Die gejil van kinderstemmetjies

Soos elke ouer van ’n jong kind sal kan getuig, is daar min dinge wat so mooi is soos jou kleintjie wat uit sy of haar maag uit lag. Dis soos ’n lafenis vir die siel.

Máár kuier ’n uur of twee by een van Windhoek se kommersiële speelplekke en die laggies wat individueel te oulik is, raak baie vinnig oorverdowend en allesbehalwe lekker vir jou as ouer wat toekyk hoe hulle speel.

Kyk, ons is baie dankbaar vir hierdie soort speelplekke, want so hartseer soos wat dit is, is dit deesdae te gevaarlik om jou kinders te laat speel soos wat ons dit self as kinders kon geniet. Deesdae is dit nie meer moontlik om in die straat voor jou huis fiets te ry of ’n bal heen en weer te skop nie – mense ry te onverskillig. Ek onthou hoe ek as kind te lekker in die bos agter ons huis kon speel en avonture beleef. Deesdae is alles toegebou en kan jy nie eers waag om in ’n bos te gaan stap nie.

Vir ’n dorpsouer laat dit jou met een oplossing: Een van die speelplekke waar jy ten duurste en per uur betaal vir jou kinders om ’n bietjie rond te klouter en wild te kere te gaan.

Hiervoor moet natuurlik mooi begroot word, want dit is nie net die toegangsgeld wat betaal moet word nie, maar ook ’n koeldrank en ’n ietsie te ete. Kinders raak mos glad nie honger of dors by die huis nie. Maar, o wee, gaan net ’n bietjie dorp toe, dan is hulle honger, dors én moet hulle skielik toilet toe gaan.

Dit daar gelaat.

Ek belowe die kinders al weke dat hulle by een van die dorp se speelplekke kan gaan rondspring. Daar is daarvoor begroot, die nodige sokkies is aan die voete en ek verwag enige oomblik ’n bestelling vir iets om te eet of drink.

Wat ek in hierdie hele sommetjie vergeet het, is hoe loud kinders kan raak. En hoe meer kleintjies daar is, hoe harder raak dit. Skielik het die oulike giggels in ’n onnatuurlike luidkeelse geraas ontaard.

Soos ander ouers wat hierdie speelplekke gereeld besoek waarskynlik kan getuig, is dit nie vir sissies nie. Die ergste is dat jy weet jy gaan langer as ’n uur daarmee moet vrede maak.

Ek kan verstaan die kleintjies is opgewonde, maar moet hulle regtig so hard te kere gaan? Hoe ouer ons as ouers word, hoe meer sensitief raak ons ore ook.

As jy weer sien (hoor), is die geraas tot in die middel van jou binnebrein.

Blykbaar is die vreeslike geskreeuery redelik algemeen onder kinders van hierdie ouderdom, omdat hulle nog leer om te kommunikeer.

En vir dié kleintjies wat nog nie heeltemal kan verduidelik hoe opgewonde hulle is nie, is ’n luidkeelse skree die enigste manier om hulself uit te druk. Hulle dink waarskynlik ook wat is die punt van jou stem as jy nie daarmee kan speel nie, of hoe?

Die goeie nuus is dat hulle in een of ander stadium (kan nie met sekerheid sê wanneer nie) daarmee ophou en vir jou ore ’n bietjie rus gee.

Tot wanneer dit ook al is, weet jy gelukkig waarvoor jy jouself inlaat wanneer jy hierdie speelplekke besoek, en gelukkig sal dit ook verbygaan.

Neem dalk net ’n lekker boek saam wat jou aandag sover moontlik sal aflei, en dalk ’n stel oorpluisies – net vir ingeval!