Harte gaan oop vir kinders met kanker
“Dankie vir die verskil wat julle maak. Dit wys net weer – ’n biker is nie ’n slegte mens nie. Sy hart is reg en as jou hart reg is, maak die uiterlike nie saak nie.”
So het Rudolf Schoonbee van die Stofpad-projek Saterdag tydens die Motorcycle for Miracles-geleentheid gesê waartydens motorfietsryers toiletware en speelgoed aan kinders met kanker by die Windhoek Sentrale Hospitaal geskenk het.
“Dit vul vanoggend my hart met blydskap om te sien waar sit ’n biker se hart. Die bakkie is vol en by die kantoor staan nog twee bakkievragte vol goed wat ek gekry het vir hierdie kids. Ek waardeer julle en ek eer julle,” het hy gesê.
’n Groep van ongeveer 30 motorfietsryers het Saterdagoggend vanaf Truck Port in Kleine Kuppe tot by die hospitaal gery en die kinders met die toiletware en speelgoed verras.
Schoonbee, in samewerking met die motorfietsklub Free Chapter 1st Windhoek Namibia, het die geleentheid moontlik gemaak.
Ander motorfietsklubs het ook die geleentheid bygewoon en pastoor Cas Becker het die hospitaal, sy personeel en die kinders geseën. Hy het ook die groep motorfietsryers bedank vir die verskil wat hulle maak.
“Ek wil net vir julle sê – well done. Doen dit asseblief weer en weer en weer. Dit is wonderlik om te sien hoe ’n gemeenskap ’n verskil maak.”
Becker het ook in sy gebed gevra dat die hulp wat die kinders Saterdag ontvang het, vir hulle hoop, genesing en deurbrake sal gee sodat hulle later in hulle lewe kan sê: “Daar was iemand wat in my geglo het of iemand wat genoeg omgegee het om vir my ’n kans te gee.”
KINDERS
Marlise Izaaks, Free Chapter se liefdadigheidsbeampte, sê om die kinders te ontmoet en na hulle stories te luister, het haar bewoë gelaat.
“’n Dertienjarige seun vir wie ek in die saal gaan bid het, wou nie my hand los nie. Hulle kry amper nooit besoekers nie – dis net daardie somber wit mure waarna hulle kyk. Die seun se ma is ’n paar dae ná sy geboorte dood en sy pa het vir hom sommer langs sy seun se bed slaapplek gemaak.
“Hy kan nie sy seun net daar los nie en kan ook nie werk nie, want hy kyk alleen na sy seun. Die seun is al van Januarie vanjaar in die hospitaal,” vertel Izaaks.
“Dit is moeilik om daar te wees en nie weer te dink en te wonder nie.
– [email protected]
So het Rudolf Schoonbee van die Stofpad-projek Saterdag tydens die Motorcycle for Miracles-geleentheid gesê waartydens motorfietsryers toiletware en speelgoed aan kinders met kanker by die Windhoek Sentrale Hospitaal geskenk het.
“Dit vul vanoggend my hart met blydskap om te sien waar sit ’n biker se hart. Die bakkie is vol en by die kantoor staan nog twee bakkievragte vol goed wat ek gekry het vir hierdie kids. Ek waardeer julle en ek eer julle,” het hy gesê.
’n Groep van ongeveer 30 motorfietsryers het Saterdagoggend vanaf Truck Port in Kleine Kuppe tot by die hospitaal gery en die kinders met die toiletware en speelgoed verras.
Schoonbee, in samewerking met die motorfietsklub Free Chapter 1st Windhoek Namibia, het die geleentheid moontlik gemaak.
Ander motorfietsklubs het ook die geleentheid bygewoon en pastoor Cas Becker het die hospitaal, sy personeel en die kinders geseën. Hy het ook die groep motorfietsryers bedank vir die verskil wat hulle maak.
“Ek wil net vir julle sê – well done. Doen dit asseblief weer en weer en weer. Dit is wonderlik om te sien hoe ’n gemeenskap ’n verskil maak.”
Becker het ook in sy gebed gevra dat die hulp wat die kinders Saterdag ontvang het, vir hulle hoop, genesing en deurbrake sal gee sodat hulle later in hulle lewe kan sê: “Daar was iemand wat in my geglo het of iemand wat genoeg omgegee het om vir my ’n kans te gee.”
KINDERS
Marlise Izaaks, Free Chapter se liefdadigheidsbeampte, sê om die kinders te ontmoet en na hulle stories te luister, het haar bewoë gelaat.
“’n Dertienjarige seun vir wie ek in die saal gaan bid het, wou nie my hand los nie. Hulle kry amper nooit besoekers nie – dis net daardie somber wit mure waarna hulle kyk. Die seun se ma is ’n paar dae ná sy geboorte dood en sy pa het vir hom sommer langs sy seun se bed slaapplek gemaak.
“Hy kan nie sy seun net daar los nie en kan ook nie werk nie, want hy kyk alleen na sy seun. Die seun is al van Januarie vanjaar in die hospitaal,” vertel Izaaks.
“Dit is moeilik om daar te wees en nie weer te dink en te wonder nie.
– [email protected]
Kommentaar
Republikein
Geen kommentaar is op hierdie artikel gelaat nie