Jy hoef nie Naas Botha of Theuns Kotzé te wees

As halftydvermaak het die Blou Bulle Rugbymaatskappy glo ’n tyd terug ’n vertoning van die polisie se honde-eenheid op Loftus laat optree, lees ek iewers.
Volgens die skrywer was dié ver­toning darem meer vermaaklik as wat sommige ander unies opdis – insluitend sekere “sangers” wat jou laat terugverlang na die dae van val­skermspringers en kaalnaelers.
In Windhoek moes ons die afgelope twee seisoene gewoond raak aan die skopkompetisie waarin vier of vyf gelukkige toeskouers op sowat 20 of 30 treë die bal binne ’n kleinerige area laat probeer eindig. Hulle mik na die vierhoekige teikengebied wat deur vier van die borg se advertensie­kussings gevorm word en kan met ’n suksesvolle poging ’n klompie dollars wen.
Is ek die enigste een wie se geduld opgeraak het om te sien hoe die mense sukkel met iets wat in werklikheid ’n betreklik lae vlak van vaardigheid vereis?
Dis tyd om die resep weg te gee. Want met ’n klein bietjie oefening kan enigiemand mos ’n rugbybal stuur waar jy hom wil hê – ongeag of jy die tienermeisie, die oorgewig middeljarige man of die klein seuntjie uit ’n informele nedersetting is wat nie noodwendig met die vreemde gedrag van die ovaalbal grootgeword het nie.
Wees gerus – die taak vereis nie noodwendig atletiese talent of wonderlike natuurlike “ball sense” nie. En “geluk” is ook nie die enigste vereiste nie.
Dit werk so. As jy ’n rugbybal aan sy twee punte vashou en dan teen die “platter” kant skop, is die kans bra min om dit op ’n onveranderlike reguit koers te stuur. Dit sal meer geneig wees om rond en bont te wip en op die laaste plek te eindig wat jy eintlik bedoel het.
’n Veel meer voorspelbare manier word aanbeveel. Draai liewer die bal met sy twee “punte” gerig in die lyn waarin jy dit wil skop. Wanneer die bal jou hande verlaat, behoort dit steeds in hierdie posisie te bly.
Jou skopvoet kan ook ietwat gepunt word sodat jou tone grond toe wys. Met die deurswaai van jou voet tref jy die bal op daardie hoek waar die vier nate byeen kom, of eintlik net onder daardie punt, sodat die ovaalbal in sy lengte tol en in ’n reguit lyn “bolle­makiesie” slaan totdat dit tot stilstand kom.
Die enigste oorblywende uitdaging is dan om te oordeel presies hoe hard of sag jou skop moet wees om dit in daardie beperkte stukkie teiken­gebied te laat beland – eerder as dat die bal duskant bly lê of anderkant verbyrol.
Naas Botha het jare gelede ’n soort handleiding uitgegee, getiteld Skop saam met Naas Botha. Hierin het hy sy tegniek vir elke soort skop woordeliks en met ’n fotobeeld uiteengesit. Sy goue reël is op bykans elke bladsy herhaal, naamlik: “Hou jou kop af en jou oë stip op die bal.”
Naas was ook ’n voorstander dat jy dit vooraf visualiseer hoe jy dit perfek gaan uitvoer voordat jy tot aksie oorgaan.
Ek hoop dit gee komende naweek se kandidate iets om mee te werk. Hopelik is die hoofpawiljoen stampvol (WP-ondersteuners?) om in jou glorie-oomblik te deel.
My regsadviseur het aanbeveel dat ek ook ’n “disclaimer” moet byvoeg. Moenie by my kom kla as jy nie een van die gelukkige mense is wat uit die pawiljoen genooi word om aan die skopkompetisie deel te neem nie.
Dis ook nie my skuld as jy nie die teiken raakskop nie. Jy is op jou eie. Dis ook nie my probleem as daar meer as een wenner is en “jou” prysgeld word in twee of drie verdeel nie.
My regsadviseur reken ek sal my gebruiklike kommissie van 17 persent kan eis, hoewel ek nie verwag hierdie transaksie gaan werklik só wins­gewend uitwerk nie.