Kerk en staat
JOHN FREDERICKS SKRYF:
Die verhouding tussen die kerk en staat was vir eeue lank, en is nogsteeds 'n baie interessante verhouding.
Baie studies en navorsing was gedoen oor die verhouding en weens die Covid-19-pandemie en gepaardgaande inperkings het die verhouding weer op die voorgrond getree.
Die Bybel, wat as riglyn en aanwyser dien, sit voorskrifte vir Christene se optrede teenoor en verhoudings met mede-Christene, nie-Christene en die staat duidelik uiteen. Die staat, wat 'n sekulêre staat is, het in die belang van alle burgers besluit om inperkings daar te stel wat die verspreiding van 'n dodelike virus moet aanspreek. Die sluiting van kerke, so ook moskees en ander plekke van aanbidding, was deel van die ingryping.
Die verduideliking en rede vir die sluiting is voordiehandliggend, en dit noop die kerk om gehoor te gee aan die staat. Heelwat is die afgelope weke gepraat en geskryf oor die verhouding tussen kerk en staat, en die invloed wat die sluiting van kerke en die inperkingsmaatreëls op hierdie verhouding het.
Die kerk se teenkanting teen sluiting en inperking spruit minstens deels uit die finansiële verliese wat die kerk die afgelope weke ervaar het. Die verenigde front deur dikwels versplinterde kerke in hul strewe om die deure van kerke oop te dwing, was indrukwekkend.
Sekulêre verduidelikings, wat hoofsaaklik bemoei was met die finansiële stand van die kerk, het die onderskeid tussen kerk en staat as't ware uitgewis. Die realiteit is dat die kerk, by monde van sy leiers, 'n niewinsgewende instansies is, wat beteken geld speel 'n primêre rol in die funksionering van die kerk.
Romeine 13:1-7 spel baie duidelik die rol van die kerk en sy mense teenoor die staat uit, maar dit raak moeiliker en moeiliker om tussen die sekulêre staat en die kerk te onderskei.
Toe die wêreldbekroonde kerkleier en filosoof, Alan Boesak, gevra was oor die rol wat hy gespeel het in die vryheidstryd teen die apartheidsregering, gegewe Romeine 13, antwoord hy dat mede-Christene en nie-Christene teenkanting bied teen 'n regering wat nie die wil en wense van God eerbiedig nie.
Die kerk in ons land dreig en daag die staat uit, omdat dit 'n hoogs aansteeklike en dodelike virus wil bekamp deur die land in 'n inperkingsperiode te plaas. Het die rol van die kerk sodanig verander dat dit finansieel onbekostigbaar geword het om te gaan bid? Het manna uit die hemel opgedroog?
Die verhouding tussen die kerk en staat was vir eeue lank, en is nogsteeds 'n baie interessante verhouding.
Baie studies en navorsing was gedoen oor die verhouding en weens die Covid-19-pandemie en gepaardgaande inperkings het die verhouding weer op die voorgrond getree.
Die Bybel, wat as riglyn en aanwyser dien, sit voorskrifte vir Christene se optrede teenoor en verhoudings met mede-Christene, nie-Christene en die staat duidelik uiteen. Die staat, wat 'n sekulêre staat is, het in die belang van alle burgers besluit om inperkings daar te stel wat die verspreiding van 'n dodelike virus moet aanspreek. Die sluiting van kerke, so ook moskees en ander plekke van aanbidding, was deel van die ingryping.
Die verduideliking en rede vir die sluiting is voordiehandliggend, en dit noop die kerk om gehoor te gee aan die staat. Heelwat is die afgelope weke gepraat en geskryf oor die verhouding tussen kerk en staat, en die invloed wat die sluiting van kerke en die inperkingsmaatreëls op hierdie verhouding het.
Die kerk se teenkanting teen sluiting en inperking spruit minstens deels uit die finansiële verliese wat die kerk die afgelope weke ervaar het. Die verenigde front deur dikwels versplinterde kerke in hul strewe om die deure van kerke oop te dwing, was indrukwekkend.
Sekulêre verduidelikings, wat hoofsaaklik bemoei was met die finansiële stand van die kerk, het die onderskeid tussen kerk en staat as't ware uitgewis. Die realiteit is dat die kerk, by monde van sy leiers, 'n niewinsgewende instansies is, wat beteken geld speel 'n primêre rol in die funksionering van die kerk.
Romeine 13:1-7 spel baie duidelik die rol van die kerk en sy mense teenoor die staat uit, maar dit raak moeiliker en moeiliker om tussen die sekulêre staat en die kerk te onderskei.
Toe die wêreldbekroonde kerkleier en filosoof, Alan Boesak, gevra was oor die rol wat hy gespeel het in die vryheidstryd teen die apartheidsregering, gegewe Romeine 13, antwoord hy dat mede-Christene en nie-Christene teenkanting bied teen 'n regering wat nie die wil en wense van God eerbiedig nie.
Die kerk in ons land dreig en daag die staat uit, omdat dit 'n hoogs aansteeklike en dodelike virus wil bekamp deur die land in 'n inperkingsperiode te plaas. Het die rol van die kerk sodanig verander dat dit finansieel onbekostigbaar geword het om te gaan bid? Het manna uit die hemel opgedroog?
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie