Hou moed, al is tot jou murg moeg

Yochanaan Coetzee - Dit is gewoonlik die tyd van die jaar wat ek 'n hartseerverhaal vertel van oor hoe swaar die jaar sleep en hoe jy bors moet uitdruk, kop hoog hou en aankap.

Vanjaar het ek en soveel ander van die slegste slote in ons lewe geskraap, maar ek het besluit om my vreugde vas te vat, al beveg dit my soos ’n nat kat.

In daardie oomblikke onthou ek dat alhoewel jy ‘n slegte paar maande gehad het, is daar mense wat hul hele lewe lank onder ‘n donker wolk van swaarkry en onrus moet ly. Ek dink aan my broers en susters in Libië, ons mense van Rohingya en selfs so naby as Okahandja Park en die Havana-nedersetting aan die buitewyke van ons glanshoofstad.

Alhoewel dit soms voel dat ek, soos soveel ander om my, byna vernietig is, bly ek optimisties dat as Terrible Trump en daai ander een jong, Kim, nie ná hul piepiekompetisie die wêreld saam in die toilet afspoel nie, kan dit net met ons beter gaan in die toekoms.

Ja, ons planeet is besig om te bak, ons hulpbronne is onder druk, ons paaie is 'n gebedsaak, maar nietemin het ons veel om oor fees te vier.

Ons vasteland het 'n nuwe hoofstuk betree die jaar. Tussen die Zupta-sage en die aardskuddende uitval, Angola wat reggeruk word, Mugabe wat sonder moles uitgemoker is, en die Harambee-span wat weer eens onbetwis is, het ek hoop vir 'n sterker SADC-streek in die komende jare.

Hierdie swaar ekonomiese tye het ook vir ons ’n baie goeie les geleer. Vir te lank het baie hul skip op die gawes van die tendergode gelaat vaar. Noudat dit die droogtetyd is, het baie mense besef dat hul prioriteite en plesiere aangepas moet word as hulle hul paaiemente aan die einde van die maand wil maak.

Dit is die tipe wysheid waarvoor jy letterlik nie kan betaal nie, al het jy die geld.

Nietemin is daar in alles, veral die rowwe tye, geleenthede.

So ja, al voel ek soms dat ek tot in my murg moeg is, is daar deur die Here se mag en met ’n bietjie wilskrag, min wat ons kan terughou.

Dat ek soms eerder my lewenslange drome vir my loopbaan moet opskort vir 'n ekstra uur in die kooi, is seker maar menslik.

Deur dit als is my vrees vir hongerte en vervalde Aweh Aweh van die redes wat my aanspoor om voorwaarts te mars.

Ook dat ek geleenthede om te leer en groei nie verby kan laat gaan nie. Struikelblokke, swaar tye en druk moet my aanmoedig om spiere te wys en die suiker tussen die sout te soek.