Gee ’n sambok vir die slagoffer

In die laaste paar maande is meer as 20 verkragtingsake van minderjariges in die Omusatistreek by die polisie aangemeld.

In die een geval was die slagoffer nie eens twee jaar oud nie. Sy is na bewering herhaaldelik deur ’n 40-jarige man wat in dieselfde huis woon, verkrag en die laaste keer in November het hy haar glo ook so aangerand dat sy weens haar beserings beswyk het.

Ten minste is die klein lyfie nou van haar pyn verlos en die hemel ’n engel ryker. Iets wat baie van die ander kinders nie kan sê nie.

Die naweek word twee pa’s daarvan beskuldig dat hulle hul dogters van onderskeidelik ses en 13 verkrag het.

Die man wat die 13-jarige verkrag het, is ’n pensioenaris wat sy dogter se vriendin glo ook al verkrag het. Alhoewel beide mans nou agter tralies sit, is daar geen hulp vir die kinders nie.

Al die slagoffers – veral diegene van arm nedersettings – ontvang geen hulp nie. Hulle ontvang geen traumaberading of so iets nie.

Hoe moet hulle ooit weer ’n man, ’n beskermer vertrou? Hoe moet hulle die trauma self verwerk?

Ek is 53 jaar oud en my pa beskerm my nog steeds. Pa-wees is nie iets wat ophou wanneer die kinders volwasse is nie. Volgens hom is dit ’n lewenslange verbintenis. Hy is nog steeds net ’n oproep ver; maak nie saak hoekom ek bel nie. As die toilette lek, maak hy dit reg, as die swembad groen is, het hy ’n oplossing en maak iemand my kwaad, is hy reg om vir my te baklei. Dit is ’n pa, of dit is wat ’n pa veronderstel is om te doen. Hy moet die bose weghou en nie die bose wees nie.

Veral in ’n land soos ons land waar verkragting aan die orde van die dag is. Waar respek vir vroue baie min is en steeds daagliks daal.

Moet jy as pa nie juis jou dogter teen al die ander daar buite beskerm nie? Is dit nie jou plig toe jy besluit het om ’n pa te word nie?

Nou word hulle tronk toe gestuur, waar hulle kos, ’n warm bed en ’n dak oor die kop kry. Hulle hoef hulle nie oor hul kinders te bekommer nie en die seer en gebreekte meisies waarvoor hulle verantwoordelik is, in die oë te kyk nie. Dit is onregverdig.

Ek het ’n oplossing wat baie seker nie wil hoor nie, maar hy kry wat hom toekom en dit sal die slagoffer en haar familie help.

Bind hom aan ’n paal vas en gee vir die slagoffer ’n sambok of stok of iets van haar keuse en los haar. Wanneer sy moeg is en al haar woede uit haar is en sy haar trauma op hom uitgehaal het, gee die stok vir haar ouma, ma, suster of sommer nog ’n vrou of meisie wat ook ’n slagoffer van verkragting was en nog nie haar trauma verwerk het nie.

Ek sê nie slaan hom dood nie, want dan word sy weer die slagoffer van iets wat sy nooit begin het nie, iets wat sy nooit voor gevra het of wou hê nie.

Ek dink ook daar is ’n voordeel daaraan verbonde wanneer meer as een vrou slaan en hy aan ’n hartaanval sou doodgaan. Dit sal moeilik wees om te bewys wie die hou toegepas het wat een te veel was.

Net lafaards verkrag.

– [email protected]

* Rubrieke, meningstukke, briewe en SMS’e deur lesers en meningvormers weerspieël nie noodwendig die siening van Republikein of Namibia Media Holdings (NMH) nie. As mediahuis onderskryf NMH die etiese kode vir Namibiese media, soos toegepas deur die Media-ombudsman.