden dat ziekenhuizen niet concurreren om een zo hoog mogelijk budget, maar om het leveren van de beste zorg.

Ziekenhuizen moeten veel meer als eenheid optrekken en regionaal samenwerken: concurrerende zelfstandig opererende ­medische maatschappen zijn dan niet meer van deze tijd.

• DE VOLKSKRANT