Skedelkus

MOGAMAT SALIE SABAN SKRYF:

Koud en rof slaan die massas wit­skuim teen die groot duin vas.



Met 'n gekreun en gesteun kom sy aan.

Verdwaal deur die mis.



Dan groet sy die woestyn met haar boeg.

Moeg. Moeg. Moeg.

Nat en moeg gesweet is die kaptein.



Voor hy besef het die mis verdwyn.

Te laat om om te draai.

Terug na die magtige see.

Dors en hitte en sukkel ons voort.

Suid, ja suid, nie noord.



Lewe was daar.

'n Kruis hier.

'n Kruis daar.

Verniel. Verroes. Afgetakel. 'n Skeepswrak.

Deur die windverwaaide Namib en koue Atlantiese Oseaan.



Nog 'n tyding.

Nog 'n dood.



O! Skedelkus.

Van die dood.